Yalniz' In Durumlari

Sen herşeyi süpürebilirsin; sonbaharı süpüremezsin, Yalnızsa, sürekli bir sonbaharı süpürür hep.. Düşünemezsin. Yanar sobasında yalnız'ın üşüyen bakışları. Lambasında karınlığa dönük bir ışık titrer sönük-sönük. Penceresi dışına kapanmıştır, kapısı içine örtük. Yalnız, bin yıl yaşar kendini bir an'da. Yalnız'ın nesi var, nesi yoksa tümü birdenbire'dir. Yalnız, bir ordudur kendi çölünde.. Sonsuz savaşlarında hep yener, kendi ordusunu. Yalnız'ın sakladığı bir şey vardır; Boyuna yerini değiştirir, boyuna onu arar... Biri bulsa diye. Yalnız, hem bilgesi, hem delisidir kendi dünyasının. Ayrıca; hem efendisi, hem kölesidir kendisinin. Tadını çıkaramaz görece'siz dünyasında hiçbirisinin. Yalnız, sürekli dinleyendir söylenmemiş bir sözü. Sözünde durması yalnız'ın yalancılığıdır kendisine.. Hep yüzüne vurur utancı. O yüzden gözlerini kaçırır gözlerinden. Yalnız'ın odasında ikinci bir yalnızlıktır ayna. Yalnız, hep uyanır ikinci uykusuna. Yalnız, kendi ben'inin sen'idir. Bir sözde saklanmış bir yalanı, bir gözde okuduğundan bakmaz kendi gözlerine bile. Her susadığında o, kendi çölündedir. Kendi öyküsünü ne anlatabilen, ne de dinleyebilen. Kendi türküsünü ne yazabilen, ne söyleyebilen. Bir zamanlar güldüğünü anımsar da... Yoğurur hüzün'ün çamurunu avuçlarında. Yalnız, aranan tek görgü tanığıdır yargılanmasında kendi davasının.. Her duruşması ertelenir kavgasının. Yalnız, hem kaptanı, hem de tek yolcusudur bakmakta olan gemisinin.. Onun için ne sonuncu ayrılabilir gemisinden, ne de ilkin. Yalnız'ın adı okunduğunda okulda ya da yaşamda.. Kimse, 'burda' deyemez.. Ama yok da.. Uykunun duvarında başladı.. Önceleri bir toz gölgesi sanki; sonra bir yumak yün gibi. Ama şimdi iyice görüyor örümceğin ağını gün gibi. Yalnız, duymuş olduğunun sağırı, görmüş olduğunun körüdür.. Ölür, ölür öldürür.. Öldürür, öldürür ölür. Duyduklarını unutur, duyacaklarını düşünür. Yalnız'ın adına hiç kimse konuşamaz.. O, kendi kendisinin sanığıdır. Yalnız, önceden sezer sonra olacakları.. Paylaşacak biri vardır; anlatır, anlatır ona olanları, olmayacakları. Her leke kendisiyle çıkar. YALNIZLIK PAYLAŞILMAZ. PAYLAŞILSA YALNIZLIK OLMAZ. Özdemir Asaf

AYRILIK BELKi

AYRILIK BELKİ belki çaresi yok beni yıkan bu sessizliğin sessizliğinin ayrılık demek bu sessizlik biliyorum bende susarak gidiyorum sana vedamı saklamaya çalıştığım gözyaşlarım ediyor elveda sevgilim ben gidiyorum yüreğimde yarım kalan sevgilerle hafızama kazınan tatlı anılarla yol aldım yine gidiyorum belki yine seveceğim belki sevemem belli olmaz istesemde sevemem senden sonra neden diye sorma nedenler sende gizliydi ama çözümleri bana bıraktın soruları da bana sorduttun cevapları da ben verdim verdiğim cevaplar yanlışmış belkilerle doldu hayatım belki sevdin belki sevmedin belki ben sevdim belki sevmedim sevmediysem içim niye hüzünlü giderken kolay değil niye ayrılık bu şehirden sevdim mi acaba seni bilmiyorum bu sefer de sen belkilerle başbaşa kal belki dönerim sana belki dönemem ama şunu unutma dönsem de dönemesemde seni asla unutmam zaten mümkün değil unutmak seni beni ağlatan ayrılık belki belkilerime cevap bulunca dönerim belki ??? kovboy

Ahmet Kutsİ Tecer

Besbelli ölümüm sabahleyindir İlk ışık korkuyla girerken camdan, Uzan, başucumda perdeyi indir, Mum olduğu gibi kalsın akşamdan. Ahmet Kutsi TECER 1901 yılında Kudüs’te doğdu, 1967 yılında İstanbul’da öldü. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünü bitirdi. Bir süre edebiyat öğretmenliği yaptıktan sonra yönetici olarak Sıvas Milli Eğitim Müdürlüğü, Milli Eğitim Bakanlığı yüksek öğrenim müdürlüğü, Talim ve Terbiye Kurulu üyeliği, Devlet Konservatuarı Müdürlüğü yaptı. 1950 yılında UNESCO Merkez Yönetim Kurulu üyeliği görevinde bulundu; yurda döndükten sonra öğretmenlik ve öğretim görevlisi olarak çalıştı. Hece ölçüsü ile halkçı anlayışla yazdığı, yurt ve insan sevgisiyle bezeli, duygusal, içten, lirik şiirleriyle tanındı

Fikret KIZILOK

Fikret KIZILOK BU KALP SENİ UNUTUR MU? Yıllar geçse de üstünden Bu kalp seni unutur mu Kader gibi istemeden Bu kalp seni unutur mu Bir hasretlik yüzün vardı İçimde bir hüzün vardı Söyleyecek sözün vardı Bu kalp seni unutur mu Bu kalp seni unutur mu Kalbim seni unutur mu Bir hasretlik yüzün vardı İçimde bir hüzün vardı Söyleyecek sözün vardı Bu kalp seni unutur mu Bu kalp seni unutur mu Kalbim seni unutur mu Anlamı yok tüm sözlerin Sensiz geçen gecelerin Yaşanacak senelerin Bu kalp seni unutur mu Bambaşka bir halin vardı Farketmeden beni sardı Benliğimi benden aldı Bu kalp seni unutur mu Bu kalp seni unutur mu Kalbim seni unutur mu Bambaşka bir halin vardı Farketmeden beni sardı Benliğimi benden aldı Bu kalp seni unutur mu Bu kalp seni unutur mu Kalbim seni unutur mu

Bazen bitti deyip..

Bazen bitti deyip, sarkilar söyleyip, kahkahalar atip ve üzerine bir sigara daha yakip, kendimi kandirdigim cok oldu... Her seferinde senin dalgan vuruyordu kiyilarima, her seferinde geminin kaptani sen oluyordun ya ben kiyida kalmis zavalli biriydim.. Ulasilamzdin sen biliyorum sen en iyisiydin sen en büyüydün.. Ben muhtactim sana degil mi? Ben actim sevgine, susuzdum, deliydim, korkakdim, aptaldim.. Yikilan umutlarim, biten ve hicbir zamani geri gelmeyecek olan duygularim, hayat ey hayat nerdesin, nefes alamiyorum... Boguluyorum bak, titriyorum, üsüyorum, agliyorum... Ben her güne yenik basliyorum... Bende hic bir zaman günes dogmayacak degil mi? Ben hep bir yani ezik, bir yani yarali yasayacagim degil mi? Bana bu cezayi verme, beni affet sevmemeliydim bu kadar, Bakmamaliydim onun gözlerine, tutmamaliydim onun ellerini, O büyüktü, o en iyidi ben kimdim, ben kim oluyordum ki? Zavaliydim degil mi? ac ve sefil, bir yani ezik öteki tarafi yarali... Sen hakliydin, ben haksizdim? Bu kadar sevgi neyime benim? Ben kim oluyordum ki aska sevgiye yüregimi aciyordum? Ben mutlulgu hakkeden insan degildim ki? Korkaktim degil mi? ask korkagi? Kimin yüregini yüceltmeye cesaret edebilirdim ki? Gülmek bana ne zaman yakismisti? O kadar uzaklardaydiki, ne zaman siginmisti benim gözlerime, Ne zaman dilimin ucuna kondu? Ve neseyle kahkahayla bana gülümsedi? Kaybettin beni derken aslinda kendimi kaybettigimi, Unuttum derken aslinda kendimi unuttugumu? Agliyorum derken aslinda kendime agladigimi Ve gülerken bana yakismayan o tatli tebbesümler bile bana güldügünü Evet bana güldüler, Su halime aciyip, güldüler bana... Senin adaletin koymadi bana sevgili! ! ! ! ! ! ! Beni mahveden kendi yüregimdi... Ben seni kaybetmedim ne de sen beni, Ben, ben kendimi kaybettim...

Cezmİ ErsÖz

CEZMİ ERSÖZ AŞKTAN NEFES ALAMADIĞIM O YERDE Çocukluğumun bahçesiydin sen bütün bilinen mutluluklardan uzakta, o sarışın akşam üstlerinde, ıstırabın eşiğinde... Nefesim sıkıştığında seni sevmekten ömrünü okurdum o acı neşede, boşalırdı ağzımdan o kanlı nefes sonra çok özlendiği için acımasızca talan edilen her baharda dönerdim oaraya... O sarışın akşam üstleri hiç gitmediğim uzaklardan döndüğüm yer olurdu... Bilinen bütün mutluluklardan uzakta kalırdım orada, kalırdım çocukluğumun bahçesinde, aşktan nefes alamadığım o yerde...

Altay ÖKTEM

Altay ÖKTEM 21 Ocak 1964 tarihinde İstanbul'da doğdu. Salacak'ta şarap içerek büyüdü. Kuleli Askeri Lisesi'ni ve Trakya Üniversitesi Edirne Tıp Fakültesi'ni bitirdi (1990). İstanbul'da hekimlik yapıyor. Şiirleri Adam Sanat, Dönemeç, Hişt, Milliyet Sanat, Varlık, Yamaç, Yazılı Günler, Yeni Yaprak gibi dergilerde yayımlandı. AÇIK KALP AMELİYATI hepimize yeter bu aşk aralık tut kalbini üşürsen temmuz tut, kar tanesinin yumuşacık süzülüşü gibidir sevişmek bu kalabalıkta her aşk biraz yaklaşmaktır kansız bir cinayete her aşk taslaktır, tasadır belki de yalnızca 5'i olan bir saate bakıp bakıp ağlamamaktır, tutmaktır kendini boşalırken bile kaybolan ya da ne bileyim güpegündüz çalınan kum saatidir, çingene sesidir, hepsidir. neşter girdi mi kalp guguklu saatin ötmesini öğretir zamana; hasrettir zaman kırılan aynaya. hepimize yeter bu aşk neşter yetmez ama; tahta bir kazık, kızgın yağ bir poşet tiner, yeni çekilmiş ayak tırnağını yalamaktır kapana uzatmaktır dilini işlenmemiş suçları itiraf etmektir aşk herkes birbirine fazla narkoz versin lütfen rica ederim zorluk çıkarmayın baltaya korkuluklara saygılı olun mesela, tırmanmayın direklere neye yarar bu; neye yarar ısıtmak dün ölen bir kadavrayı mor bir aşk uğruna açık bırakıp bu kalbi ameliyat masasında resim yapmalı, deli gibi resim yapmalı kayıp bir turuncu kokusu var havada

**Sen Yokken büyüyorsun icimde... **

Engeller var önümde sana gelemiyorum Isigimdin söndün artik göremiyorum Tut ellimi tut gücüm kalmadi Sen gittikten sonra günesim dogmadi Sen gökte bir yildizin söndügünü düsün Sen yagmurdan sonra günesin gelmedigini düsün Sen bir bebegi düsün kimsessiz Birde Beni düsün sensiz Nefes gibi muhtacim o gözlerine derinden yaraladin beni sözlerinle Ne yapsam kendimi toparliyamiyorum Nereye gitsem heryerde seni görüyorum Aciyla doldu kalbim yasayamiyorum Hasretin sardi benligimi dayanamiyorum Ver Kalbimi ver vazgecemiyorum Dön gel artik nefes alamiyorum Bak görmeyeli kac ay oldu icimdeki sabir kovasi coktandir doldu Bir umut görsemde uzakta ellimi uzatamiyorum aslinda cok yakin olsada Ne yakin nede uzaksin Ne soguk nede sicaksin Ne baskalarin nede benimsin Ama hasret kaldigim Sevdigimsin... Duygularimi anlatmak zor olsada keske anlasan su satirlarimla...

**Bir tek şeyi unutma**

Kaybeden sen oldun yan için için Unutmaz demissin sen benim için Aldandin sevgilim unuttum iste Sevgisiz yanar mi sevda ocagi Belliydi bu askin yok olacagi Söndürdüm içimde o yanardagi Yarali gönlümü avuttum iste.. Simdi bir kir kahvesinde olsaydik seninle Yine ayni masada yine ayni kösede Yeniden düsler kursaydik seninle Daglar gibi sira sira Ve yeniden yaratsaydik kendi dünyamizi Ve de birlikte söyleseydik ikimizde kendi sarkilarimizi Meydan okuyup ayriliklara Hem de teslim olmadan Yillara, yollara, yalanlara.. Simdi bir düsün Kim itti bizi bu kör olasi ayriliga? Kim itti bizi bu pismanliklar denizine? Kim yakti bizi kim? Hem de sirtimizdan vura vura Görüyorsun degil mi görüyorsun Bir ikimiz sigamadik bu koca dünyaya.. Sarkisiz ve sensiz kaldigim nice aksamlar Gözlerin geçer aklimdan özlemler içinde Gözlerin bir çigan müzigi güzelliginde Kirpiklerinde keman, bebeklerinde gitar... Sevsen gidemezdin sevsen birakamaz Sevsen çildirirdin seven ne yapmaz Git bu ateste beni kül etmez yakmaz Biz ne cehennemler görmüs adamiz Sevmeyi bilemedin Sevilmeye hakkin yok Gün sayip beklemedin Özlenmeye hakkin yok! Sevdamla cosmadin ki Dag deniz asmadin ki Umutla kosmadin ki Kavusmaya hakkin yok! Severken ne kadar büyükse insan Ayrilirken yine büyük olmali Ne kadar insafsiz olsa da zaman Sevenler her zaman bir dost kalmali.. Sevdimse; verdigin yürekle sevdim Sen açtin bu ufku karsimda sonsuz Yürüdüm bir yolun sonuna geldim Yikik, üzgün ve paramparça onsuz Sensiz diken oldu basimda yastik Mutlulugu hangi dolaba astik Odamda ne varsa yüzleri asik Bu nasil bir duygu bilemiyorum Kimseye ayrildik diyemiyorum Adini kim sorsa eziliyorum Ayrilip gittigin o günden beri Sensiz bombos koca sehir Günüm zindan gecem zehir Kimi görsem akil verir Nazarinda yokum gibi Dagilmisim bir kum gibi Günden güne bir mum gibi Eriyorum anla bunu.. Seninle zamanlarin en ölmezini yasamistik En büyük çemberini çizmistik mutlulugun En genis açilarina aski tasimistik beraberce Hatirlar misin? Seninle olmakti bütün dilegim Anlamadin beni nazli bebegim Ah benim tas kalplim kapris çiçegim Bu askin kalbimde kalsa da izi Yarina götürmek yok sevgimizi Ayrilik pusuda bekliyor bizi Ne yazik sevdamiz ipin ucunda... uykusuz gecelerin sabahini bana sor yarim kalan askimin eyvahini bana sor bana sor yalnizligi ayriligi bana sor mutlulugu bilirsin mutsuzlugu bana sor. Unutulmaz anlari vardir hayatin Islak kirpiklere takilip kalan Zamana meydan okuyan Biz de öylesine yasadik seninle Öylesine sevdik Unuttun mu diye sorma Unutamam ceren gözlüm Sitem edip gönül kirma Dayanamam ceren gözlüm Unutmak ne varsa kötülükten yana Inmek sevilen gözlerin derinligine Öyle mutlu, öyle sarhos, alabildigine Bin yil içmek o sulardan kana kana Unut benden kalan ne varsa Unutmak tesellidir yalnizligin Günesi bir kadeh sarap gibi içip Delicesine sarhos olmak En güzel tarafi imkansizligin Umutlarimin mavisini alip gittin Denizlerimin mavisini çalip gittin Masmavi dünyama Simsiyah bir çivi çakip gittin... Gittin Ve sen de her yalan gibi Bittin.. Uçurdun yellere ümitlerimi Düsürdün dillere çektiklerimi Soldurdun içimde hayallerimi Baharin ellere, kisin bana mi? Terkeden sen oldun niye yanayim Kanayan kalbini niye sarayim Sevgilim deyipte nasil anayim Sen bana dost bile olamadin ki Tanridir can veren kul ona borçlu Ben de bu sevdayi sana borçluyum Bu boynumun borcu bu gönül borcu Ben bu mutlulugu sana borçluyum Su anda hiç bir sey mümkün degil. Su anda her seyden ayri, her seyden uzak ve her seyden mahrumum ben. Su anda sadece yalnizlik ve kahir. Simdi öyle büyük ki beraberligimiz Nabzin benim bileklerimde vurmakta Artik bütün kaygilarin ötesindeyiz Benimle en güzelsin aynalardan uzakta Simdi en açik renginde gözlerin Simdi benimlesin tüm kaygilardan uzak Anlatilmaz bir sey var aramizda hazin Siir gibi bir sey seninle yasamak Simdi ellerini görüyorum boslukta çaresiz Gözlerini görüyorum en aci hüzünlerle dolu Oysa Ne kadar yalvarsan da Ne kadar aglasan da Artik evet diyemem Insanlar kendi çizer kaderlerini Seni affedemem...

şehitname

Vakit gece, Sana bu mektubu Ocak’ın on birinde, 24:00 / 01:00 nöbetinde, Adını bile bilmediğim Karlı dağların birinde, “ Su uyur düşman uyumaz “ sessizliğinde Uzun ve yorgun Ve bitmek bilmez bir soğuğun Ve şimdi yalnız olduğum siperden yazıyorum ağabey.. Askerliğimin kırkıncı gününde Yüreğime sığmayan özlem var içimde Bu hasret acısı Dağlara ve sonra taşlara değseydi Toz olup un gibi ufalanırdı, Bu hasret sancısı aleme değseydi eğer Kıyamet şimdiden kopardı, Giderken, arkamdan sadece bakakalan Kart postal rengindeki Yarime selam söyleyin benden, Dönüşü olmayan bir gidişi Yüklendim omuzlarıma Dönmezsem eğer Kadere isyankarlığınız olmasın Her insan biraz kaderin mahkumu, Sizden daha çok merhamet eden Allah var “Madem O var her şey var” Elem yok, korku yok, endişe yok İsyan hiç yok.. Çeyrek asırlık çocukluk yaşadım Hepsini geride bıraktım gelirken.. Gelip asker oldum, adamdan saydılar, Bak asker olmuş demedi kimseler Adam olmuş dediler.. Takvimlerde adı yok bu mevsimin Bahar değil, kış değil, hazan değil bu gün, Bu kaçıncı yangındır yükseliyor göklerime Gözyaşı döküyorum yaşananlar silinsin diye.. Beyaz kefenini boynuna dolamış bu dağlarda Geceler daha da uzar Dönüşüm yokuş olur Hüzündü enseme konan şimdi Ve efkarlığımı katmerleştir Hakk’a olan borcum, Ve tekrar tekrar bu uğurda baş vermeyi dilerim, Sıladan uzaklık gelip çarpar suratıma bazen Yetimliğim bir taraftan Anama hasretliğim Diğer tarafımdan kuşatır beni, El açıp dua etmeyi annemden öğrendim oysa Sabrı babamdan Gözü karalığı sen öğrettin bana ağabey.. Vakit gece, Sana bu mektubu Ocak’ın on birinde, 24:00 / 01:00 nöbetinde, Adını bile bilmediğim Karlı dağların birinde, “ Su uyur düşman uyumaz “ sessizliğinde Uzun ve yorgun Ve bitmek bilmez bir soğuğun Ve şimdi yalnız olduğum siperden yazıyorum ağabey.. Duayı annemden, sabrı babamdan Gözü karalığı senden öğrendim ağabey.. Serzeniş yok Huzur var bir namlunun ucunda ağabey, En güzel tarafı da Öldüğünü bilmemektir şehadet.

Bu Kadar Çabuk Mu TÜkendİk ???

hasretin vurur yüreğime sensizken her saniye çekilmez olur saatler sessizliğinde bu kadar çabuk mu tükendik bu kadar çabuk mu tükendi sel gibi sevgimiz yıldırım hızıyla giderken fırtınalara mı kapıldık ufak bi rüzgarda başka yönlere mi dağıldık bardaktan boşanırcasına mı yaşadık herşeyi herşey tükendi mi bitti mi herşey harcadık mı bu kadar çabuk sevgileri oysa ne baharlar bekliyordu bizi ufacık bi nisan yağmuru mu dağıttı bizi ufacık bi söz mü kırdı açılmamış filizleri oysa tohumunu birlikte ekmiştik bu çiçeklerin daha açmadan mı soldu baharı beklemeden mi parçalandı bu kadar çabuk mu tükendik bu kadar çabuk mu harcandık fırtınalara mı kapıldık başka yönlere mi dağıldık sen söyle sevgilim bu sessizliğin çok koyuyor bana gözyaşlarım yetmez mi sevgimizi yeniden yeşertmeye ??? kovboy'dan bitanesine

Ahmet HaŞİm

AHMET HAŞİM BİR GÜNÜN SONUNDA ARZÛ Yorgun gözümün halkalarında Güller gibi fecr oldu nümâyân, Güller gibi... sonsuz, iri güller Güller ki kamıştan daha nâlân; Gün doğdu yazık arkalarında! Altın kulelerden yine kuşlar Tekrârını ömrün eder i'lân. Kuşlar mıdır onlar ki her akşam Âlemlerimizden sefer eyler? Akşam, yine akşam, yine akşam Bir sırma kemerdir suya baksam; Üstümde semâ kavs-i mutalsam! Akşam, yine akşam, yine akşam Göllerde bu dem bir kamış olsam!

Ahmet arif şiirler

Akşam Erken İner Mapushaneye Ahmed Arif "Erkekçe olsun isterim Dostluk da, düşmanlık da." Akşam erken iner mahpushâneye Ejderha olsa kâr etmez. Ne kavgada ustalığın, Ne de çatal yürek civan oluşun, Kâr etmez, inceden içine dolan, Alıp götüren hasrete. Akşam erken iner mahpushâneye. İner, yedi kol demiri, Yedi kapıya. Birden, ağlamaklı olur bahçe Karşıda duvar dibinde. Üç dal gece sefâsı, Üç kök hercai menekşe... Aynı korkunç sevdâdadır Gökte bulut, dalda kay'sı. Başlar koymaya hapislik. Karanlık can sıkıntısı... Kürdün Gelini'ni söyler maltada biri Bense voltadayım ranza dibinde Ve hep olmayacak şeyler kurarım, Gülünç, acemi, çocuksu... Vurulsam kaybolsam derim, Çırılçıplak, bir kavgada. Erkekçe olsun isterim, Dostluk da, düşmanlık da. Hiçbiri olmaz, halbuki, Geçer süngüler namluya. Başlar gece devriyesi jandarmaların... Hırsla çakarım kibriti... İlk nefeste yarılanır cigaram, Bir duman alırım, dolu. Biliyorum, "Sen de mi?" diyeceksin, Ama akşam erken iniyor mahpushâneye. Ve dışarda delikanlı bir bahar, Seviyorum seni, Çıldırasıya...

Ece AYHAN

Ece AYHAN BİR ELİŞİ TANRISI İÇİN AĞIT Peki nasıl oldu da hatırladı denizde boğulduğunu nasıl oldu da peki anlatamıyorum biliyorsun Öyle ölüme düşkündü ki biyoloji sıfır bir şarkı yiyor şimdi şapkalarını ******lar eksiliyor Ama yok ne olur ağlama böyle ama yok şunun şurasında tramvaysız, çocuk olmak turunç olmak Kantocu peruz sahiden yaşadı mı patron?

Coşkun Çokyiğit şiirleri...

GİTMESEN OLMAZ MI Solgun yüzünde bir uçuk tebessüm, Ayrılık vaktinde, şafak sökerken. Uzun güne karşı koyamaz göğsüm; Gitmesen olmaz mı? Daha çok erken! Bekle biraz, ne olur! Ezan okunsun. Güneş, usulcacık tüle dokunsun. Söyle, neden mahmur, baygın, mahzunsun? Gitmesen olmaz mı? Çok da yorgunsun! Bir saat çalacak komşu bir evde, Kumrular uyanıp bir yakın yerde, Kuşlar ötüşecek pencerelerde... Akşama yeniden geleceksen de; Gitmesen olmaz mı?

Bilirmisin

Bİlİrmİsİn Sen Hayal Kurmayi Bİlİrmİsİn ? Ya.... Geceler Boyu Uykusuz Kalmayi Oturup Pencerenİn Kenarina Bekledİnmİ Sevgİlİnİ? Yildizlari Seyrederken AĞladiĞin Oldumu Bİr Yildiz Kayinca Uzattinmi Ellerİnİ Belkİ Tutarim Dİya Farkinda Olmadan Sonra BoŞ Kalinca Ellerİn ........ AvuÇlarinin Arasina Alip BaŞini AĞladinmi Geceler Boyunca HiÇkira ............ HiÇkira Belkİ Sen AĞlamasinida Bİlmezsİn İkİ Damla YaŞ DeĞİldİr AĞlamak GeÇmİŞİ Ve GeleceĞİ DÜŞÜnmek Hayal Etmek ....... Anilari YaŞamak BÜyÜk Bİr Özlem İÇİnde O KÜÇÜk Resme Sarilmak İŞte Budur AĞlamak Ve ............ YalnizliĞi YaŞamak .......

Ömer Hayyam Rubaileri

-------------------------------------------------------------------------------- Benden Muhammed Mustafa'ya saygı selam Deyin ki hoş görürse bir şey soracak Hayyam, Neden yüce efendimizin buyruklarında Ekşi ayran helal da, güzelim şarap haram..? Ah Tanrı dünyayı yeniden yarataydı Yaratırken de beni yanında tutaydı Derdim, ya benim adımı sil defterinden, Ya da benim dileğimce yarat dünyayı.. Okunu attı mı ölüm, siperler boşuna O şatafatlar altınlar, gümüşler boşuna Gördük bütün insan işlerinin iç yüzünü Tek güzel şey iyilik, ötekiler boşuna.. Dün gece şarap arıyordum şehirde, Soluk bir gül gördüm bir ocak önünde Dedim, Ne yaptın da yakıyorlar seni ? Dedi, Bir kez güleyim dedim çimende.. Bir yürek ki yanmaz, yürek denir mi ona ? Sevmek haram, yüreğinde ateş olmayana Bir gününü sevgisiz geçirdinse yazık, En boş geçen günün o gündür, inan bana.. Ben kendiliğimden var değilim bu varlığımla Kendim çıkmış değilim elbet bu karanlık yola Bir başka varlıktan gelmiş bendeki varlık Ben dediğin kim ola, nerde ne zaman var ola..? Ey kör, bu gök bu yıldızlar boştur boş.. Bırakta onu bunu, gönlünü hoş tut hoş.. Şu durmadan kurulup dağılan evrende Bir nefestir alacağın o da boştur boş.. Bu dünyayı gönlünce düzenleyen sen, Öldüren de sen, yaşatan da sen, Ben kötüyüm diyelim kimde kabahat Beni böyle yaratan değilmisin sen.. Aşk bir beladır Tanrı'dan gelme Halk neden karşı kor Tanrı emrine Bize herşeyi yaptıran kendi madem Kulu sorguya çekmenin alemi ne... Ben kadehten çekmem artık elimi Tutmam senin kitabını mimberini Sen kuru bir softasın, ben yaş bir sapık Cehennemde senmi yanarsın iyi, benmi.. Sarhoş oldummu aklım azalır Ayıldımmı sevincim dağılır Ne sarhoş ne ayık bir hal var ya En güzeli öyle yaşamaktır... Ben şarap içiyorum doğrudur Aklı olanda beni haklı bulur İçeceğimi biliyordu Tanrı İçmesem Tanrı yanılmış olur.. Ey kara cübbeli senin gündüzün gece Taş atma dünyayı bilmek isteyenlere Onlar Yaratanın sanatı peşindeler Seninse aklın abdest bozan şeylerde... Ben olmayınca bu güller bu selviler yok Kızıl dudaklar mis kokulu şaraplar yok Sabahlar akşamlar sevinçler tasalar yok Ben düşündükçe var dünya ben yok oda yok Yıkık bir saray bu dünya dedikleri Gece ve gündüz atlarının durak yeri Yüz Cemşit'den arda kalmış bir dünya bu Yüz Behram kendinin sanmış bu gökleri. Kul olup o güzele birden, Koptuk her bağdan, her tövbeden Herkes koyu Müslüman döner Biz putperest döndük Kabe'den Meyhanede abdest şarapla alınır ancak Mümkün mü kara yazıyı aka çevirmek ? Perdemiz öylesine yırtılmış ki bizim, Onarılmaz artık ne kadar yamalasak Gelip de eskiyenler, yeni gelenler Hepsi gider bugün yarın, birer birer, Kimselere kalmamış bu eski dünya Kimi gitti gider, kimi geldi gider Ben hangi şarapla sarhoş olursam olurum Ateşe puta neye taparsam taparım, Herkes bir türlü görmek istiyor beni Ben kendimi ne türlü yaparsam yaparım Şarap küpü önüne serdik seccademizi Şarap yakutuyla adam ettik kendimizi, Umudumuz, meyhanede yeniden bulmak Camide, medresede yiten günlerimizi.. Rintlerin yolunda kendini unut, Namazın orucun kökünü kurut, Öğütlerin iyisini Hayyam'dan işit, Şarap iç, yol kesme, yoksulları tut.. Hayyam, şarap iç, sarhoş olmak ne hoş, Sevgilin de varsa, sarılmak ne hoş, Er geç sonu yokluk madem bu dünyanın Yok say kendini, bak var olmak ne hoş ! Bu dünya kimseye kalmaz bilesin, Er geç kuyusunu kazar herkesin. Tut ki Nuh kadar yaşadın zor bela Sonunda yok olacak değilmisin..? Tanrı gülüşünle öfkeni almış senin, Birinden cennet yapmış, birinden cehennem. Sen cennetimsin benim, ben senin uslu kulun, Açılsın kapıları bana cennetimin ! Feleğin çarkı dönmeyecek madem muradımca, Gökler ha yedi kat olmuş, ha sekiz bana ne ? Ölüm bütün isteklerimi yok ettikten sonra Ha dağda kurt yemiş beni, ha mezarda karınca. Günahlarım çok olmasına çoktur benim, Ama dinsizler gibi umutsuz değilim, Cennet cehennem umurumda değilse de Ötede hem şarap olacak, hem de sevgilim. Gül verme istersen diken yeter bize Işık da vermezsen, ateş yeter bize, Hırka, tekke, post, most olmasa da olur, Kilise çanları bile yeter bize. Mal mülk düşkünleri rahat yüzü görmezler, Bin bir derde düşer, canlarından bezerler. Öyleyken, ne tuhaftır yine de övünür, Onlar gibi olmayana adam demezler. Felek doğruyu eğriyi tartaydı Her işine güzel demek kolaydı Böyle mi yaşardı iyiler dünyada, Evrenin özü doğruluk olaydı ? Bayram geldi işimiz iştir bu aralık Horoz kanı gibi şarap bollaşır artık Gel gelelim eşekler de boş gezer şimdi Oruç gemi ağızlarından çıkar yazık. Yarım somunun varmı, bir ufak da evin ? Kimselerin kulu kölesi değilmisin ? Kimsenin sırtından geçindiğin de yok ya Keyfine bak, en hoş dünyası olan sensin.. Tanrı cenette şarap içeceksin der, Aynı Tanrı şarabı nasıl haram eder ? Hamza bir Arab'ın devesini öldürmüş, Şarabı yalnız ona haram etmiş Peygamber.. Sevgiyle yuğrulmamışsa yüreğin Tekkede manastırda eremezsin Bir kez gerçekten sevdin mi dünyada Cennetin, cehennemin üstündesin.. Putların, Kabenin istediği, kölelik Çanların, ezanların dilediği, kölelik Mihraptı, kiliseydi, tesbihti, salipti Nedir bu hepsinin özlediği kölelik.. Güçlü olduğuna inandırdın beni Bol bol da verdin bana vereceklerini Yüz yıl günah işleyip bilmek isterim Günahlar mı büyük senin rahmetin mi..? Yerin üstüne baktım, uykuya dalmışlar Altına baktım çürüyüp toprak olmuşlar Yokluk ovasında başka ne var ki zaten Daha gelmemişler var, gelip gitmişler var. Hayyam günahın var diye tasalanma Bunun için dertlere düşmek boşuna Günah olacak ki Tanrı bağışlasın Rahmet neye yarar günah olmayınca.. Yüreğinde sıkıntı varsa esrar iç Ya da bir kaç kadeh gül renkli şarap iç.. Onu içmem bunu içmem der durursun Ahmak herif git zıkkımın pekini iç.. Kalk kalk, çalgılara çalgı katalım gitsin Adımızı kötüye çıkartalım gitsin Sofuluk şişesini çalalım taşa, Seccadeyi bir kadehe satalım gitsin.. Benim yasam artık şarap çalgı, eğlenti, Dinim dinsizlik, bıraktım her ibadeti Nişanlım dünyaya, Ne çeyiz istersin, dedim Çeyizim senin gamsız yüreğindir dedi.. Seccadeye tapanlar eşek değildir de nedirler ? Küfelerle riya çamuru yüklenir gezerler İşin kötüsü, din perdesi arkasında bunlar, Müslüman geçinirken gavurdan beterdirler.. Barış istemiyorsa Felek, işte savaş, İster serseri deyin bana ister ayyaş İşte şarap duruyor ortada kıpkızıl İçmeyen taşa çalsın başını, işte taş.. Sen içmiyorsan içenleri kınama bari, Bırak aldatmacayı iki yüzlülükleri Şarap içmem diye övünüyorsun ama Yediğin haltlar yanında şarap nedir ki.. Kim demiş haram nedir bilmez Hayyam Ben haramı helali karıştırmam Seninle içilen şarap helaldir, Sensiz içtiğimiz su bile haram.. Meyhanede kendini bilenler bulunur Bilmeyeni ayırmak da kolay olur. Yıkılsın bilgisizlik yuvası medrese Oradan kendini bilip de çıkan hiç yoktur.. Rubailer'den Seçmeler Yaşamın sırlarını bileydin Ölümünde sırlarını çözerdin Bugün aklın var birşey bildiğin yok Yarın akılsız neyi bileceksin Varmı dünyada günah işlemeyen söyle Yaşanırmı hiç günah işlemeden söyle Bana kötü deyip kötülük edeceksen Yüce Tanrı ne farkın kalır benden söyle İçin temiz olmadıktan sonra Hacı hoca olmuşsun kaç para Hırka tespih post seccade güzel Ama Tanrı kanarmı bunlara Felek ne cömert şu aşağılık insanlara Han hamam dolap değirmen hep onlara Kendini satmayana adam demezler Sen gelde yuh çekme böyle dünyaya Mal mülk düşkünleri rahat yüzü görmezler Binbir derde düşer canlarından bezerler Öyleyken ne tuhaftır yinede övünür Onlar gibi olmayana adam demezler Beni özene bezene yaratan kim, sen Yolumuda çizmişsin önceden Madem bana günah işleten sen Nedir öyleyse o cennet cehennem.. Dünyada akla değer veren yok madem Aklı az olanın parası çok madem Getir şarabı alsın aklımızı Belki bizi böyle beğenir el alem.. Ferman sende ama güzel yaşamak bizde Senden ayığız biz sarhoş halimizle Sen insan kanı içersin biz üzüm kanı İnsaf be sultanım kötülük hangimizde Adam olduysan hesap ver kendine Getirdiğin ne, götüreceğin ne Şarap içersem ölürüm diyorsun İçsende öleceksin içmesende Ben ne camiye yararım ne havraya Bir başka hamur benimki bir başka maya Yoksul gavur çirkin ****** gibiyim Ne din umurumda ne cennet ne dünya Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz Kuklacı felek usta kuklalarda biz Oyuna çıkıyoruz birer ikişer Bittimi oyun sandıktayız hepimiz Cennete huriler varmış kara gözlü İçkininde ordaymış en güzeli Desene biz çoktan cennetlik olmuşuz Bak bir yanda şarap bir yanda sevgili Sen sofusun hep dinden dem vurursun Banada sapık dinsiz der durursun Peki ben ne görünüyorsam o'yum Ya sen ne görünüyorsan o musun Bir elde kadeh bir elde Kuran Bir helaldir işimiz bir haram Şu yarım yamalak dünyada Ne tam kafiriz ne tam Müslüman.. Kim görmüş o cenneti cehennemi Kim gitmişte getirmiş haberini Kimselerin bilmediği bir dünya Korkulmaya özlenmeye değermi.. Neredesin, sana başkaldırmışım işte Karanlık içindeyim ışığın nerede Cenneti ibadetle kazanacaksam Senin ne cömertliğin kalır bu işte... Sensiz camide namazda işim ne Seninle buluşma yerim meyhane Benim sevmemde böyle yüce Tanrı İstersen kaldır at cehennemine Sen içmiyorsan içenleri kınama bari Bırak aldatmacayı iki yüzlülükleri Şarap içmem diye övünüyorsun ama Yediğin haltlar yanında şarap nedir ki.. Bu dünyaya kendi isteğimle gelmedim ben Şaşkınlıktan başka birşeyim artmadı yaşarken Kendi isteğimlede gidiyor değilim şimdi Niye geldik niye gidiyoruz bilmeden.. Dünya üç beş bilgisizin elinde Onlarca her bilgi kendilerinde. Üzülme, eşek eşeği beğenir Hayır var sana kötü demelerinde.. Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz, Kuklacı Felek usta, kuklalar da biz.. Oyuna çıkıyoruz birer ikişer Bittimi oyun sandıktayız hepimiz.. Ramazan ayı bu yılda geldi yine Vurdu bu kağıyı aklın bileğine Tanrım şu halka bir gaflet verde bari Ramazanı Şevval sansınlar bu sene En büyük söz denen Kuran bile Arada bir okunur besmeleyle Kadehte ise öyle bir ayet var ki Okur insan her zaman her yerde Aklı olan paraya değer vermez Ama parasız dünya da çekilmez, Eli boş menekşe boynunu büker Gül altın kasede gülmezlik etmez Bir damla şarap Tus saraylarına bedel Keykubad'ın Keykavus'un tahtından güzel Sabaha karşı aşıkların iniltisi İki yüzlü softanın ezanından güzel Biz hırkadan sonra küpe gelmişiz Kıp kızıl şarapla abdest almışız Medresede kaybettiğimiz ömrü Meyhanede aramaktır işimiz Bir nakıştır varlığımız senin çizdiğin Şaşılası neler nelerle bezediğin Kendimi düzeltmek benim ne haddime Beni potadan böyle döken sensin. Gökleri yarıp darma dağın ettiğin gün Pırıl pırıl yıldızları kararttığın gün Sen sorguya çekmeden ben sana soracağım Ey Tanrı, hangi günahım için beni öldürdün ? Bu dünyadan başka dünya yok arama, Senden benden başka düşünen yok arama ! Vaz geç ötelerden yorma kendini O var sandığın şey yok mu, o yok arama..! Şu dünyada üç beş günlük ömrün var, Nedir bu dükkanlar bu konaklar ? Ev mi dayanır bu sel yatağına ? Bu rüzgarlı yerde mum mu yanar ? Dünya ne verdi sana, hep dert hep dert, Güzel canın da bir gün uçar elbet Torağında yeşillikler bitmeden Uzan yeşilliğe, gününü gün et. Gökte bir öküz varmış adı Pervin, Bir öküz de altındaymış yerin. Sen asıl iki öküz arasında Tepişmesine bak şu eşeklerin.. Ne bilginler geldi, neler buldular Mumlar gibi dünyaya ışık saldılar.. Hangisi yarıp geçti bu karanlığı ? Birer masal söyleyip uyuya kaldılar. Bir sır daha var çözdüklerimizden başka Bir ışık daha var bu ışıklardan başka Hiç bir yaptığınla yetinme, geç öteye Bir şey daha var bütün yapıtlardan başka. Bir damla şarap ver Çin senin olsun Bir yudumu bütün dinlerden üstün Söyle, ne var dünyada şaraptan hoş O acıya bütün tatlılar feda olsun.. Varlık yokluk derdini aklından sil, Bırak öteleri de kendini bil. Doldur şarabı geniş bir nefes al, Kaç nefes alacağın belli değil. Yüce Varlık bize bir bedeb verince Sevmesini öğretti her şeyden önce Sonra şu delik deşik yüreğimize Mana incileri sakladı binlerce.. Niceleri geldi, neler istediler Sonunda dünyayı bırakıp gittiler Sen hiç gitmeyecek gibisin, değil mi ? O gidenler de hep senin gibiydiler.. Sen bu dünyanın sırlarına eremezsin Erenlerin dilini de söktüremezsin İyisi mi al şarabı, cennet et bu dünyayı, Öbür cennete ya girer ya giremezsin.. İnsan son nefese hazır gerekmiş Nasıl ölürse öyle dirilecekmiş Biz her an şarap ve sevgili ileyiz Böylece dirilirsek işimiz iş.. Açılmaz kapıları açmanız mı gerek ? Dünyada insanca yaşamanız mı gerek ? Bırakın öyleyse iki dünyayı birden Ey ölü canlılar, canlar uyanık gerek.. Dün özledim de seni coştum birden bire, Çıktım senin yerin dedikleri göklere. Bir ses yükseldi ta yukarda yıldızlardan Gafil dedi, bizde sandığın Tanrı sende.. Bir testi aldım çarşıdan ucuza, Gizli gizli neler anlattı bana Bir şahdım dedi, altın kupam vardı Şimdi neyim, testi oldum şaraba.. Ne yazık pişmiş ekmek çiğlerin elinde, Ne yazık çeşmeler cimrilerin elinde O canım Türk güzeli kömür gözleriyle Çaylakların, uğruların, eğrilerin elinde.. Yaşamak elindeyken bugüne bugün, Ne diye bırakır, yarını düşünürsün ? Geçmiş gelecek kuru sevda bütün bunlar Kadrini bilmeğe bak avucundaki ömrün Gençlik bir kitaptı okuduk bitti, Canım bahar geçti çoktan, kış şimdi. Hani sevincin o cıvıl cıvıl kuş ? Nasıl ne zaman geldi, nasıl gitti ? Yerleri yapmış, gökleri kurmuşsun ama, Sensin bunca gönülleri yakıp yıkan da Ne kızıl dudakları, ne altın saçları Atmışın süprüntüler gibi kara toprağa Biz aşka tapanlarız, Müslüman değil Cılız karıncalarız, Süleyman değil, Biz eskiler giyen benzi soluklarız Pazarda sırma satan bezirgan değil.. Bir rint gördüm, binmiş dünya denen kır ata, Aldırmıyor dine, İslam'a Şeriat'a, Ne hak dinliyor ne hakikat, ne marifet Gelmiş mi böylesi kahraman kainata ? Seni kuru softaların softası seni Seni cehenneme kömür olası seni Sen mi haktan rahmet dileyeceksin bana ? Hakka akıl öğretmek senin haddine mi ? Yeryüzünü gül bahçesine çevirmekten Daha güzeldir bir insanı sevindirmen Bin kulu azat edenden daha büyüktür Bir hür insanı iyilikle kul edebilen Şarabın adı kötüye çıkmış kendi hoş, Hele bir güzelle içersen daha bir hoş Harammış şarap, olsun bana göre hava hoş Hem bana sorarsan, haram olan her şey hoş.. Tekkede, medresede, manastırda, kilisede Bir cennet cehennem kaygısıdır sürüp gitmede Oysa yüce varlığın sırlarına eren kişi Bunların tohumunu uğratmaz düşüncesine Gerçeği bilemeyiz madem, ne yapsak boş Ömür boyu kuşku içinde kalmak mı hoş Aklın varsa kadehi bırakma elden Bu karanlıkta ha ayık olmuşsun, ha sarhoş Bu çürük temelli kubbede neyiz ki biz..? Tasta delik arayan karıncalar gibiyiz. Ne korku ne umut kapılarını bilen Şaşkın gözü bağlı, avanak öküzleriz.. Şarabım, kasem, sevgilim, bir de çimen Bırak bana bunları, al cenneti sen. Cennetmiş, cehennemmiş, kuru laf bunlar Kim gitmiş cehenneme, kim dönmüş cenetten ?

Lanet oLsun, Kadinim iste !

........ !

Sonbahardayım Gene.

Sonbahardayım gene Dökülen yaprakların kalbinde Derinlerdeyim gene Yanlızlığımın sessizliğinde Çok denedim bu sefer söz dedim Yeni bir başlangıç bu yok oluş diye Olmadı bir türlü yapamadım Cok ugrastım unutmak için atamadım seni Hep soylerim dedim hissettiklerimi,yok hayır bu sefer olmadı Sen bana anlatınca herşeyi,sustum sadece gözyaşlarım konuştu Görmedin o gözyaşlarindaki sana olan sevgimi Bitirdin bendeki seni tek bir sözde Simdi tekrar diyorum kendime söz diye Açmıcam kalbimi,Gömücem Herşeyi Tek bir boş yer bırakıcam kalbimde,sonunda gömücem kendimi sessizliğimde.. o anki düşüncelerimle yazdım,sonradan hicbir yerını değistirmedım yazının,eksikliklerıyle yanlıslarıyla bu sekılde dogal kalsın daha iyi.yazarkende beyaz önlük-son defayı dinliyodum defalarca...

Ahmet erhan iki şiir

HAYIR HAYIR HAYIR HAYIR Hayır hayır hayır hayır Gökyüzünde bir çapak gibi duruyorken güneş Evlerde oturmak bana göre değil Elimde pergeller, gönyeler, iletkiler Bir gülün hacmini ölçmeye kalktım Yanıldığım kesin Yenildiğim belli değil Hayır hayır hayır hayır Bütün şiirlerimi odanın duvarına astım Ağzım kurudu tükürmekten Ömrümü cm2'lere böldüm de bir türlü anılarımı yazamadım Sarı peruka takmış bir acı Sokaklarda sürtüyor boyuna, barlarda benim adıma beş tek bir duble konuşuyor Ancak ölümle diyor, ancak ölümle sağalır yara Cebimde jeton var, uluslararası Sylvia Plath'ı arıyorum, mezarında buluyorum konyağını yudumlarken Bana daha bir incelmiş, ne bileyim daha bir güzelleşmiş gibi geliyor Thank you very much! diyorum ve jetonumun soluğu tükeniyor Cüzdanımda mor bir biletten başka bir şey yok Gecenin son otobüsü çoktan gitti Durdum ardından baktım Güneşi sabah sabah burnunu karıştırırken yakaladım Ay ağlıyordu ve bilmem kaç milyonuncu kez öldüğünü sanıyordu Parkta çükünden su fışkıran o tuhaf melek heykelinin önünde yüzümü yıkadım Kar yağıyordu usul usul Hayır hayır hayır hayır Paltomun yakasını bir daha kaldırdım, atgözlüğü gibi Yalnızca önümü görmek istiyorum artık Kızılay'dan Ulus'a doğru yürürken yolda Pink Floyd için üç şarkı sözü yazdım Küllerini suyla yoğurup bir hamur yapmak istedimse de boşuna Doymadı karnım Radikal takılıyorum son günlerde Ultra-yalnızlık sokağından geçtiğimden beri Dün annemin aynasına bir boyunbağı astım Ve üstüne yapıştırdım on yıl önceki resmimi Bu kadar bendeki nostalji Hayır hayır hayır hayır İpsizin biriyim, doğru Kendime oniki formalık kara bir defter aldım Oturdum sarı şiirler yazdım Artık bana kim inanır Güneş ve ay yerli yerinde duruyorken Ve ben sonsuza dek kova burcunun çocuğu Sanki bir yağmur yağsa oluklardan gök boşanır Yüzüme öyle dönüp dönüp bakma Bana artık herşey yakışır Terzim dünya çünkü, o ki kimlere neleri yakıştırdı günlerini ölüme teğelledi ölümlerini unutuşa kopçaladı Hayır hayır hayır hayır Duymak istemiyorum artık tek sözcük bile Niye ben, neden, böyle mi olmalıydı Aklımı her hafta temizleyiciye vermek Aç karnına yuvarlamak binlerce birayı Niye ellerim ceplerimde hala Niye bir yumruk durumunda değil Dünyada bir tek insanın bile Kuracağı bir şeyler vardır Hayır yaşam hayır ölüm hayır su hayır toprak Hayır hayır hayır hayır Çok mürekkep yaladım ama tükürüyorum burada hepsini Bütün sözcüklerini Okuduğum kitapların Yazdıklarımınsa arasından bilmem ne kalır Aynalarda her sabah her sabah O cam kırıklarından oluşmuş yüzü görmekten bıktım Hiç değilse elişi kağıtlarım olsaydı İpsiz uçurtmalarım Göğe fırlatılan bir naylon tabak gibiyim Ve kendi kollarıma atılıyorum her keresinde Hayır yalnızlık hayır kimsesizlik hayır sıla hayır gurbet Hayır hayır hayır hayır Gezinip dururum yıllardır Koltuğumun altında Radarlardan kurtulmuş üç beş kitap İyi demlenmemiş bir çay gibi kaldım Kırdım dolduğum tüm fincanları Bana iyilik edenlerin yüzüne tükürdüm Ve sevdim düşmanlarımı (Atılan güller solar, geride hep taşlar kalır) Hayır hayır hayır hayır Ne saptan yanayım şimdi ne de baltadan Kırdığım ceviz sayısı kırkı geçmedi daha Ama hiç değilse az kaldı Hele bir geçsin Olurum iyi bir aile babası Hayır akşam hayır yol hayır otobüs hayır ev Hayır hayır hayır hayır Ölüm ki ancak bir başka ölümle yıkanır Teneşirler bu yüzden hep beyaz kalır Kandan, pıhtılaşmış kandan bir anıt yükseliyor önümde Gece artık bütün günü içeriyor Ve ben umutsuzluk hakkımı elimde tutmak için Bir sürü saçmalık yapıyorum Bay garson, sizden özür diliyorum Dmek saat 0.2, demek ki servis çoktan kapandı Bahşişin güneş olsun iyi mi Hayır hayır hayır hayır Toprakta yaralar açıyor her damla yağmur Kovulacak bir kapı daha bulmak için Yangın merdivenlerine tırmanıyorum ben Annem niye böyle uzakta oturuyor Ve otobüsler niye bu kadar erken Geçip gidiyorlar ufkumdan Şöförleri ölü, yolcuları uykusuz Her gece oniki kilometre yürüyorum Köstekli saatimi rehin bıraktığım için Hayır hayır hayır hayır Kardeşler, bu dünya bana göre değil Kötü basılmış bir kitap gibiyim Çamur duygusu veriyorum okuyana Elimde bir gümüş zincir Alnımda bir derin leke Kar mı yağmur mu ne yağdığını bilmediğim bir gecede Ey hayat, seni sevdiğim için özür diliyorum Duruyorum önünde, düğmelerim ilikli, aklımın ipleri çözük Hayır hayır hayır hayır Yazmak umurumda bile değil Okumak da bir rastlantıdır artık Annem üzümlü kek yapıyor mutfağında Karım akvaryumdaki balıklarla oynuyor Okul-aile birliğinden gelen bir yazıyı okuyorum bense Çiçekler bile sulanmaktan bıktılar Ellerim titriyor, neden bilmem Belanı mı arıyorsun be adam! Böyle diyor kimi görsem Ne yapsam yağmurdan kaçırılmış bir şemsiye kadar saçma kalıyorum şu dünyada Bütün insanlar tutuklanır sanıyorum Ellerimi göğsümde kavştursam Güneşi masturbasyon yaparken yakalıyorum o an Hayır hayır hayır hayır Ey hayat Başımda lacivert berem Önümde konyak durur Beni oğlum, beni oğlum diye Saracaksın ne zaman Radikal bir çiçeğim ancak kendi saksısında açan Annesini seven Oğlunun okul taksitlerini ödemeye hazırlanan Karısını ancak barışırken görebilen Böyleyim, sulak toprakta gövermeyen tek ekin Bilmem bir yerde durur muyum, durulur muyum Alnıma dövülürse kara bir yalnızlık gibi ölüm Arkamdan üç kulfallahi bir enam okunsun Sonra naaşım Tekel kibritiyle yakılsın Nasılsa gözyaşları söndürür Hayır hayır hayır hayır Bırakmayın, beni ölüm götürür... OĞUL Anne ben geldim, üstüm başım Uzak yolların tozlarıyla perişan Çoktan paralandı ördüğün kazak Üzerinde yeşil nakışlar olan Anne ben geldim, yoruldum artık Her yolağzında kendime rastlamaktan Hep acılı, sarhoş ve sarsak Şiirler çırpıştıran bi adam Kurumuş kuyunun suyu, incirin sütü çoktan çekilmiş Bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi Ayrık otları, dikenler bürümüş Kapıdaki çıngırak kararmış nemden Atnalı ve sarmısak duruyor ama Oğlum, mektup yaz diyen Sesin hala kulaklarımda Anne ben geldim, ağdaki balık Bardaktaki su kadar umarsızım Dizlerin duruyor mu başımı koyacak? Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın.. Ahmet ERHAN

sona dair

Sona Dâir... Bir çile daha boy verirken ağır ağır, Açılmaz kapıda gözlerin takılı kalır, İçerdeki sanki yabancıdır, dersin, Yol, yine aynı yol ; kapı, hep çaldığın kapıdır! Hiçliğe erdiren törpüdür hayat, Varlığa uzanan oluk.. Şu ihtiyar için ömürlere bedel, Öteki için bir soluk.. ... Ve gözlerin kapıdadır hâlâ, yorgundur, Dönüp gitmek istersin , saatin durur.. N. Deniz Seferioğlu (berceste)

vasiyet

yerine getirilmeyeceğini bile bile vasiyetimi yazdım bu gece... mesela “annemin karnına gömün beni “ dedim ölünce... yaşarken sermayeyi kediye yüklemiştim ya hazin hikaye... bu yüzden borçlarımı da ona bıraktım yakalayacağı bir fare ile ödesin diye... tuttuğum takım, benim takımdı bunu kimseden gizlemedim... en çok onun maçına gidemeyecek olmam sinir etti beni gene de yerim boş kalmasın diye bir kıza bağışladım biletimi çirkinmi çirkin... şiirlerim (lam_elif) ti zaten lam ve elif! ..... elif(i) çoktan yatırmıştım kar altına (lam) diyemeden kalemi bitirdim... dilimde bir dua, sevda üstüne onundu yüreğim yare yolladım... sonra dondu kaldı bütün bildiklerim: hayat, çocuk, tanrı, çiçekler, kuşlar, deniz, gökyüzü... ve sana dokunan ellerim... küçük kişilerin kısa olurmuş vasiyeti benim de böyle oldu açtıklarında ne avukat yorulacak artık ne de varislerim...

Özlemek (Ahmet Altan)

Özlemek Ahmet Altan Birden özleyiveriyorsunuz... Çoktan unuttuğunuzu sandığınız ya da yalnızca bir kere karşılaştığınız ve özlemek için yeteri kadar tanımadığınız birini bir sabah çılgınca özleyerek uyanıyorsunuz. Rüyalarınız, içinizdeki o gizli, esrarını ele vermez büyücü, siz çarşaflarınızın arasında, bütün tehlikelerden uzak, güvenle yattığınızı sandığınız bir anda, usulca ruhunuza sokulup, sizden habersiz oralara yığılmış cephanelikleri birer birer ateşleyiveriyor. İnfilaklarla sarsılarak uyanıyorsunuz. Hayatınızda olmayan birini hayatınıza almak, ona dokunmak, onun sesini duymak için kıvranırken buluveriyorsunuz kendinizi... Özlemek, o yakıcı istek, bilinen herşeyi ve önem sırasını değiştiriveriyor. Özlediğiniz ise çok uzaklarda... Yanında olmasını istediğiniz halde yanınızda olmayan bir tek kişi, yanınıza bile yaklaşmadan, hatta onu özlediğinizden ve onu istediğinizden haberdar bile olmadan, bütün hayatı, bütün görüntüleri eritip başka kılıklara sokuyor...

Elveda...

aradan aylar geçti; iki cümlelik bir sohbetimiz olmadı şöyle adam akıllı sözlerinde hep alay, gözlerinde hep gurur; o kadar uzaktım ki ona yirmi santim yakınımdayken bile elimi uzatsam dokunamam diye korktum; var gücümle haykırsam sevdiğimi, duyuramam diye korktum gözlerimi hiç ayırmadım gözlerinden; bulduğum her kalemle adını yazdım kaç tebeşir bitti kimbilir; kaç mendil eskidi onun yüzünden; biliyorum inanmazsınız ama bütün şiirleri benim için yazmışlar bütün şarkıları onun için; ferhat onun için delmiş dağları mecnun onun için düşmüş çöllere zühre tanır mı acaba onu; aslıya sorsam onu, şirine sorsam, bilirler mi; şimdi kerem çıksa karşıma sabaha dek dertleşsem yûnus tutsa elimden gezdirse diyar diyar; aah yine hayallere daldım bak yine; hadi kıskanmayın da söyleyin bana hangi karanfil ondan daha güzel, hangi gül, hangi menekşe; hangi okyanus sığmaz o derin gözlerine ondan güzel kokan yasemin var mı; ona benzemeyen tek lale var mı; . . . gel zaman, git zaman aradan yıllar geçti; bir baktım da değil aşık olduğum güne evlendiğini duyduğum güne yıllar olmuş; demek onda da gönül varmış, demek o da severmiş ha; gelsin bütün şiirler, bütün şarkılar; çabuk bir sigara bulun bana bir de kalın bir ip şöyle bir de iskemle verin yeter; siz çıkın, öldüğümü yalnız o görsün; ne adım olsun, ne tarih elveda diye yazın mezar taşıma elveda; elveda.... Yazan?

Komik Ask Siirler/Sözler

ben basliyim: Sen bir Meleksin, Beklerim gelmezsin, Beklemekten sıkıldım, ALLAH belani versin!!!

Acılar Denizi

Acılar Denizi Ben acılar denizinde boğulmuşum İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni Duyarım yosunların benim için ağladıklarını Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle Bütün gemiller söndürmüş ışıklarını Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse Yılların içimde bıraktıklarını...

Sadece Kokun Var

Dün sahil kenarına indim. Buluştuğumuz ilk banka oturdum. Gözlerim daldı ufuklara önce Sonra yaşla doldu. Gittikten sonra çok değişmiş buralar. Sana çiçek aldığım yer kapanmış. Çay içtiğimiz yer de. Yürüdüğümüz yollar yok artık. Adını yazdığım kaya parçası yosun tutmuş. İskelede balık tutan İnsanlar yok. Balkonunda oturup elini ilk tuttuğum Adalar vapuru emekliye ayrılmış. Benden başka herkes, her şey Unutmuş seni. Yalnız deniz hatırlıyor… Nereden mi biliyorum, Deniz halâ sen kokuyor.

Affet Sevgilim..

Affet Tek suçum seni sevmek sen bunu anlamadın Sana kalbimi verdim onu da saklayamadın Başkalarına inandın bana bir şey sormadın Vurdun kapıyı gittin ardına bile bakmadın... Eve telefon geldi ahizeyi kaldırdım Akşam yemeği dedi bende ona inandım Arkadaşındır diye bir şey olmaz sandım Verdiği davete tek başıma katıldım... Tam zili çalarken sen geldin aklıma Ben seni seni düşünürken o kapıyı açtı bana Gözlerime bakarak elini uzattı bana İçeri davet etti hoş geldin dedi bana... Zamanın akışına kendimi kaptırdım Yanıma yaklaşınca bende ona sarıldım Her şey bir anda oldu onun yatağındaydım Sana kızdığım için yanında sabahladım... Her ne kadar sevsem de büyük bir hata yaptım Affet sevgilim beni dün gece seni aldattım Hata sende olsa da inan ki çok pişmanım Affet sevgilim beni sana nasıl yanlış yaptım...

Elveda Öpücüğü...

Son kez yanagimdan öpüp gittigin günü hatirliyormusun Gittiginde arkandan saatlerce pencereden bakmami Gözlerimden yaslar akarken, kal diye sessizce cagirmami Hani o gün giderken demistin ya ''Biliyorum kalbini kirdim''diye... Simdi kalbim avundu mu saniyorsun?? Kalbim hala kirik dökük icimde, ruhum ve bedenim sarsilmis bir bicimde. Yüregimden ask, sevgi ve bütün güzel duygular calindi Belki Sen giderken beraberinde götürdün... Belkide senden sonra ben biraktim kendimi Teslim ettim sana... Belki bir hata belkide, belkide iyi yaptim... Duygularimi kaybetmem iyi oldu belkide.... Bosuna aci cekmek niye? Bosuna üzülmek, bosuna aglamak niye? Böyle kirik bir kalple, duygusuz bir kalple belkide daha mutluyum.... Sen gittiginde ne oldugunu anlamamistim Belki geri döneceksin sanmistim... Sen anlima Elveda Öpücügünü kondururken, Ben herseyi yalan sanmistim ciddiye almamistim... Ama simdi... Yillar sonra anladim ki sen su kirik Kalbimin kirik TAS PARCALARISIN... Cünkü beni tas kalpli yapan sendin be insafsiz...

Seni Neden Seviyorum

Seni, Duygusal animda ben anlatirken sana, Duygularinla, kisik gözlerinle beni dinledigin için, Yüzüne sevimli bir gülümseme geldigi için, Seviyorum.. Seni, Her sesini duydugumda heyecanlandigim, Her telefona sarilişimda ellerim titredigi için, Kalbimin ilk günkü kadar attigi için, Seviyorum.. Seni, Bir yönün duygu doluyken, Diger yönünde mantikli düşünebildigin için, Gerektigi yerde sert ve karşi çikabildigin için, Seviyorum.. Seni, Her şarkida hatirladigim, her saniye andigim için, Bana bir çocukmuşum gibi şefkat gösterdigin, Bazen bir büyük kahramanmişim gibi yücelttigin için, Seviyorum.. Seni, Bana yaşama sevinci verdigin, Beni hayata bagladigin için, On yil daha seni bekleme gücünü kendimde buldugum için, Çok ama çok seviyorum..

Unutma Ki...

Sen uykusuzluk nedir bilir misin Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı Gözlerini tavana dikip Düşündüğün oldu mu bütün gece Ve bütün bir gün Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç Gelmeyince Seni aramayınca Ölesiye ağladın mı Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların Ona ait ne varsa Bir bir hatırladın mı Sen günden güne erimeyi bilir misin Dev bir ağacın vakarı içinde ölmeyi Bir teselli aramayı Issız parklarda, tenha sokaklarda Ve bütün bir şehir uyurken uzaklarda Deli divane yollara düşüp Yaşlanmış bir k*p*k gibi Eskimiş bir gömlek gibi Atılmışlığını hissettiğin oldu mu Sevmekten Günler geceler boyunca yürümekten Elin ayağın yoruldu mu Sen yalnızlığın acısını bilir misin Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtı mı Bütün gururunu çiğneyip Sevdiğinin geçtiği yollarda Bastığı toprakları eğilip öptün mü Sen çaresizlik nedir bilir misin Sen yokluk nedir gördün mü Yanan başını Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden Sen her gün bin defa öldün mü Böyleyim diye ayıplama beni Bir gün kendimi Sonsuzluğun koynuna bırakırsam Yaralı ve yenik bir asker gibi Darılma Unutma ki Her seven isimsiz bir kahramandır Unutma ki İnsan; sevebildiği kadar insandır.

orhan pamuk efendi için

> YÜZDE yüz bir pislik var ki kanında, > Soykırımı icadı yaptı sonunda. > Türkiye'nin şu en hassas anında, > Onu yalanlayan tarihe kızar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Nerden çıktı şimdi durup dururken? > Dört yandan ülkeyi düşman bürürken, > AB'ye gün be gün hesap verirken, > Hayâlî ölüye mezarlar kazar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Kıvırmayı bırak, erkek ol erkek, > Bir buçuk milyonu saydın mı tek tek? > Üç kuruş paraya satılmış k*p*k > Eline bir kemik geçince azar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Dönen dolapları ibretle seyret, > Ermeni bu kadar göstermez gayret. > Kraldan daha çok kralcı, hayret! > Kafayı 'soykırımı' sözüyle bozar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Eğer bir soykırımı varsa ortada, > Türklere yapıldı Erzurum, Kars'ta. > Tarihi git öğren, birazcık sus da, > Doğu baştan sona hep toplu mezar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Azerbaycan'a git, gör soykırımı, > Yürekler acısı Türk'ün durumu. > Bir daha bilmeden yapma yorumu, > Azeri kanıyla doluyken Hazar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Batı'nın gözünde arttı değerin, > Onlardan bir daha kaptın 'aferin'. > Küpe de taktı mı efendilerin? > Midesi dolunca dili hep uzar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Anan mı Ermeni, baban mı senin? > Ailenden var mı hiç katledilenin? > Seni bu ülkede 'aydın' edenin... > Alçaklık yaptıkça bulursun pazar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Ekmeğini yediğin bu Devlete, > Seni adam sayan yüce millete, > ihanet ederek düştün zillete!.. > Aman ha dikkat et, değmesin nazar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > Bir adam olursa doğuştan yamuk; > Soyuna düşmandır, düşmana pamuk. > ERBABÃŽ, yakana yapışır CMUK, > Unutma, bu millet oyunu bozar, > Böylesi hainler oluyor yazar. > > 08.03.2005 - KAYSERİ- OZAN ERBABÃŽ

Bir Annenin Feryadi

Verem imis hastaligim, dediler ki ''çaren yok'' Yaniyorum, hararetten, bir yudum su veren yok. Bu hastalik, kirdi benim kanadimi kolumu, Ben yavruma doyamamisken, ayri koydu yolumu.. Ölecegim ciger parem, iyi dinle sözümü Canim yavrum, belki artik hic goremem yüzünü Kimse yok ki, birakayim seni emin ellere Sen aglarken, ben kabrimde bakarmiyim güllere? Ne olursun hic aglama, çatma hilal ka$ini Kimsesizsin minik yavrum, kimler silsin ya$ini? Kimler seni doyuracak, kimler seni saracak? Kimler ''yavrum gelin olmus'' diye hayal kuracak? Ah bilseydin, senin icin ne hayaller kurmustum Bir gün kizim büyür diye düsünüp durmustum Bu feryadim sitem degil, ben raziyim kadere Körpe kuzum, minik kalbin dayanir mi kedere? Küçücüksün, dunya seni harap eder bebegim, Seni boyle kundaginda nasil koyup gideyim? Yapayalniz cekemessin bu hayatin derdini Ne olur yavrum, sakin uzme harap etme kendini Son bir defa kundagini sararken agladim, ''Allah buyuk, seni korur'' diye ümit bagladim Bir gün büyür dusunursen, ''annem - babam kim'' diye, Bir fatiha oku yeter, senden bize hediye... Gel son defa koklayayim, nefeslerim sIklastI Karsimda dur seyredeyim, ölüm vakti yaklasti Ne o yavrum, agliyorsun, sus aglama bir daha Gidiyorum artik, ismarladim seni Allaha....

seni seviyorum--

Ne güzel şey seni seviyorum demek Sevdiğini söyleyebilmek ne güzel... Her baharda, gece gündüz, her saniye SENİ SEVİYORUM SENİ SEVİYORUM SEVİYORUM SENİ Diyebilmek ne güzel..SENİ SEVİYORUM Çünküsü yok, nedeni yok sevmenin Zamanı hiç yok, Dakikalar zaman üstü... Utangaç bir gecenin kucağında Yağmurlar vuruyor pencereme, Aşkın vuruyor kalbimin kıyılarına Gecenin bu çıldırtan yalnızlığında Aşkın ayak seslerini duyuyorum yüreğimde Ve hasretini içimde, SENİ SEVİYORUM Sesini duymak istiyorum uyumadan önce Sabahlara kadar konuşmak, Hiç kapatmamak telefonu... Aynı düşlere uyumak sonra Ve uyanmak aynı güneşe SENİ SEVİYORUM Daha bir güzelleştim son günlerde Gözlerimin içi parlıyor Kabına sığdıramıyorum aşkı. Gülmek geliyor içimden Sokaklarda koşar adım yürümek Tanıdık, tanımadık herkese selam vermek, Merhaba ülkemin güzel insanları, Hepinize, hepinize merhaba sizi de SEVİYORUM Yağmuru, denizi, kokusunu toprağımın Gök mavisinde güvercinleri, martıları, Dağ eteklerinde gelincikleri seviyorum ateş kırmızısı Bindallılarıyla köy kızlarını, Ve elleri hamur kokan anaları Hepsini sende seviyorum SENİ SEVİYORUM Senin sevdiğin gibi topluyorum saçlarımı, Siyah kazağımı daha çok yakıştırıyorum kendime Ve daha çok seviyorum limonlu çayı Senin sevdiğin her şeyi seviyorum Türkülerini memleketin, feneri, kara kartalı senin için, Davamızı ve şiiri sende seviyorum. SENİ SEVİYORUM İyi ki doğdun iyi ki varsın. Doğum günün kutlu olsun SENİ ÇOK SEVİYORUM SENİ ÇOK SEVİYORUM Yaşamaksa seni sevmek, Ben hiç ölmedim... SENİ SEVİYORUM

Artık İlgilenmiyorum Seninle

Bunca yıkılmış dağlar üstüne Kalbimin kanını buharlaştırdı gözlerin Oysa kaç güvercin havalanmıştı içimden Konarak pervazlarına gülüşlerinin Kaç mermi sıyırmıştı ruhumu Acımasız yürüyüşlerinin mevzilerinde Dayanmıştım Ağlamıştım saatlerce parçalanan düşlerime Ta ki sevgilim Kızaran bir gök bulutu Ölümü Bir yıldırımla düşürdüğün ana değin Kalbimin haritasına Artık ilgilenmiyorum seninle Demiştin barut kokan kelimelerle Demiştin de hayat ölü bir bıldırcın gibi Tutuşup yanmıştı yanan bir tahta içinde Tarla küllerle dolu, ortasında yumurta Çatladıkça yeniden doğuruyor kanımdan Fışkıran harflerle kalbim olan cümleyi: Ben ancak bir tarih kitabı kadar İlgileniyorum seninle...

Yine Sensiz Bir Sabah!...

Yine sensiz bir sabah Gözlerim kısık bir merhabayla Selamlıyor güneşi Su bu gün daha bir soğuk sanki Yüzüme değerken Çayım yok,ekmeğim bayat, Boş versene kahvaltıyı Sensiz zaten Yine sensiz bir öğlen Yatağım hala dağınık Hala giriyor güneş odama Bide şu kahrolası telefonum çalsa Ümitlensem yine,kalbim hızla çarpsa Eskisi gibi Yada keşke Hatırlasan numaramı Yine sensiz bir akşam Dünden farklı biraz Hoş yine karşımdaki sandalyede Tabağın hala var Çatalın,bıçağın Hiç içemediğin rakın Farklı olan hayalinle bu gün konuşmamam Bu günümü anlatmamam ona Onun dışında iki yudumda sarhoşsun yine Senin yerinede içtim bu akşam Yine senleyim bu gece Ellerin,tenin,kokun, Yanındayım!yanında Nefesim kadar yakınsın hayallerim gibi güzel Ve sabaha kadar benimsin Uyanana kadar Seninleyim bu gece.... Silvaren buyrun benim beğendiğim şiirlerimden umarım beyenirsiniz..

Işıkları Yakma Sakın!...

Işıkları Yakma Sakın!.. Derin gözlerini kapa. Gece kanatlanır gözlerinde... Biraz Pablo Neruda oluyorsun yorgun akşamlarda; biraz da Attila Jozsef ...aşkın güzelliğini tadarken... Gecenin kanat çırptığı derin gözlerin, belki ölümsüz bir akıntıyı taşıyor... Tren alıp götürüyor beni... Sana geliyorum... Kim bilir, belki bugün kavuşmak üzere... Alnımdaki yangın söner böylece... Bir sis bulutu iniyor denize doğru, kuşlar havalanıyor çatıların üzerinden... Kapı komşum Senghor , öfkeli bir kasırgada, şimşeğin gürültüsünde kayboluyor ansızın... Oysa ben, Miguel Hernandez' i bulup çıkarıyorum sessizliğin içinden... Su kenarına götürmek istiyorum seni; fışkıran denizi andıran türkünü dinlemeyi... Sahi, Philip Larkin' i tanır mısın? Aşk , o sözü sık sık edilen göz kamaştırıcı ışık... Ve dinle, uzun sevişmelerin ardından; sus, konuşma duymasın hiç kimse: ''Aşklar akıp gidiyor şu akarsu gibi; akıp gidiyor aşklar...'' İstersen kapat perdeleri... Işıkları yakma, gözlerin bana yeter!.. Yüz yüze duralım böyle, elin elimde kalsın, kıskansın bizi Apollinaire... Bak, kıpış kıpış gözlerindir kımıldayan dallar; tüm güzelliğinden, tatlılığından her yanda bir şeyler var... Şimdi otur yanıma, bir şeyler çalsın gramofon... Kış iyi, gökyüzü mavi; onu ver bana, ver geri... İzin kâğıdımsın benim ; izinsizliğimsin nöbetim... Senin aşkın sırtımdaki giysi... **** Derin gözlerini kapa. Gece kanatlanır gözlerinde... Çocukları düşün, daldaki erikleri, dağları, ovaları... Denizi düşün, şimşek çaktığında alev alev yanan gökyüzünü... Bu mektup sana yazıldı, bu şiir sana okundu Andre Breton' dan... ''Sevi'nin hayatla bağdaşmadığını gizlemiyorum. Ama yenmelidir diyorum, sevi ve yenebilmek için de kendi kendisinin öyle bir şiirsel bilincine yükselmiş olmalıdır ki; karşısına zorunlu olarak düşmanca çıkan ne varsa alıp kendi özyüceliğin ocağında eritsin...'' Ben bir büyük donanma fişeği güneşinin içinde indirdiğini görüyordum ışınlardan yavaş yavaş... Ve hüzünlüydüm... İ şte oracıkta Louis Aragon' dan bir şeyler okudum: ''Kâinat paramparça oldu bir akşamüzeri Her kurtulan ateş yaktı üstünde bir kayanın Gördüm denizin üzerinde parlarken Elsa'nın Gözleri Elsa'nın gözleri Elsa'nın gözleri'' **** Derin gözlerini kapa. Gece kanatlanır gözlerinde... Ellerimi tut, bana bir şeyler anlat... Susma, konuş!.. Hangi soluk ay saat dokuzda, çeker yanaklarından kanı? Federico Garcia Lorca' dan söz et bana, söyle nasıl bitkindir o karanfil , mısır yığınlarında duran!.. Bir yanı tutuşmuş ateş çemberidir aşk!.. Gizli buluşmalardır bizleri yok eden, ağlamalardır sevinçlerimizi körelten... Kapat perdeleri ışık girmesin... Gözlerin yeter de artar bile... Çocukların sesleriyle çoğalma mevsimidir bugünler... Aşk, aşk, aşk... Sessizlik ve çam kokusu... Kaybolan düşlerimiz, yirmi yıllık türkülerimiz... Hapishaneler, ranzalar, yazılan öyküler... Hepsi yasaklanmış artık, işte hükümet bildirisi, Rafael Alberti' nin gür sesi... Rıhtımda avlanmak yasak! Sakın çevirme gözlerini yukarıya; gökyüzü bulutlar. Maviler yasak... Gece uyku girmez oldu gözlerinize; bakın sallanıyor yıldız çiçekleri, alev alev rüzgârlar; ay kömür olmuş nedense... Otuzdan fazla gemi, belki kırk tane uçak... Portakal yüklü yelkenler... Denizden bulutlara, bulutlardan denize... Kalkıp gürültü kentinden, bu uykulu sıcak kasabaya geldim... Başak burcu kadınlara gülümsüyor, akrep burcuyla buruk dalgamı geçiyorum... Tuz tadı var tanyerinin dudaklarında; gözlerinde sevgiye dönük yarınları görüyorum... Derin gözlerini kapa!.. Konuş ne olursun!..