beni umutma

seninle savusur yorgun aksamlarim. uykusuz biten gecelerin sabahinda gorunce gozlerinde dogan gunesi uyanir tum umutlarim bir yildiz kaysa gokyuzunde ellerinden tutunur caresiz ben butun siradanligimla suruklenirken kuytulara arayisim sensin. belkide ellerindeki yildizlardir kiskandigim. gullerim sararir topraklarim kurur bir damla goz yasinla. hep seni sayiklarim kimsesiz cocuklar gibi... hep seni anlatirim sahipsiz misralarimda. bir golge olursun sicagin ortasinda giderken issiz sokaklarda, bilinmez yalnizliklarda, tutundugum yoldasimsin yanimda olmasanda. bir ben kaldim avutulmayan, gecenin ortasinda. sessizlik boguyor icimi, kabuslarim dizilmis karsima, dag gibi olsalarda dayanirim, sel gibi hasretine dayanmisligimla. seni her dusundugumde yikilisima,gulsemde seninle ilgili deli yanlarima. hic gucum kalmasada yuregindeki surgun sevdama ve bir gun tukensede omrum, ruzgar isliginda sessizce,son nefesimde kavusamadigim isminle dilimde olcaksin. senden baskasina yar demeyecegimi bil ve beni unutma.