Kavuşursak Biteriz Biz...

KAVUŞURSAK BİTERİZ BİZ Kavuşursak biteriz biz, Biz mutlu sonlar katiliyiz. Kavuşursak biteriz biz. Sevgiyle bakan gözleri kör ederiz. Herkesin bildiği bir aşk, Herkesin attığı bir imza Herkes gibi değiliz biz. Belki biraz serseri, Belki biraz deliyiz, Ama kavuşursak biteriz biz. Pervane böceğinin mum alevine sevdası Ateş böceğinin susuzluğuyuz biz Yanar ama su içmeyiz Etrafında döner, ateşle dansederiz. Bize kimseden zarar gelmez, Biz zararı ancak kendi kendimize veririz. Severiz, özleriz, aşktan ölsek kimseye söylemeyiz. Biz artık biz değiliz. Ruhlar kavuşur ve konuşur gökyüzünde bir yerde Ama bedenen kavuşursak biteriz biz. Melekler bize ağlar, biz halimize güleriz. Onu bilir, onu söyleriz, Kavuşursak biteriz biz. İki sınır ülkenin dikenli telleriyiz, Dokunursak kanar ellerimiz. Kimselere söylemez gizli gizli severiz Ama kavuşursak biteriz biz. Bir kor var içimizde yanan, Onu küllendiremeyiz. Kimselere söylemez gizli gizli severiz Ama kavuşursak biteriz biz. Bir kor var içimizde yanan, Onu küllendiremeyiz. İstedeğimiz zaman gelip, İstediğimizde gidemeyiz. Kahve içip, gülüp, konuşup, başbaşa yemek yiyemeyiz. Ne bir filmdeki mutlu son, Ne de göz yumulacak bir kaçamak değiliz biz. Sadece özlemle severiz, Ve kavuşursak biteriz biz. Sevda iki kişinin birbirine aşkı değil artık. Artık her aşk her ağızda sakız. Biz birbirimize aslında her aşıktan daha yakınız. Belki ayrı şehirlerdeyiz, Ama her gece aynı mehtapta buluşur, Yağmur yağarsa, çıkar, Aynı yağmurun altında ıslanırız. Bu aşkı ancak biz biliriz. Şiirleri güvercinlerin kulağına fısıldar, Mektupları suya yazarız. Biz belki ayrıyız, Ama her gün aynı geceyi sabahlarız. Melekler bize ağlar, biz halimize güleriz. Onu bilir onu söyleriz. Kavuşursak biteriz biz. Uğur Arslan

sevgiliye şiirler

Sen varken de aradım seni, yokluğunda olduğu gibi, belki seversin diye beni, çözmeye çalıştım seni.... karanlıkta aradım seni, korkmadan, soğuk kaldırımlarda aradım, bıkmadan, artık bıktım yokluğundan, soruyorum seni, her tanıdığından.... sensizliği kaldıramam bilirsin, bilirsin de nerdesin, sen şu yarama tek çaremsin, sen hergün ağlattığın yüreğimsin.... satırları senle doldurdum, her geçene seni sordum, hiçbir şeyden değil, sensizlikten yoruldum, artık kalbime adını koydum... Nurgül Gündoğdu

Şehrimin direnen gerillası

Bu şehrin gümüş yürekli karanlığında Seni düşlerken bu gece, Eski aşk mektuplarından izler aradım gözlerinden. Yüzümün tenine dokunur gülüşün, Kurmak istediğim dünyam… Her memlekette bıraktığım öksüz sevdalar Alnımın sol köşesi; çocukluktan yaram Haylaz bir öğrenci gibi kuduran arzular Kırmızı panjurlu evler … Alış – satış- tamir-bakım En iyisi bizde abiler………. Bir daha görebilmek seni Yarın… Yarın belki çocuğunun yastığına bir nakış Kulağına ninni ermeni bir anne feryadında BAR BAR GENEM BAR GENEM..... ölsem mi, kovsam mı? Olur ya, sandığına çeyiz olurum belki Hakiki Rus Kalaşnikofu... özleminde.. Kaniya Evdé akan gözlerinden.. Bir olasılık belki bazı şeyler Yorgun günler düne Aramam gerekenler, randevular, sözleşmeler Teslimatlar Ve Bir daha görebilmek seni Stok mevcudu Duran varlıklar Dönen varlıklar, Mevlana aşk ve huzur Onur, şeref işte böylesine sevgili Bir eşek arısı kafamın tepesine konur Annemin beddusı, duası... ruhunun karmaşası işte Aktifler pasifler Kimi dillerde dönek edebiyatları Devrimci sofalarda Şarap tadında kadın olmak modasında Senin kokundan Dokundan, sabahın esintisi Güneşin doğuşu, Nemrut Hasta eden kurbağa çişli suyuyla bizim köy Hasat zamanı kavgasıyla sen Ve gırtlağından terk edemediğim dudağın tadında şarap Yanında sevda türküsü Körolmasın aman Suzan Suzi… Urfanın berisi, Diyarbekira şewiti... Agiré di dilé minde Cehennem ateşi bir yanım Çılgın kazanlarda kaynar kanım İri tırnaklarıyla azap melekleri Ve Ben Senden uzaklardayım canım.... ........................... .................. 12.08.2003 BATMAN

Sessiz Gemi

SESSİZ GEMİ Artık demir alma günü gelmişse zamandan, Meçhûle giden bir gemi kalkar bu limandan. Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol. Rıhtımda kalanlar bu seyâhatten elemli, Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli, Bîçare gönüller! Ne giden son gemidir bu! Hicranlı hayâtın ne de son mâtemidir bu! Dünyâda sevilmiş ve seven nâfile bekler; Bilmez ki giden sevgililer dönmiyecekler. Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden, Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden. Yahya Kemal Beyatlı

Halk BÖyle İstİyor OĞlum

Halk Böyle İstiyor Oğlum! ... > > > > 'Bir babanın doğum gününde > > ogluna mektubudur...Gorülmüştür' > > > > Sevgili oğlum > > Bugün tam on yedi yasındasın > > Görüyorum ki artik > > Her seyin farkındasın > > Ama ne zaman ararsam seni > > Ya diskoda > > Ya barda > > Ya da televizyon karşısındasın > > > > Haklisin oglum > > Devir artik bu devir > > Sen de çemberini cağına göre çevir > > Senin neyine > > Resim roman şiir > > Senin neyine > > Sanat vesaik > > Ne diyor mşÃ¾hur televizyon büyükleri > > Vur patlasın çal oynasın > > Devir artik bu devir > > > > Nasılsa > > Son düğmesi de koptu insanlığın > > Vefa can çekişiyor arka sokaklarda > > Umut mendil sallıyor giden trenlerin ardından > > Onur, adres ariyor mezarlıklarda > > Dostluklar çöp tenekelerinde sahipsiz > > Ve anahtar teslimi aşklar satılık köşe başlarında > > Hem de üç kuruş mutluluklara... > > > > Ama sen de haklisin > > Sana mi kaldı > > Kurtarmak vatanı > > Sana mi kaldı > > Uyandırmak yatanı > > Sana mi kaldı > > Duvara yapıştırmak > > Bu memleketi satanı > > Anasını aglatanı.... > > > > Gel gör ki oğlum > > Senin de kurtuluşun yok bu gidişten > > Ne etsen- ne yapsan > > Bir düşün > > Bir bayram > > Bir lale devri > > Hangi ekrana baksan > > > > Kim kiminle evleniyor > > Kim kiminle çıldıryor > > Kim kime daldan dala > > Gelinim olur musun diyor > > > > Kimisi sahte gelin > > Kimisi zengin bir prens > > Kimisi de insanlıktan bir yudum bir nefes > > Bekliyor da bekliyor > > > > Bak her gün ayrı bir kanalda > > Bambaşka bir 'ünlüler çiftliği' > > Her kanalda şöhret olmanın dayanılmaz hafifliği > > Ve iste boyle > > Pazara dökülüyor bir bir > > Herkesin yumak yumak ipliği > > Yıllar var ki oglum > > Birileri işte > > Bizi hep boyle gözetliyor... > > Ve sen de görüyorsun ki > > Bu sahneler > > Bizi ne de güzel özetliyor > > > > Kimin umurunda yarınlar > > Kimin umurunda çocuklar > > Kimin umurunda bu isyankar çığlıklar > > Bir kavgadır > > Bir yarıştır > > Bir rezalettir gidiyor. > > Kime sorsan > > Cevaplar dünden hazır > > Halk boyle istiyor oğlum > > Halk boyle istiyor > > Gel gör ki > > Bir reyting uğruna > > Ne 'güneşler batıyor' oğlum > > Ne güneşler batiyor.... > > > > Ahmet Selçuk ILKAN

Şairler Ağlamaz:(

ŞAİRLER AĞLAMAZ Farzet ki bu aşkı yaşamadık seninle Farzet ki hiçbir geceyi paylaşmadık ikimiz Farzet ki saçlarını bile hiç okşamadım Hadi git gözlerime baka baka git Hadi git hayatımdan çıka çıka git Hadi git yüreğimi yaka yaka git Şairler ağlamaz gülüm, şairler ağlamaz Farzet ki unutulmuş bir şairim köşe başında Farzet ki hiçbir şiirimi sana yazmadım Farzet ki hiçbir şarkımda adını bile anmadım Hadi git sevdiğimi bile bile git Hadi git bir kaleme sile sile git Hadi git hiç üzülme güle güle git Şairler ağlamaz gülüm, şairler ağlamaz Farzet ki bir kum tanesiyim sahilde Farzet ki bir çakıl taşıyım yol kenarında Farzet ki boş bir kibrit kutusuyum ellerinde Hadi git üzerime basa basa git Hadi git umutları asa asa git Hadi git hiç konuşma susa susa git Şairler ağlamaz gülüm, şairler ağlamaz Farzet ki yokum artık Farzet ki öldüm Farzet ki isimsiz bir mezarım dağ başında Hadi git saçlarından bir tel bırakmadan git Hadi git avucumda bir el bırakmadan git Hadi git baş ucumda bir gül bırakmadan git Şairler ağlamaz gülüm, şairler ağlamaz.

Go home hacı go home

GO HOME HACI GO HOME Hişt hacı yaylan bakalım Closed dedik be adam Pazdos c'est fini Başını bekley'cek değiliz a sabaha kadar Uyan bre taş arabası Gözünü seveyim çileden çıkarma beni Go home hacı go home Aman beyim alah razı olsun senden Bişeyler söyle şu dürzüye Kanımı kuruttu iki saattir Ne Asansöre mi binmiş dedin Fırt inip fırt çıkıyormuş Hay yedi kat yerin dibine geçsin Yıl oldu bu masaya çörekleneli Waiter aşağı waiter yukarı Bir buçuk şise viski yuvarladı en azından Külahıma anlatsın o bu palavraları Yok efendim buralarda değilmiş kendisi Memleketindeymiş New York mu ne karın ağrısıysa Yüz katlı bir binadaymış Asansörcülük edermiş Üstünde kırmızı yelek Altında siyah pantol On saattir nöbetteymiş de Geberiyormuş uykusuzluktan İne çıka zifire kararmış Kara su inmiş ayaklarına Yediği naneye bak Beni de patron sanmış Hiç güleceğim yoktu beyim Sahi korkmuş mu herif Ya kovarsa beni diyor ha İş başında uyumasın itoğlu Kovarım tabiy Evde karısı varmış bekleyen İki de oğlan çocuğu Öyleyse aklın nerdeydi ulan Edebinle çalışaydın Siz söyleyin beyim öyle di'mi yani Allah layığını versin beyim Herif sahiden korkuyor benden Hadi hacı yürü bakalım Bırak bu patron polimlerini Öyle ötlek ötlek bakma yüzüme Ha şöyle dayan koluma doğrul Ben de yorgunum a ziyani yok Bir de taksi buluruz sana Ha gayret aslanım ha gayret Çoğu gitti ayı kaldı Go home hacı go home Can Yücel

Karışık Şiirler 2. Bölüm

Arkadaşlar sizlerinde bildiğiniz üzre beğendimiz şairlerin şiirlerini paylaştığımız ''Karışık Şiirler'' Başlığımız bölümde mevcut. Fakat şiirlere daha rahat ulaşabilmeniz açısından 2. Bölümü açmayı uygun gördüm ve forumun arka sayfalarında kalan hiç okunmamış güzel şiirleri bu başlık altında birleştirmeye karar verdim. Sizler de beğendiğiniz şiirleri bu başlık altında paylaşabilirsiniz. Böylece 1. Bölümdeki gibi güzel bir şiir arşivi oluşturmuş oluruz. Saygılar...

Karışık Şiirler 2. Bölüm

Sen Ben Biz Üç beş sayfa koydum masaya Birde kalem aldım elime Bir sayfa benim, bir sayfa senin Son sayfada bizimdi Beni bir satırda anlattım Seni bir sayfada Bizim sayfamız boş kaldı Kalemden kıskandım, kağıttan kıskandım Bizi kendimize sakladım O boş sayfanın yerine Bize ait her şeyi Kalbime yazdım.

Şİİr BÖlÜmÜnde DÜzenleme.

Arkadaşlar yaklaşık 3 saatlik bir çalışma sonucu Bölümümüzdeki Okunmamış ve arka sayfalarda kalmış şiirleri ''Karışık Şiirler'' Başlığı Altında Topladım. Böylelikle hem okunmamış şiirlerin okunmasını sağlamış olucaz hem de güzel bir şiir arşivi oluşturmuş olucaz.Büyük bir kısmını tamamladım.Kalanları da yarın akşam düzenliycem.Sizlerden ricam beğendiniz şiirleri ekliyeceğinizde ''Karışık Şiirler 2'' Başlığını tercih etmeniz. 1. Bölüme daha fazla yüklenmeyelim. Diğer bir konu da Bir Şairin Şiirini ekliyeceğiniz zaman önce bir arama yapmanız. Böylelikle daha önce eklenmiş olan şiirleri ekliyerek forum düzenini bozmamış olursunuz. Saygılar...

yoksun

Yoksun Üzerime devirip dağ gibi hüzünleri böyle çekip gitmek var mıydı? var mıydı böyle bitirmek? hani söz vermiştik birbirimize kaç zaman geçti aradan sen yoksun sana sığındığım geceler alevleri gökyüzünde bir kumsal ateşiydi günahları yaktığımız. ve kan rengi şarapla yıkanmış bir hasret şimdi göğsümüze taktığımız. bilirim dönmeyeceksin artık uzun zaman oldu belki çoktan unuttun. adın kaldı soğuk duvarlarında odamın sigara paketlerinde şiirlerin resimlerin bana gülen cüzdanımda saç telin bir veda o geceden aklımda kalan kekremsi bir tat bir med cezir yüreğimde ben vurgun yemiş bir yaralı gemiler bana taşır bütün aşk yorgunlarını sen yoksun.... hayatımın ilkbaharında tanısaydım seni yasak umutlara ve acılara inat buruk bir şarap tadında olsaydı sevdamız yıllandıkça güzelleşen ve sen şiirler okusaydın geceleri saçlarımı okşarken ellerimi tutsaydın ansızın yüreğim eriseydi gözlerinde yansaydım ateşinden sen ağlasaydın mutluluktan ben ölseydim yalnızca beni sevdiğini bilseydim. seviyorum deseydin bir kere söyleseydin yanmazdım yanmazdım böyle çekip gitmeseydin.... bir veda o geceden aklımda kalan bir günah belki yasak yanımda olsan şimdi hiç konuşmasak ağlasak bin kere pişman olsak sonra yine bozsak yeminleri sarılsak sımsıkı öylece kalsak... gittin.. kim bilir kaç deli sevda sığdırdın yüreğine ışığa üşüşen pervaneler gibi sardılar seni körkütük aşkların ortasına düştün yalanların pençesine belki bir gün bir gece dar bir vakitte belki hiç beklemezken seni gelirsin diye ben hala buradayım sen yoksun lanet olsun. Şebnem Kısaparmak

seni seviyorum

Seni Seviyorum Ne güzel şey seni seviyorum demek Sevdiğini söyleyebilmek ne güzel Her baharda gece gündüz her saniye Seni seviyorum Seni seviyorum Seviyorum seni diyebilmek ne güzel Bir kere sevdaya tutulmayagör Ateşlere yandığının resmidir Aşık dediğin mecnun misali kör Ne bilsin alemde ne mevsimidir Çünküsü yok nedeni yok sevmenin Zamanı hiç yok, dakikalar zaman üstü Utangaç bir gecenin kucağında Yağmurlar vuruyor pencereme Aşkın vuruyor kalbimin kıyılarına Gecenin bu çıldırtan yalnızlığında Aşkın ayak seslerinin duyuyorum yüreğimde Ve hasretin içimde Seni seviyorum Sesinin duymak istiyorum uyumadan önce Sabahlara kadar konuşmak Hiç kapatmamak telefonu Aynı düşlere uyumak sonra Ve uyanmak aynı güneşe Bir kere sevdaya tutulmayagör Ateşlere yandığının resmidir Aşık dediğin mecnun misali kör Ne bilsin alemde ne mevsimidir Daha bir güzelleştim son günlerde Gözlerimin içi parlıyor Kabıma sığdıramıyorum aşkı Gülmek geliyor içimden Sokaklarda koşar adım yürümek Tanıdık tanımadık herkese selam vermek Merhaba ülkemin güzel insanları Hepinize hepinize merhaba Sizi de seviyorum Yağmuru, denizi, kokusunu toprağın Gökmavisinde güvercinleri, martıları Dağ eteklerinde gelincikleri seviyorum ateş kırmızısı Bin dallılarıyla köy kızlarını Ve elleri hamur kokan anaları Hepsini sende seviyorum Seni seviyorum Bir kenara mahsun çekilen içim Yemeden içmeden kesilen içim Sensiz/yarsız uykuyu haram bilen için Ayrılık ölümün diğer ismidir Senin sevdiğin gibi topluyorum saçlarımı Siyah kazağımı daha çok yakıştırıyorum kendime Ve daha çok seviyorum limonlu çayı Senin sevdiğin herşeyi seviyorum Türkülerini memleketinin Feneri ve kara kartalı senin için Davamızı ve şiiri sende seviyorum Seni seviyorum İyi ki doğdun İyi ki varsın Doğum günün kutlu olsun Seni çok seviyorum Seni çok seviyorum Yaşamaksa seni sevmek Ben hiç ölmedim Seni seviyorum Şebnem Kısaparmak

Bilir misin?:(

Tam sınırdan kaçarken vurulmak nedir bilir misin? Nöbetçiler ha gördü, ha görecek Parmaklarının ucu dikenli tellere değdi değecek... Ama... Bir adım daha atamazsın. Uzanıp tutamazsın; Göz pınarlarında donup kalır hayallerin Planların, kaçışın, kurtuluşun Ve deler sevgi dolu yüreğini Sevgi bilmeyen bir kurşun. Bir okyanus da boğulmak nedir bilir misin? Batan bir gemiye el sallayamamak, Oturup ağlayamamak, Birkaç kulaç ötedeki Bir tahta parçasını tutamamak, Nedir bilir misin? Sevmek nedir bilir misin? Bir şeyler tutuşur yüreğinde kıpır kıpır Bütün benliğini sarar, ısıtır. Her gülüşte yeniden doğarsın Ve bin kere ölürsün her iç çekişte Nasıl anlatsam bilmem ki. Yani 'sevmek' işte. Duymak nedir bilir misin? Duymak, ama anlatamamak Çemberini kıramamak kelimelerin. Tam dilinin ucuna gelmişken söyleyememek 'Seviyorum' diyememek Yani ölümü yaşamak nedir bilir misin?

Mavi Mavi Sevdim Seni

Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Kalbim şimdi bir sokak çocuğu Kelebekleri göç etti gönlümün Issızlaştı hayat sanki Sanki, sabahı eksik şiirlerimin. Sanki, gecesi hep kanayan bir yara Ve sanki, artık hep kanayacak... Ağlanacak bir aşkın kıyısına vurduysa gözlerim Çare yok, ağlayacak. Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Kapıları kendime ben açamadım Ya da yanlış saatlerde bekledim gelmeni Düşünüyorum da sen gideli ne çok yalnızım.. Sarmaşık aşkın sarısında kaldım, sarılamadım. Savunamadım seni kimselere Anlatamadım seni kimselere Kimsesiz kaldım, En çok da sensiz... Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben.. Sana uyumak, Sana uyanmaktı hayat. Sıratını geçtim yaşarken korkmadan Korkumu geçtim cesaretle, ihanetle Berduş bir yalan masumiyeti öptüm bile bile Tek sen gitme diye Sonbahar oldum yaprak yaprak Ağaç oldum köklerimi unutarak Tesellisiz bir geceye fırlatıldım Kalbimi dar kafese kapatarak İçimdeki bir kanarya Hiç susmadan ağlayacak Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Yakamozlarında yıkadım sevdamı çırılçıplak Seni sevdiğimi bağırdım mehtabına Beyazında akladım bulutunun MAVİ MAVİ sevdim seni içim kan ağlayarak Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim. Bugün sardunyalarım da açmadı Belki de küskün renklere Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım Sensiz soluyorum anlayacağın MAVİ MAVİ ölüyorum Duyuyor musun, orada mısın!, Var mısın, yok musun? Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Yanarak, yıkılarak Aklıma her geldiğinde ağlayarak....

Allah Kahretsin

Allah Kahretsin çalınmış şiirlerim gibisin isyanlarım bitmedi hala... Bu böyle sürüp gitmeyecek biliyorum Bir sabah bir dilencinin avuçlarına bırakacağım kalbimi Kim ne derse desin Tahammülüm kalmadı artık Bıktım seni sensiz yaşamaktan Nasılsa döneceğin yok senin Çıldıracağım bu gidişle Allah kahretsin!... Dünya ateşler içinde Savaşlar almış başını gidiyor Afrika'da insanlar açlıktan ölüyor Bense bu gidişle sensizlikten öleceğim Umurunda mı senin? Allah kahretsin!... Hangi masaya otursam Senin sevdiğin içkiyi koyuyorlar önüme Vazomda senin sevdiğin çiçekler Ve dudaklarımda hep senin sevdiğin şarkılar Senin doğum günlerini kutluyorum senden habersiz Ve her sabah dualar ediyorum mutluluğun için Ne yapsam, ne etsem, nereye gitsem Ecel gibi peşimdesin Allah kahretsin!... İşte böyle bir sevda benimkisi Bu zamanda, bu devirde Haklısın adam olacağım yok benim En güzeli artık son vermek bu hayata En korkunç uçurumlardan bırakmak kendimi Ya da en yüksek tepelerden En uçsuz bucaksız denizlere bırakmak bedenimi Ama içimde sen varsın Ya sana birşey olursa Allah kahretsin!... Ahmet Selçuk İlkan

hüzünbaz...

gece karanlığında bile hayalini görebiliyorum uzaklarda... sürekli bir yerlerde özleniyorsun ve hep bekletiyorsun beni buralarda... yanlızlık tek dostum geceleri ve hep bekliyorum seni. yaşadığım acılar seni geri getirmeye az... herşey yaşandı, bitti!geriye tek miras kalan, hüzünbaz... dante

yılmaz erdoğandan-2 yağdıkça

değişen ben değilim dönüşen savaş... yaşlanmakla ıslanmak aynı şey; bi yağmurun gölgesinde ihtiyarlamak... şimdi ölüm bile yetmiyor acılarımızı sanmaya dostlar alıngan bir sahili pinekliyor... bir merhabayı bıçaklar gibi selamlaşmalar... değişen ben değilim dönüşen savaş... artık zaman bile yetmiyor acılarımızı tartmaya yinede ışıklar güzel gösteriyor bu şehri geceler... geceler... yani ahmet haşimin kafiyeleri... seni aklıma düşürüren yerçekimi değil yalancı yıldızlar... öyle uzaksın ki uflesem soğucaksın,sarılsam okyanus... bir aşka yetecek kadar ve anımsatacak kadar sebebsiz bir ölümü acılarımız ve kafiyelerimiz var işte hepsi bu kadar... yılmaz erdoğan

uyan ey türk oğlu!

UYAN EY TÜRK 'OĞLU Er meydanlarından çekilir oldun Çorak iklimlere ekilir oldun Eğilmek bilmezdin bükülür oldun... Sürer mi bu gaflet; daha kaç sene? Uyan ey Türk uyan! Uyumak nene? Boşaldın boşaldın.. Dolabilmedin, Gidişin o gidiş.. Gelebilmedin... Döktüğün kanları alabilmedin... Şah damarlarına yapışan kene Sömürür mü seni; daha kaç sene? Bakın şu Oğuz'un torunlarına; Kara taş bağlamış karınlarına! Umutsuz gözlerle yarınlarına Bakarlar mı dersin; daha kaç sene? Uyan ey! ... Kendine dönmeyi dene! Eski sandıklarda harsın, tören ey! Hain, çaşıt dolu; yanın, yören ey! Bağlı tutsak sanır seni gören ey! Bu böyle sürer mi; daha kaç sene? Uyan ey! ... Kendine dönmeyi dene. Bak ne der Oğuz Han, Alparslan, Tuğrul: Ey Bozkurtlar soyu! Yerinden doğrul! Silkin! ... Öz mâyanla yeniden yoğrul! İnsanlığı nûra kavuştur yine Uyan ey! ... Kendine dönmeyi dene. Acunda ne varsa kurudan, yaştan Al Dede Korkut'tan, Hacı Bektaş'tan Malazgirt ufkuna doğ yeni baştan... Dilerim Tanrı'dan bu devran döne, Uyan ey Türk! ... Uyan! Uyumak nene? Seni aldatmasın 'Batı' denilen, Onun mayasıdır 'katı' denilen, Onun iç yüzüdür 'kötü' denilen... Odur özsuyunu sömüren kene! Sen uyan; onu da düşün! Kaç parçaya bölmüşler seni? Sonsuz bir sahraya salmışlar seni... Kanadını kırıp yolmuşlar seni.. Kalk, doğrul yerinden! Yürü, geç öne! Uyan ey! ... Kendine dönmeyi dene. Yıkıldın, yakıldın: 'devrim' dediler, Soysuzlaştırıldın 'evrim' dediler, Bozkurta it, ite 'yavrum' dediler.. Kalk, doğrul yerinden! Yürü, geç öne! Uyan ey! ... Kendine dönmeyi dene. Türk Bilge Kağan der 'İşitin beni! Benim çağlar aşan, benim en yeni. Ey Türk! Bir gün gaflet basarsa seni Gönül ver, kulak tut bendeki üne, Uyan Ey! Kendine dönmeyi dene! ' 'Üstten gök basmayıp yer çökmeyince Hainler türeyip bel bükmeyince Seni gafil bulup kan dökmeyince Türk'ün bir düşmanı çıksa da bine İlini, töreni bozamaz yine! ' Köklerinden koptu okumuşların, Batıyı put yaptı okumuşların, Yaptığına taptı okumuşların... Ey Türk! Kendine dön! Yad, yaban nene Kalk, doğrul yerinden, yürü geç öne! Dinle! Dövülmekte... Çağrı kösleri, Dinle! Yakındadır... Ayak sesleri, Bozkurtların sıcak, hür nefesleri Ufkunu doğudan sarsın da yine Kalk! Doğrul yerinden! Yürü, geç öne! Sen, Oğuz Ata'nın has milleti, sen! Sen, son Peygamberin has ümmeti, sen! O seni boğmadan, boğ zilleti sen! ... Uyan! Ey Türk oğlu! Uyumak nene? Kalk, doğrul yerinden! Yürü, geç öne! Medet ummaya gör kızıl surattan, Seni mahrum koyar aşktan, muraddan, Çağla Sakarya'dan, kükre Fırat'tan.. Kara, kızıl, sarı.. Sür, topla yine; Bunlardır özünü sömüren kene! Destanlar yazılır, şanına lâyık, Yine de erişmez ününe lâyık, Olursan soyuna, dinine lâyık... Geçer bu gafletin; sürmez çok sene, Uyan ey Türk oğlu! Uyumak nene? ---->>>Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu<<<----

Özel Şiirler

http://www.yazgulu.com/siirler/ozelsiirler.asp 35 tane birbirinden güzel şiir.....

Flash Şiirler

http://www.yazgulu.com/siirler/kalbim.asp http://www.yazgulu.com/siirler/yildizim.asp http://www.yazgulu.com/siirler/yagmuryagiyor.asp http://www.yazgulu.com/siirler/istanbul.asp http://www.yazgulu.com/siirler/adak.asp http://www.yazgulu.com/siirler/ellerimusurdu.asp http://www.yazgulu.com/siirler/bukalpseni.asp http://www.yazgulu.com/siirler/anisibizolalim.asp http://www.yazgulu.com/siirler/unutmaki.asp http://www.yazgulu.com/siirler/konugumol.asp http://www.yazgulu.com/siirler/huzungeldi.asp http://www.yazgulu.com/siirler/gonlum.asp http://www.yazgulu.com/siirler/adiicinde.asp http://www.yazgulu.com/siirler/caresizlik.asp http://www.yazgulu.com/siirler/beniunutma.asp http://www.yazgulu.com/siirler/anlatamadim.asp

bu gece ağlayacağım

Bu Gece Ağlayacağım Bu gece ağlayacağım, Hangi saatte bilmem. Kendimi bir köşeye çekip, Yürekten düşüneceğim. Önce gözlerini hatırlayacağım, Sonra ellerini, saçlarını. Andıkça seni, Sevda kokacak her taraf. Bu gece ağlayacağım, Hangi saatte bilmem. Sensiz olmanın çaresizliği, Dev gibi çökecek yüreğime. Kahredecek yokluğun beni, Milyon kere... Bu gece ağlayacağım, Evren bile ağlayacak, Yalnızca benim için belki. . . 17.07.1996 Mustafa Kul

Can

Can... Bir gecenin karanligi olmadan anlami yoksa, Sabah günes dogmadan yasam baslamiyorsa, Insanin karsisindakine saygisi yoksa, Sözlerle anlatilanda sevgi olmaz CAN... Duygularini anlatmaya gücün varsa, Yolun sonu basi senin için önemi yoksa, Hayatin anlami her an senin için varsa, Sözlerle anlatilanda sevgi olmaz CAN... Maksat seni seviyorum demek degilse, Sevgi karsidakine elinde ne varsa vermekse, Kara kas kara göz sevgiye sebep degilse, Sözle anlatilanda sevgi olmaz CAN... Hayat kara gözlerinde tatli bir GÜLümsemeyse, Evlad ana için ne kadar degerliyse, Sevmek sadece seninle güzelse, Sözle anlatilanda sevgi olmaz CAN... Gönülden gönüle bir yol açildiysa, Karsiligi olmayan sevgi de mutluluksa, Umut damlalari da kuruduysa, Sözle anlatilanda sevgi olmaz CANNNN!... Kadir ARAS

Günaydın Sevgilim!

Günaydın Sevgilim! Güneş ve mavi gökyüzü yoldaşın olsun bugün, Rüzgarla dost,denizle sevgili ol. Uyan aklına geleyim, Güneş olup süzeyım,Rüzgar olup okşayayım tenini. Bir kuş olup, şarkılarımı fısıldayayım kulağına, Deniz olup,dalga dalga vurayım kıyılarına. Uyan sevdiğim ,saçının bir teline kurban olduğum, Uyan gecem,uyan gündüzüm,uyan... Efe Coşan

Siirler...

YAŞAMA SEVİNCİ !! Hayatta bu kadar mutlu olmayı gerektiren şeyler varken Üzülmek niye, kendimize eziyet çektirmek niye Bir düşünün sizi mutlu edebilecek ne kadar çok şey var Bir bebeğin gülüşü, sevdiğiniz insanın sizi sımsıkı sarması Annenizin şefkatli kucağı Daha yüzlerce küçük olay sizi mutlu edebiliyor Hayatı sevin, her dakikanızı, her saniyenizi doya Doya yaşayın Çünkü hayat ulaşılmak istenen bir yoldur ve Bu yolun uzunluğu hiç bilinmez , siz bu yolda ilerlersiniz Karşınıza bir engel çıkar , siz bu engeli aşıp Yolkunuza devam edersiniz, Yada, bu engeli aşamazsınız Ve bu sizin yolunuzun sonu olur yani ÖLÜM Hayatınızın anlamını, ölümden dönen bir insana sorun Yada ölmeyi bekleyen Yaşamdan hiçbir umudu olmayan bir insana sorun O zaman düşünün !! ,Değer mi üzülmeye Bu güzelim hayatı doya doya yaşamak varken Artık üzülmeyi bırakın ve GÜLÜN !!!! DOST'uma Bir gece yıldızlara baktım, Gözüme bir ışık çarptı, O hepsinden farklıydı Tüm şehvetiyle parlıyordu gökyüzünde Sanki diğer yıldızlara nispet yaparcasına Ben en güzelim diyordu, bunu hakediyordu Diğer yıldızlar sönük kalmıştı onun bu güzelliği karşısında Kıskanıyordu diğer yıldızlar.. Neden O daha güzel diyorlardı neden daha çok parlıyor ? Ama sebebini anlayamıyorlardı Sonra birgün sönük yıldız parlak yıldıza sordu Sen neden bu kadar güzelsin diye Parlak yıldız şöyle dedi : Ben kötülük yapmıyorum, herkese yardımcı oluyorum Kimsenin kalbini kırmıyorum DOSTUM !! Sönmüş yıldız büyük bir şaşkınlığa uğruyor Parlak yıldızın ne anlatmaya çalıştığını anlamıyor Ona DOST ne demek diye soruyor Çünkü bugüne kadar DOST kelimesini duymamıştır sönmüş yıldız. Parlak yıldız açıklamaya başlıyor Dost; kötülük yapmayı sevmeyen , arkadaşları için herşeyi yapabilen Gerektiğinde onunla mutlu olup , onunla acı çekebilen Hayatındaki tüm güzellikleri arkadaşlarıyla paylaşabilen kişidir DOST Sönmüş yıldız o an duruyor, kendini sorgulamaya başlıyor Sonra üzülüyor kahroluyor , neden ben dost değilim diyor DOST'un tavsiyelerine uyuyor Dost gibi olmaya başlıyor , sevinçlerini mutluluklarını Başkalarıyla paylaşmaya başlıyor Diğer sönmüş yıldızlarla tek tek konuşuyor Ve sonunda gökyüzündeki bütün yıldızlar parlamaya başlıyor.. Ama orada bir yıldız var ki; Onun şehvetine güzelliğine hiçbir yıldız ulaşamıyor Çünkü o yıldız TEKTİR ve gerçek bir DOST'tur. Çok Özel Bir Dostuma..... ANALAR AĞLAMASIN Bir ana ağlıyor O ışıl ışıl parlayan masmavi gözler yok artık Yerini ağlamaktan kızarmış gözler almış O al al yanaklar sararıp solmuş Gülmüyor herzaman gülen yüz gülemiyor Yüreğinde büyük bir acı var nasıl gülsün ki zavallıcık Ağlama ana ne olur ağlama, Hatırlıyormusun ana beni askere gönderdiğin günü Gözlerinden iki damla yaş süzülmüştü Bana söz vermeni istemiştim Şehit olursam ağlamayacaktın hani Sözünde durmadın yine ana Ben canımı vatanım için seve seve feda ettim. Ben cennette mutluyum ana çünkü orada benim gibi binlerce şehit var Yanlız değilim orada Sende övünmelisin evladınla Sen bir şehit anasısın Sil gözyaşlarını ana akmasın onlar boşuna Sonra üzülürüm buralarda Bir bebek ağlıyor henüz 1 yaşında O daha minicik konuşmayı daha yeni öğreniyor Baba diyor o incecik sesiyle Koklayamıyor babası onu, baba demesini duyamıyor İçinde bir burukluk var minicik yavrunun Babasının öldüğünü bilmiyor, ama sanki hissediyor bunu Gözleri hep ağlamaklı bakıyor kapıya Her kapı çalındığında koşuyor minik bebek Minicik yüreği çarpıyor sevinçle Babam geldi diyor!!! Ama kapı açıldığında yüzündeki o mutluluk Yerini hüzne bırakıyor Minicik dudaklarını büküyor, bir köşeye oturup sessizce gözlerinden yaşlar boşalıyor Annesine sarılıyor , "Anneciğim babam nerede ,neden babam gelmiyor ?"diyor Yıllar geçiyor sonra minik bebek büyüyor Koskocaman bir delikanlı oluyor O da babası gibi askere gidiyor Göğsünü gere gere mertçe Ben vatanım için canımı seve seve feda ederim diyor Yine bir ana ağlıyor, korkuyor oğlunu kaybetmekten Tıpkı kocasını kaybettiği gibi Anneciğim ben bir askerim diyor "Hakkını helal et anacığım !!" bu onun son sözü oluyor Derken bir acı haber geliyor Dünün minicik bebeği babası gibi şehit olmuş Kahpe bir kurşun sonucunda hayatını kaybediyor Dağ gibi delikanlı bir kağıt gibi yıkılıyor kahpe kurşun karşısında Ey Apo binlerce yürek yaktın, Binlerce yavruyu babasız bıraktın Binlerce anayı ağlattın Artık senin de sonun geldi Bunların cezasını teker teker çekeceksin Ey vicdansız Apo Sana ne ceza verilse azdır Sen bu ağlattığın insanların gözyaşlarında boğulacaksın Sana öbür dünyada bile yer yok Neden bu savaşlar, neden bu gözyaşı Barış, sevgi ve dostluk varken Bu kavga niye ? Bitsin artık bu kalleşlik, bu pislik Bitsin artık gözyaşı ANALAR AĞLAMASIN ..

Bir teroristin cebinden çıkan annesine yazdığı şiir

BIRAKMIYORLAR LANET ETME DOĞDUĞUM GÜNE ANAM MUTLU OLMAK HAKKIMDI, OLMASA BİLE BİR ZALİM DÜŞÜRDÜ BENİ BU HALE PİŞMANIM ANAM BIRAKMIYORLAR. BİR ZALİM DURMUŞ BAŞIMDA "VURURUM" DİYOR. "DÖNENİN SONU ÖLÜMDÜR" DİYOR. NE KADAR PİŞMAN OLURSAN OL ANAM BU DAĞLARDAN DÖNEN OLMUYOR. İSTERMİYDİM BU SOĞUKLARDA DAĞLARDA YATMAYI ANALARIN YÜREĞİNE ATEŞ ATMAYI BU SİLAHI ELİME VEREN UTANSIN PİŞMANIM ANAM BIRAKMIYORLAR DOST SANDIKLARIM PUSUDA BEKLER KAÇMAYA KALKSAM NAMLU DİKER ASKERLER HER GÜN DAĞLARDA GECELER PİŞMANIM ANAM BIRAKMIYORLAR HER GÜN BİRAZ DAHA AZALIYORLAR ÇOĞU PİŞMAN OLMUŞ GERİ DÖNEMİYORLAR ÖLÜM SOĞUKTUR KAÇAMIYORLAR PİŞMANIM ANAM BIRAKMIYORLAR BİR GÜN DUYULUR ÖLÜM HABERİM ETRAFA YAYILIR KANLI BEDENİM İBRET OLSUN BENİM KADERİM PİŞMANIM ANAM BIRAKMIYORLAR. NOT: Zori dağında vurulan bir teroristin cebinden çıkan ve annesine yazdığı şiirdir.

BÖyle Sevmelİsİn

Acıları kurutmalısın,yüreğindeki sayfalarda. Umut olmalı,heyecan olmalı kahverengi gözlerinde Hüzünlerden kederlerden uzak olmalısın Hayat bulamlısın ,huzur dolmalısın İşte yaşamak bu,nefes almak bu demelisin Gözlerimi düşündükce daha fazla sevmelisin Bende seni senin gibi öyle sevmeliyim. Korktuğumda sıkıca sarılabilmeliyim sana, Üşüdüğümde soğuktan titredğimde Sen ısıtmalısın beni yüreğinle Çocuklaşıp ağladığımda okşamalısın saçlarımı, Tesellim olmalısın tesellin olmalıyım. Yüreğinde merhamet düşüncelerinde vicdan olmalı, Bütün güzelliklere kalbinde yer açmalısın. Düşenlerin dostu,gülenlerin huzuru Ağlayan herkesin umudu olmalısın. Yağmurlar gibi yağmalısın,bir adım gelene, Şimşekler gibi çakmalısın,karanlıkta gezene Güneş gibi doğmalısın,garibanın gönlüne, Yıldırım gibi düşmelisin,zalimlerin üzerine Sen hep böyle olmalısın. Ben seni sevdiğimden gurur duymalıyım Acılara gülümseyebilmelisin Hayat denizinden attığın her oltaya Gülücükler takılmalı,umutlar yakalamalısın, Umutların bugün doğmuş bebek gibi olmalı Geçen her zaman büyütmeli onları Bazan küçük bir tebessümün yaşatmalı beni Bazanda koca bir yürekten akan sevgin. Sevdamız sınırsız ve ölümsüz olmalı Biz toprak olsakta sevgimiz dillerde dolaşmalı. Ne varsa hayata dair paylaşmalısın benimle Acolarını,sevinçlerini vede korkularını bilmeliyim. Gözyaşlarımızı gizlemeden ağlayabilmeliyiz, Sevinçlerimizi paylaşıp gülebilmeliyiz, Korkularını anlatmalısın hiç çekinmeden Korktuğunda hiç kimselerin bilmediği sığınağın olmalıyım. Korkuları birlikte yenmeliyiz. Sevmediklerini söyleyebilmelisin bana, bende sana İçimde olmalısın yanımda yoksan bile Hissetmeliyim varlığını fizanda olsan yinede Tutkunsam,yanıksam sevdalıysam sana Bedeli ölüm olmamalı, yaşatmalı beni Senin vazgeçilmezin ben olmalıyım Sende benim vazgeçilmezim olmalısın Paylaşmak istemediğin tek varlık ben olmalıyım Sen paylaşılmazım olmalısın Beni herşeyimle kabullenmelisin ben buyum,böyleyim diyebilmeliyim korkusuzca Hüzünlendiğimde huzur bulduğum kucak, Mutluluğumda sarıldığım beden olmalısın. Bütün şarkılarım sana hitap etmeli İç çekmelerimin nedeni Şiirlerimin ilhamı Bütün sohbetlerimin konusu sen olmalısın. Bir anda dört mevsimi yaşatmalısın bana. Sevginle kış ortasında baharı getirmelisin, Beni düşündüğünde güneş doğmalı şehre Birdaha asla batmamalı. Bedenimdeki bütün hücrelerimde sen olmalısın. Damarlarımda sen dolaşmalısın, Damarlarında dolaşmalıyım kan yerine Hücrelerinde hissetmelisin beni bende seni Canım olmalısın sen yaşatmalısın beni Canın olmalıyım ben yaşatmalıyım seni. sen ve ben olmamalı Türkçe'de ve diğer dillerde, Biz olmalıyız yalnızca biz Tek yürek, tek beden,Tek can olmalıyız. Ben beni, sende yaşamalıyım Sende seni,bende yaşamalısın. Masallar anlatmalısın aşka dair, Sevdalar işlemelisin yüreğinle yüreğime Ayrılık kelimesi geçmemeli sözlerinde Sen saçlarımı okşarken yanımdayken bile, Yüreğimdeki denizlerden,hasret şiirleri haykırmalıyım Bütün çılgın dalgalar,fısıldamalı kulağına Kahverengi gözlerin yaşamamın tek nedeni olmalı Saçların rüzgar olup göyaşlarımı kurutmalı Uzaklardada olsak düşünmemeliyiz mesafelerle ayları Zaman kavramı olmamalı içimizde Sevgimiz büyümeli sığmamalı yüreğimize Taşmalıyız ırmaklar gibi Coşmalıyız ilkbaharda dereler gibi Çöllerde Vaha olmalıyız Bozkırlar sevgimizle yeşile dönmeli Gözlerin karanlıkta ışığım olmalı Sözlerin bilinmezliklere uçurmalı Bulmacaların olmalıyım Beni sen çözmelisin İpuçların olmalıyımki,rahatlayabilesin Benim olmalısın baenimsin diyebilmeliyim. Senin olmalıyım,benimsin diyebilmelisin. Bütün duyguların bende yoğunlaşmalı Seviyorsan tek sevdiğin ben olmalıyım Kızabilmelisin bana bağırıp çağırabilmelisin Küsebilmelisin bana, arasıra çekip gitmelisin. Geri bana gelebilmelisin Yenebilmelisin gururunu Sevdiğini defalarca söylemelisin Nefretini bütün açıklığıyla haykırmalısın Sitem etmelisin edebilmelisin bana Öfkeni yenebilmek için tokat bile atabilmelisin Seni herhalinle sevebilmeliyim. Kölemdir diye tanıtsanda dostlarına Başım dik ve gururla evet kölenim diyebilmeliyim eziyet etsende bana, ben seni sevdiğimi söyleyebilmeliyim. Bir damla suyu bir parça ekmeği Oturup katıksız yemeliyim senleKimseler bilmemeli açlığımızı bile Sana ve bana ait ne varsa paylaşmalıyız senle verdiklerinle değil yalın halinlede Sevmeliyim hissetmeliim seni.Düşüncelerinde yalnızben olmalıyım Hayalimle yüreğini ben süslemeliyim. Gözlerindeki aşk kıvılcımıyla yalnız ben yanmalıyım. Vede benim ateşimle sen yanmalısın Yüreğinle sarmalı,gözlerinle ısıtmalısın Tenime her dokunuşunda ben inlemeliyim Sen hiç tatmadığın kadar haz almalısın Ve hiç bir zaman doymamalısın bana bende sana doymamalıyım İhanetlerini aldatmalarını bilmeliyim Açıkca söylemelisin bana Bugün A şahsi ile seviştim diyebilmelisin Fakat o an hayalinde ben olmalıyım Öptüğün o tenin kokusunda hissetmelisin beni Bedenine sahip olmalı o her kimse yüreğin vede aldığın haz bana ait olmalı Senleyken korkmamalıyım ölümden bile Senin gibi mert senin gibi erkek olmalıyım Yiğitliğin destanını öğretmelisin bana Sonra cahilliğimi yüzüme vurmamalısın Git dediğinde surat asmadan gitmeliyim Kal dediğinde ateşinle daha çok yanmalıyım.Allahtan sonra taptığım tek varlığım olmalısın Yüreğimden gelen sesle erkeğimsin diyebilmeliyim Böyle sevmelisin beni,bende seni Senin ruhun bende olmalı Benim ruhum sende sen öldüğünde bende yaşamamalıyım İşte bitanem böyle sevmelisin beni bende seni Kabülümsün, Vazgeçilmezlerinle, Olmazsa olmazlarınla, bende senin kabulünsem, Hazırım... Hazırım senle tüm savaşlara....

Kapama Gözlerini...

Çocukken geceleri yıldızlara bakardım... Başımı gökyüzüne kaldırır heyecanla yıldızları sayardım; kaçında aşk vardı, kaçından böyle görünürdü gökyüzü, kaçında denizler bu kadar güzel ve kaçında aşk maviydi... Yıllar sonra senin gözlerinde gördüm yıldızları... Gözlerinde o çocukluk heyecanımı yaşadım yeniden. Mavi denizleri, mavi gökyüzünü, mavi aşkı gördüm... Belki de onun için sen gözlerini kapattığında sönüyor yıldızlarım... Gözlerinden bir yol çizdim kendime, yıldızlara tutunarak ulaştım aşka... Aşk maviydi; gözlerinde aşka bulandım... Şimdi belki de bu yüzden; gözlerini kapadığında yolumu kaybedişim... Şiirler okurdum gökyüzüne bakarak; nefesimden cam buğulanırdı... Adımı yazardım o şiirli buğuya, yanında bir boşluk bırakarak... Sonra yanına eklenecek mavi aşkımı hayal ederdim saatlerce... Şöyle olmalı, böyle bakmalı, böyle konuşmalı... Şimdilerde gözlerine bakarak şiirler okuyorum içimden, sen duymuyorsun... Gözlerinin buğusuna adımı yazıyorum, yanına da mavi aşkımı; yani seni... Kapasan gözlerini, buğusu silinecek, adım silinecek gözlerinden, aşk silinecek... Bir şiir okuyorum soğuk cama yaslanıp; “Yokluğun cehennemin öbür adıdır Üşüyorum kapama gözlerini” diye biten... Şimdi gözlerini kaparsan; gözlerindeki yıldızlar sönecek... Şimdi gözlerini kaparsan; maviler çok üşüyecek...

GüZeL SöZlEr

ÇoK GüZeL SöZlER BaKıN İsTeYeNlEr AmA TeRcİh EdErİm

........................

Ben senin en çok gözlerini sevdim Kâh çocukça mavi, kâh inadina yesil Aydinliklar, esenlikler, mutluluklar Hiç biri gözlerin kadar anlamli degil Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne Tuttum, ta içime oturttum seni Aldim, oksadim saçlarini, öptüm Içtim yudum yudum güzelligini Ben olsam ah ben olsam O daglarda ben olsam O yollarda ben olsam Oralarda ben olsam Sokaklara ask yazardim Acilara son yazardim ben olsam. Ben bu garip yeryüzünde Garibansam suç benim mi Gece gündüz dertli dertli Geziyorsam suç benim mi Bir dostum yok sorulayim Sevdigim yok sarilayim Kime kizip darilayim Kimsesizsem suç benim mi Ben aski ölümsüz bilenlerdenim Bir ömür boyunca sevenlerdenim Ellerin ellerime degmesin derim Eger ki sonunda birakacaksan Beklenen yarinlar kaybolmus dünden Ümitler selami kesmisler benden Nasilsa hayir yok gelecek günden Kadere rest çektim isyanlardayim Bu benim talihim sözüm yok sana Payimi aldim ben sevdadan yana Hasretinden baska ne verdin bana Bana bunu yapmayacaktin Öyle sirtimdan vurmayacaktin beni Gelisin gibi onurlu olmaliydi gidisin Ve öylesine gururlu bitisin. Gel gör ki kötü oynadin bu oyunu Erken düstü masken yüzünden Demek sen içimde büyüttügüm bir dev degil Bir hiçtin Görüyorsun iste Gittin Ve de bittin… Bana bunu yapmayacaktin Böyle bir hançerle yikmayacaktin beni Bir ihanetin adresi olmamaliydi ayak izlerin Yoksa ben mi yanlis tanidim seni? Yoksa hep böyle kirli miydi senin denizlerin?.. Bana asktan hiç söz etme Sen sevmeyi ne bilirsin Bir ask için ölesiye Beklemeyi ne bilirsin Düsündükçe içim yanar Ders vermemis sana yillar Tastan farksiz kalbin mi var Özlemeyi ne bilirsin Bakma sen yagmurlarin sagnak döküldügüne Bakma sen gecelerin karanligina Bu pembe umut sütten de beyaz Bu senli hayal gülden de kirmizi Iste renk renk çiçekleri askimizin Görsene! .. Bak büütün güzelliklerin tümü sende Bak sende gülümsüyor en amansiz özlemler Unut bir yerde bensiz oldugunu, çaresiz Ayriliklar sevenlerle yücelir Hadi sil gözlerini Gülsene! .. Baharda gelmedin yazda gelseydin Ah benim hazanim eylül bakislim Nasil sevdigimi sen de bilseydin Ah benim hazanim eylül bakislim Bagirdim Daglar, taslar uyandi çigliklarima Denizler yandi yanginlarima Gökte yildizlar agladi Benim bu zavalli yalnizligima Bir tek sizi uyandiramadim Bir tek sizi! ...

Güzel Bir Şiir..

Beş Kısa Bölümde Otobiyografi 1. Sokaktan aşşağıya yürüyorum Yolumun üzerinde derin bir çukur vardı İçine düştüm... Kaybolmuştum. Umutsuzdum.. Ama bu benim hatam deildi Çıkışı bulmak çok uzun bir zamanımı aldı. 2. Yine aynı sokakta aşşağıya yürüyorum. Çukur yine yolumun üzerindeydi Onu görmediğimi farzettim. Yine içine düştüm İnanamıyorum aynı yerdeyim Ama bu benim hatam deil. 3. Aynı sokakta aşşağıya yürüyorum Çukur yine yolumun üzerinde Orda olduğunu gördüm İçine düştüm..Alışkanlık oldu artık.. Gözlerim açıktı ve nerde olduğumu biliyordum. Bu benim hatam Hemen dışarı çıktım. 4. Aynı sokakta yine yürüyorum Yolumun üzerinde derin bir çukur var. Etrafından dolaştım. 5. Başka bir sokakta yürüyorum.

Aşkı kaybedenler

Sana vermiş veren sulardan ses Sana vermiş veren şiirden dil... Yaratılmışsın ayrı topraktan... Hamurun,toprağın bizimki değil! Saçların var,ki başka türlü sarı Gözlerin var,ki başka türlü yeşil Yarı olmuş vücudun üstünde Ne güzel şey çocuk yüzün ,çil çil! Bu köpükler,bu dalgalar,bu güneş... Hepsi birden diyor:'Geliş,serpil!' Nefesin var,ki başka türlü sıcak Gözlerin var,ki başka türlü yeşil

Aşkı kaybedenler

Sana vermiş veren sulardan ses Sana vermiş veren şiirden dil... Yaratılmışsın ayrı topraktan... Hamurun,toprağın bizimki değil! Saçların var,ki başka türlü sarı Gözlerin var,ki başka türlü yeşil Yarı olmuş vücudun üstünde Ne güzel şey çocuk yüzün ,çil çil! Bu köpükler,bu dalgalar,bu güneş... Hepsi birden diyor:'Geliş,serpil!' Nefesin var,ki başka türlü sıcak Gözlerin var,ki başka türlü yeşil

Aşkı kaybedenler

Sana vermiş veren sulardan ses Sana vermiş veren şiirden dil... Yaratılmışsın ayrı topraktan... Hamurun,toprağın bizimki değil! Saçların var,ki başka türlü sarı Gözlerin var,ki başka türlü yeşil Yarı olmuş vücudun üstünde Ne güzel şey çocuk yüzün ,çil çil! Bu köpükler,bu dalgalar,bu güneş... Hepsi birden diyor:'Geliş,serpil!' Nefesin var,ki başka türlü sıcak Gözlerin var,ki başka türlü yeşil

Aşkı kaybedenler

Sana vermiş veren sulardan ses Sana vermiş veren şiirden dil... Yaratılmışsın ayrı topraktan... Hamurun,toprağın bizimki değil! Saçların var,ki başka türlü sarı Gözlerin var,ki başka türlü yeşil Yarı olmuş vücudun üstünde Ne güzel şey çocuk yüzün ,çil çil! Bu köpükler,bu dalgalar,bu güneş... Hepsi birden diyor:'Geliş,serpil!' Nefesin var,ki başka türlü sıcak Gözlerin var,ki başka türlü yeşil

AçLarın gözbebekLeri

Güneşin çocukLarıydık YaLın sevdik, ağLadık Kimsenin namusuna Yan gözLe bakmadık Ağır adamdık Kankaydık Gün doğmak biLmedi Gözükara gençLiği KaranLıkLa boğuşurken harcadık Güneşin çocukLarıydık DelikanLıydık kankaydık Gün görmedik Ay ışığında yandık Oturup sabahLadığımız geceler, AnLatıp güLdüğümüz Uğruna öLecek sevgiLi bulamadım diye ağLadığımız Aynı kızı sevdiğimizde Biribirimize darıLdığımız Ve sırLarımız vardı senLe kanka Sadece birbirimize açtığımız ...

Mor Salkımlı Sokak

Bu akşamda sensizliği anılara sarip içtim Kaybettikten sonra anlıyor insan Meğerse hiç kimseyi senin kadar sevmemişim Bi dönsen en güzel yerinde biten o rüya Yeniden yaşanır istesen Yıldızları sermez miyim ayaklarına Geldiğin yollara toz olmazmıyım Yine şafak söküyor Uykuların unuttuğu gözlerim yine tavanda Ne vardı diyorum ahh bi dönseydin sonunda Şarjörüne hasret sürdüm sazımın Şimdi hüzün işgalinde yüreğim ...Ve ben hala mor salkımlı o sokakta bıraktığın yerdeyim... Fatih Kısaparmak

Yakılacak Adam

Bilmeliydim bir sabah çekip gidecegini bilmeliydim Ve sen daha kirmadan bu aşkin kalemini Ben herşeye eyvallah deyip Cekip gitmeliydim bu şehirden Ben yakilacak adamim bu şehirde Sana böyle yandigim için Ben asilacak adamin bu şehirde Seni böyle sevdigim için Oysa neleri ögretti hayat bana Sirtimdan vurulmayi Gülerken aglamayi Aç susuz yasamayi Daha neleri ögretti hayat bana Bir sana yalvarmayi ögrenemedim Birde seni unutmayi Ben yakilacak adamim bu şehirde Sana böyle yandigim için Ben asilacak adamin bu şehirde Seni böyle sevdigim için Sen sahte mutluluklarin süslü prensesi Sen sosyetik barlarin şimarik sokak kedisi Sen mutlulugumun korkak faresi Sen hep ayni gecelerin Sen hep ayni masalarin Sen hep ayni sarkilarin Vazgeçilmez mezesi Senin cirit attigin bu sokaklarda Ne gezer aşkin vefanin gölgesi Cek git artik Burada bitsin Bu aşkin hikayesi.. Oysa bir yudum mutlulugun için Yollarina bir ömür serdim Oysa bir gelişin için Sokaklarina binlerce sabir ektim Hasretse hasret, aciysa aci En kralini çektim Yalniz vede tektim Senin bir taş oldugunu nerden bilecektim Biliyorsun evet biliyorsun Seni bebekler gibi sevdim Seni çiçekler gibi sevdim Seni melekler gibi sevdim Cünkü sen tapilacak kadindin bu devirde Oysa ben Sana böyle yandigim için Sana böyle kandigim için Seni böyle sevdigim için Asilacak adamim bu şehirde Yakilacak adamim bu şehirde Git artik git , güle güle.. Ahmet Selçuk Ilkan

Şiir Yarışması

Şiir yarışması başlamıştır....... İsteyen herkes(bir şiir olmak kaydıyla)kendi şiirini yazabilir.... En güzel şiir bir hafta sonra seçilecektir...

Bayrak!

Bayrak Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü Kızkardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü. Işık ışık, dalga dalga bayrağım, Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım. Sana benim gözümle bakmayanın Mezarını kazacağım. Seni selamlamadan uçan kuşun Yuvasını bozacağım. Dalgalandığın yerde ne korku ne keder... Gölgende bana da, bana da yer ver! Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar! Yurda, ay-yıldızının ışığı yeter. Savaş bizi karlı dağlara götürdüğü gün Kızıllığında ısındık; Dağlardan çöllere düşürdüğü gün Gölgene sığındık. Ey şimdi süzgün, rüzgarlarda dalgalı; Barışın güvercini, savaşın kartalı... Yüksek yerlerde açan çiçeğim; Senin altında doğdum, Senin dibinde öleceğim. Tarihim, şerefim, şiirim, herşeyim; Yer yüzünde yer beğen: Nereye dikilmek istersen Söyle seni oraya dikeyim! Arif Nihat Asya

Yavuz Bülend Bakiler

12 EYLÜL'E SİTEM Kolum, kanadım diyordum. Sevdalanıp gidiyordum Yurdum diye seviyordum Yurdum, felaketim oldu. Türküm! dedim, Türk'ü sevdim Öğünen bir koca devdim Volkandım, alev-alevdim Kor'dum... felaketim oldu. Kimisi Rus, kimisi Çin... Uşağıydı; dedim niçin? Bayrağıma selam için Durdum... felaketim oldu. Vatan millet idi tasam Çiğnenmişti ana-yasam Vuracaklardı vurmasam Vurdum... felaketim oldu. Neyim varsa birer birer Tutup çarmıha gerdiler Bozkurt'uma 'it' dediler Kurdum... felaketim oldu. Bu ahlaksız dubaraya, Tarih 'mim' koysun buraya Eylül darbesini hayra Yordum... felaketim oldu. Gönlümün yiğit beğiydi Gözlerimin bebeğiydi... Ona da mı nazar değdi Merdim... felaketim oldu. Tarafsızlık diye diye Şu en soysuz haramiye Başımızı vermek niye Sordum... felaketim oldu. Ben değildim esip-tozan Kanlı kuyuları kazan Bütün tuzakları bozan Zordum... felaketim oldu. Kolum, kanadım diyordum. Sevdalanıp gidiyordum Yurdum diye seviyordum Yurdum, felaketim oldu.

Sezaİ KarakoÇ'un Şİİrİ Üzerİne Bazi Dİkkatler

Türk-İslâm edebiyatı dünden bugüne muhakkak ki çok büyük şairler yetiştirmiştir. Yunus Emre’yle birlikte coşkuyla akmaya başlayan ve giderek yatağını genişleten şiir ırmağımız dünya şiiri içinde bu anlamda elbette ki büyük bir okyanus oluşturmuştur. Fakat bu şairler içinde kimileri vardır ki, onlar devirleri içinde bir ihya ve inşÃ¢ hareketi gerçekleştirerek öncü şairler, üstad şairler vasfını kazanmışlardır. İşte Sezai Karakoç da çağı içinde bu tür bir nitelemeyi fazlasıyla hak eden hak eden bir şiir ustasıdır. Birazdan değineceğimiz sebepler yüzünden de kendinden önceki çağlardaki şairlerle bir alakasından söz edilse bile şiirimizde yeni bir dönemin zirvedeki ismidir. Zira onun reddedilemez bir şekilde kendine özgülüğü vardır. Dolayısıyla aralarında alaka kurabileceğimiz şairlerle münasebeti bir ruh akrabalığından öte değildir. Karakoç’un şiir tarihi yaklaşık olarak 1950’lerde başlar. Şiirimizin bu dönemde medeniyet ve kültür dünyamızdaki değişikliklere bağlı olarak hem yapısı hem de muhtevası büyük ölçüde değişmelere uğramıştır. Bir kırılmadır yaşanan. Onca yüzyıllık şiir tecrübesi bir yana bırakılarak Tanzimat’tan itibaren yapılan pek çok deneme sağlıklı sonuçlar vermemiş, Cumhuriyetle beraber başlayan Garip akımıyla şiirimiz her şeyden önce şiiriyetini, duyarlık dünyasını, geçmişle bağını nerdeyse tümüyle yitirmişti. Böyle bir şiir ikliminde yazmaya başlayan Karakoç, her şeyden önce şiirimizin bu temel sorunlarını bilen bir şair tutumuyla önünde duran bu tür şiir anlayışlarına iltifat etmedi. Denilebilir ki, aslında ilk şiir kitabı olması gerekirken kitap halinde yayımlanması sonlara kalan ama o zaman süresi içinde de dilden dile dolaşan Monna Rosa şiiri, bünyesinde asıl ve olması gereken şiir ve şair duyarlığının anıt bir eseri olarak yanlış yollarda seyreden Türk şiiri için yeni bir sayfa, umut vadeden bir sesti. Monna Rosa bir aşk şiiriydi elbette... Ama mısralar ilerledikçe bu yeni şiirin geleneksel halk, divan ve tekke şiirinin çağdaş bir yorumu olduğu, özellikle şiirimizin bu üç ana kolunu besleyen İslâm kültür ve medeniyetiyle yakından hatta içsel bir bağ kurduğu görülür. Nitekim Monna Rosa’yı izleyen Hızırla Kırk Saat, bir medeniyet ihyacı ve inşacısı olan Karakoç’un nasıl bir şiir dünyası kurmak istediğini göstermesi açısından dikkat çekici bir kitaptır. Böylece Türk şiiri yeniden kendi olma, kendini bulma özelliği kazandı. Şiirimize peygamberler, veliler, uygarlığımızı ifadelendiren her unsur (şehirlerimiz, dağlarımız, ırmaklarımız, insanımız...) yeniden girmiş oldu. Gelenekle kopan halka yeniden bağlanıyordu. Üstelik bir taklide ve tekrara düşülmeden ve yeni bir yorumla yeni bir şiir anıtı yükseltilmiş olunuyordu. Duruşunu böyle bir zemin içinde gerçekleştiren Karakoç, Tahanın Kitabı’yla başlayan, Gül Muştusu, Körfez, Şahdamar, Sesler, Zamana Adanmış Sözler, Ayinler, Çeşmeler, Leyla ile Mecnun, Ateş dansı ile devam eden ve Alınyazısı Saati’yle şimdilik biten yarım asırlık şairlik hayatında Monna Rosa ve Hızırla Kırk Saat’le açtığı şiir yolunda yedi eser daha verdi. Bütün bu eserlerinde az önce yaptığımız belirlemeye uygun olarak misyonunun farkında olan bir şair sıfatıyla inşa fikrinden bir an bile uzak kalmadan şiirimizin yaşadığımız devirde yeni bir yapıyla kurulması uğrunda çalışmalar yaptı. Böylece can çekişen şiirimiz onca olumsuzluğun içerisinde yeniden nefes alma imkânı buldu. Yunus, dili ve üslubuyla Karakoç’la yeniden dirildi. Süleyman Çelebi, Fuzuli, Şeyh Galip..çağımızın şairleri oldular. Zira Karakoç’un şiir dünyasında bütün bu isimler ve şiirsel tutumları dünden bugüne taşındı. Gelenek yenilendi ve tortularından arınarak bugüne kan ve can veren bir imkâna dönüştü. Bu, şunun için de çok önemliydi. Türk-İslâm medeniyetiyle olan bağımız sekteye uğrayınca doğan boşluğu Yunan efsaneleriyle doldurmaya çalışan ya da duyarlıktan yoksun ve bizim sesimiz olmaktan uzak olduğu için okuruyla da buluşamayan şiirimiz bu handikapı da Karakoç’un şiiriyle aşmış oldu. Karakoç’un şiiri kendi medeniyet dünyamızla beraber batı medeniyetiyle de münasebetli bir şiirdir. Yeni yorum denemeleri bu medeniyet için de yapıldı. İslâmın Şiir Anıtlarından ve Batı Şiirlerinden çeviriler bu tür bir kaygının sonucu olarak ortaya çıktılar. Fakat Karakoç’un şiir gündemimize taşıdığı batılı isimler de meafizik, insani ve dini olanla bağı olan isimlerdi. Bu yüzden onların da çağdaş şiirimizin yeniden kuruluşunda önemli bir imkan oluşturdukları söylenmelidir. Böylece doğu-batı, asya-avrupa şiiriyle, kültürüyle, medeniyet değerleriyle Türk şiir okuru için yeniden ve olması gerektiği gibi yorumlanmış oldu. Bütün bunlar yapılırken karşımızda sadece şiir kabiliyeti, ustalığı olan değil aynı zamanda zengin bir kültür birikimine sahip bir fikir adamıyla da karşı karşıya geldik. Böylece Karakoç şiirinin açtığı yolda dinler ve felsefeler, peygamberleri, filozofları, şairleri, mimarlarıyla... kültür iklimimize de taşınmış oldular. Karakoç şiiri dil özellikleriyle de yeni Türk şiiri için bir imkanlar coğrafyası oldu. Zira kültürümüzün, medeniyetimizin başına gelen dilimizin de başına gelmişti. Yapay, uydurma bir dil ya da ona muhalefet eden geleneksel osmanlı Türkçesiyle 1950’ler Türkiyesinde bir şiir dili kurmak da zorlaşmıştı. Karakoç, bu iki tuzağa da düşmeden sağlam bir dil şuuruyla bütün kelimelere sevgi ve ilgiyle yaklaştı. Alması gerekeni her iki kaynaktan da alıp kullandı. Pek çok eskimiş kelimeye hayatiyet kazandırdı. Bu orta yol bir dil birlikteliği, ortak dil, yaşayan Türkçe anlayışını da diriltmiş ve toplum hafızasına mal etmiş oldu. Özellikle geleneksel kültür ve medeniyetimizin değer ve kavramlarını ifade eden kelimelerin çağdaş bir şairin şiirinde yer alması dil bakımından da fukaralık yaşayan şiirimiz için ciddi bir imkan meydana getirdi. Şiirde şüphesiz ki nazım biçimleri ve şekilleri de önemliydi. Karakoç’un şiirinde bu bakımdan da büyük bir yenilik göze çarpar. O, bu konuda da yine geleneğin veya çağdaş olanın bir taklitçisi ve tekrarcısı değil yeni bir yorumcusudur. Destan, koşma, kaside, rubai, münacaat, naat gibi tür ve şekiller çağdaş bir formla şiirimizin yeni bir yapıya kavuşmasında birer imkana dönüştüler. Böylece hece mi aruz mu, geleneksel olan mı modern olan mı şeklindeki sorular asıl cevaplarını Karakoç’un şiiriyle bulmuş oldular. O, bu anlamda da ihyacı ve inşacı bir tutumun insanı oldu. Bunun neticesinde şiirimiz biçimsel imkanlarını da çoğaltmış olarak yeni yapısını değişim içinde özünü kaybetmeden ama çağıyla da münasebetini kesmeden kurmayı sürdürdü. Karakoç’un şiiri için söylenebilecek bir başka husus ise, konu ve tema çeşitliliğidir. Monna Rosa’daki coşkuyu, Hızırla Kırk Saat’teki bilgeliği hiç kaybetmeden bu anlamda da onun şiiri müthiş bir zenginliği içerir. Aşk, ölüm, hasret, gurbet, ölüm, anne, kadın, çocuk, tabiat.... çok yeni imgelerle ele alındılar. Serbest şiirin genellikle ezberlenmeye müsait olmadığı söylenir. Fakat bu temalar öylesine coşkulu bir anlatım ve özgün imgelerle ele alındılar ki Karakoç’un bu konulardaki pek çok şiiri, pek çok insanın hafızasında yerini aldı. Bence bu, eserin insanla onu yüreğinden yakalayarak bütünleşmesi, şairin okuruyla o mutlu buluşmayı gerçekleştirmesi anlamına gelmektedir. Şiiri belli bir azınlığın okuyup haz duyduğu bir tür olmaktan çıkararak geniş bir okur kitlesinin duyarlık dünyasına taşıması da Karakoç şiiri için söylenmesi gereken bir başka özellik sayılmalıdır. Öyle ki Karakoç şiiri bu anlamda salt şiir okuru donanımına sahip olanlarca değil tıpkı Yunus’un, Akif’in şiiri gibi camideki cemaata yani halka da ulaşmış oldu. Karakoç, bu insani temaları ele alırken temeldeki tutumunu hep sürdürdü. Yani onda mesela kadın salt biyolojik varlığıyla bir ilginin konusu değildi. Kadın metafazik kimliğiyle de birlikte ele alındı. Diğer temalar için de aynı şey söylenebilir. Dağ, deniz, ırmak vs. somut anlamlarıyla birlikte soyut anlamlarıyla da ele alınan, yorumlanan varlıklara dönüştüler. O, bu anlamda bence bütün varlıkların yani yerlerin ve göklerin dilini de okuyan bir şair oldu. Böylece Türk şiirinde Karakoç şiiriyle yeni bir dönem başladı. Türk şiirinin her kesimi bu şiire ilgi göstermek durumunda kaldı. Bugün fikri ve akidevi farklılıkları sebebiyle kendileri gibi olmayanları reddeden çevrelerin gözardı edemedikleri tek şair Karakoç’tur. O, bu anlamda karşı çevrelerin şiirinde de kimi olumlu etkilerin sahibi bir şairdir. Diğerleri onun gibi medeniyetimizin arı duru sularında gezinmeseler bile biçcimsel olarak bile olsa geçmişimize yaslanma ihtiyacı duydular. Ama onun asıl etkisi tabidir ki kendisiyle fikir ve akide bağı olan çevrelerde oldu. Bugünkü islâmî ve yerli değerlere yaslanan şairler topluluğu en çok da Karakoç’un eseridir. Çünkü ortada artık reddi imkansız hale gelmiş yerli-islâmî bir şiir vardır ve bu şiir Karakoç’un şiir ırmağından beslenmekte ve onun yeni zamanlara açılmış kolları olarak varoluşunu sürdürmektedir. Şüphesiz, bu yeni şiir varlığını Necip Fazıl, Mehmet Akif, Yahya Kemal gibi öncülere de borçludur. Aynı şekilde Yunus’a, Fuzûli’ye de borçludur. Ama bu imkanları da bu şairlere Sezai Karakoç sunmuştur. O bu bakımdan çağımızın şiir semasının en parlak yıldızı olarak şairlerimizin yolunu aydınlatmaya devam etmektedir. Bu genel tesbitlere ilâve olarak şunlar da söylenmelidir: Karakoç’un Türk şiir okurundan ve kültür hayatından hakettiği ilgiyi gördüğü söylenemez. Bu durumun pek çok sebebinden bahsedilebilir. Ama bence iki önemli sebep vardır. Birincisi Karakoç’un fikri kimliği diğeri ise onun tutumunun kimilerince kısa vadeli hesaplarla ucuzca harcanmak istemesidir. Ama o bütün bunların farkında bir şair olarak ne medyaya, ne mirasyedi siyasetçilere, ne de sanatını kısa zamanda gösteriye, çıkara dönüştürmek isteyenlere aldırmadan eserlerini vermeyi sürdürüyor. Kimi zaman geliyor ki susması bile anlamlı bir konuşmaya dönüşüyor. Gönül isterdi ki, hem bu ülke böyle bir imkanı değerlendirsin. Kendi şiir iklimiyle beraber kültür ve medeniyet iklimini kursun. Hayat üslubunu yeniden bulsun. Hem de Karakoç, Ortadoğu ve İslâm ülkelerine tanıtlarak onların da da bir neşvünema hareketine başlamalarına sebep olsun.. Hatta batıya tanıtılsın. Zira onun şiirde de, diriliş adını verdiği mücadelede de tutumu, kaygısı bu ülkeyle ve bu ülkenin insanları için sınırlı değildir. Dünyayı ve bütün insanlığı kucaklayan bir sese, uslûba ve duruşa sahiptir.

Sezaİ KarakoÇ'un Şİİrİ Üzerİne Bazi Dİkkatler

Türk-İslâm edebiyatı dünden bugüne muhakkak ki çok büyük şairler yetiştirmiştir. Yunus Emre’yle birlikte coşkuyla akmaya başlayan ve giderek yatağını genişleten şiir ırmağımız dünya şiiri içinde bu anlamda elbette ki büyük bir okyanus oluşturmuştur. Fakat bu şairler içinde kimileri vardır ki, onlar devirleri içinde bir ihya ve inşÃ¢ hareketi gerçekleştirerek öncü şairler, üstad şairler vasfını kazanmışlardır. İşte Sezai Karakoç da çağı içinde bu tür bir nitelemeyi fazlasıyla hak eden hak eden bir şiir ustasıdır. Birazdan değineceğimiz sebepler yüzünden de kendinden önceki çağlardaki şairlerle bir alakasından söz edilse bile şiirimizde yeni bir dönemin zirvedeki ismidir. Zira onun reddedilemez bir şekilde kendine özgülüğü vardır. Dolayısıyla aralarında alaka kurabileceğimiz şairlerle münasebeti bir ruh akrabalığından öte değildir. Karakoç’un şiir tarihi yaklaşık olarak 1950’lerde başlar. Şiirimizin bu dönemde medeniyet ve kültür dünyamızdaki değişikliklere bağlı olarak hem yapısı hem de muhtevası büyük ölçüde değişmelere uğramıştır. Bir kırılmadır yaşanan. Onca yüzyıllık şiir tecrübesi bir yana bırakılarak Tanzimat’tan itibaren yapılan pek çok deneme sağlıklı sonuçlar vermemiş, Cumhuriyetle beraber başlayan Garip akımıyla şiirimiz her şeyden önce şiiriyetini, duyarlık dünyasını, geçmişle bağını nerdeyse tümüyle yitirmişti. Böyle bir şiir ikliminde yazmaya başlayan Karakoç, her şeyden önce şiirimizin bu temel sorunlarını bilen bir şair tutumuyla önünde duran bu tür şiir anlayışlarına iltifat etmedi. Denilebilir ki, aslında ilk şiir kitabı olması gerekirken kitap halinde yayımlanması sonlara kalan ama o zaman süresi içinde de dilden dile dolaşan Monna Rosa şiiri, bünyesinde asıl ve olması gereken şiir ve şair duyarlığının anıt bir eseri olarak yanlış yollarda seyreden Türk şiiri için yeni bir sayfa, umut vadeden bir sesti. Monna Rosa bir aşk şiiriydi elbette... Ama mısralar ilerledikçe bu yeni şiirin geleneksel halk, divan ve tekke şiirinin çağdaş bir yorumu olduğu, özellikle şiirimizin bu üç ana kolunu besleyen İslâm kültür ve medeniyetiyle yakından hatta içsel bir bağ kurduğu görülür. Nitekim Monna Rosa’yı izleyen Hızırla Kırk Saat, bir medeniyet ihyacı ve inşacısı olan Karakoç’un nasıl bir şiir dünyası kurmak istediğini göstermesi açısından dikkat çekici bir kitaptır. Böylece Türk şiiri yeniden kendi olma, kendini bulma özelliği kazandı. Şiirimize peygamberler, veliler, uygarlığımızı ifadelendiren her unsur (şehirlerimiz, dağlarımız, ırmaklarımız, insanımız...) yeniden girmiş oldu. Gelenekle kopan halka yeniden bağlanıyordu. Üstelik bir taklide ve tekrara düşülmeden ve yeni bir yorumla yeni bir şiir anıtı yükseltilmiş olunuyordu. Duruşunu böyle bir zemin içinde gerçekleştiren Karakoç, Tahanın Kitabı’yla başlayan, Gül Muştusu, Körfez, Şahdamar, Sesler, Zamana Adanmış Sözler, Ayinler, Çeşmeler, Leyla ile Mecnun, Ateş dansı ile devam eden ve Alınyazısı Saati’yle şimdilik biten yarım asırlık şairlik hayatında Monna Rosa ve Hızırla Kırk Saat’le açtığı şiir yolunda yedi eser daha verdi. Bütün bu eserlerinde az önce yaptığımız belirlemeye uygun olarak misyonunun farkında olan bir şair sıfatıyla inşa fikrinden bir an bile uzak kalmadan şiirimizin yaşadığımız devirde yeni bir yapıyla kurulması uğrunda çalışmalar yaptı. Böylece can çekişen şiirimiz onca olumsuzluğun içerisinde yeniden nefes alma imkânı buldu. Yunus, dili ve üslubuyla Karakoç’la yeniden dirildi. Süleyman Çelebi, Fuzuli, Şeyh Galip..çağımızın şairleri oldular. Zira Karakoç’un şiir dünyasında bütün bu isimler ve şiirsel tutumları dünden bugüne taşındı. Gelenek yenilendi ve tortularından arınarak bugüne kan ve can veren bir imkâna dönüştü. Bu, şunun için de çok önemliydi. Türk-İslâm medeniyetiyle olan bağımız sekteye uğrayınca doğan boşluğu Yunan efsaneleriyle doldurmaya çalışan ya da duyarlıktan yoksun ve bizim sesimiz olmaktan uzak olduğu için okuruyla da buluşamayan şiirimiz bu handikapı da Karakoç’un şiiriyle aşmış oldu. Karakoç’un şiiri kendi medeniyet dünyamızla beraber batı medeniyetiyle de münasebetli bir şiirdir. Yeni yorum denemeleri bu medeniyet için de yapıldı. İslâmın Şiir Anıtlarından ve Batı Şiirlerinden çeviriler bu tür bir kaygının sonucu olarak ortaya çıktılar. Fakat Karakoç’un şiir gündemimize taşıdığı batılı isimler de meafizik, insani ve dini olanla bağı olan isimlerdi. Bu yüzden onların da çağdaş şiirimizin yeniden kuruluşunda önemli bir imkan oluşturdukları söylenmelidir. Böylece doğu-batı, asya-avrupa şiiriyle, kültürüyle, medeniyet değerleriyle Türk şiir okuru için yeniden ve olması gerektiği gibi yorumlanmış oldu. Bütün bunlar yapılırken karşımızda sadece şiir kabiliyeti, ustalığı olan değil aynı zamanda zengin bir kültür birikimine sahip bir fikir adamıyla da karşı karşıya geldik. Böylece Karakoç şiirinin açtığı yolda dinler ve felsefeler, peygamberleri, filozofları, şairleri, mimarlarıyla... kültür iklimimize de taşınmış oldular. Karakoç şiiri dil özellikleriyle de yeni Türk şiiri için bir imkanlar coğrafyası oldu. Zira kültürümüzün, medeniyetimizin başına gelen dilimizin de başına gelmişti. Yapay, uydurma bir dil ya da ona muhalefet eden geleneksel osmanlı Türkçesiyle 1950’ler Türkiyesinde bir şiir dili kurmak da zorlaşmıştı. Karakoç, bu iki tuzağa da düşmeden sağlam bir dil şuuruyla bütün kelimelere sevgi ve ilgiyle yaklaştı. Alması gerekeni her iki kaynaktan da alıp kullandı. Pek çok eskimiş kelimeye hayatiyet kazandırdı. Bu orta yol bir dil birlikteliği, ortak dil, yaşayan Türkçe anlayışını da diriltmiş ve toplum hafızasına mal etmiş oldu. Özellikle geleneksel kültür ve medeniyetimizin değer ve kavramlarını ifade eden kelimelerin çağdaş bir şairin şiirinde yer alması dil bakımından da fukaralık yaşayan şiirimiz için ciddi bir imkan meydana getirdi. Şiirde şüphesiz ki nazım biçimleri ve şekilleri de önemliydi. Karakoç’un şiirinde bu bakımdan da büyük bir yenilik göze çarpar. O, bu konuda da yine geleneğin veya çağdaş olanın bir taklitçisi ve tekrarcısı değil yeni bir yorumcusudur. Destan, koşma, kaside, rubai, münacaat, naat gibi tür ve şekiller çağdaş bir formla şiirimizin yeni bir yapıya kavuşmasında birer imkana dönüştüler. Böylece hece mi aruz mu, geleneksel olan mı modern olan mı şeklindeki sorular asıl cevaplarını Karakoç’un şiiriyle bulmuş oldular. O, bu anlamda da ihyacı ve inşacı bir tutumun insanı oldu. Bunun neticesinde şiirimiz biçimsel imkanlarını da çoğaltmış olarak yeni yapısını değişim içinde özünü kaybetmeden ama çağıyla da münasebetini kesmeden kurmayı sürdürdü. Karakoç’un şiiri için söylenebilecek bir başka husus ise, konu ve tema çeşitliliğidir. Monna Rosa’daki coşkuyu, Hızırla Kırk Saat’teki bilgeliği hiç kaybetmeden bu anlamda da onun şiiri müthiş bir zenginliği içerir. Aşk, ölüm, hasret, gurbet, ölüm, anne, kadın, çocuk, tabiat.... çok yeni imgelerle ele alındılar. Serbest şiirin genellikle ezberlenmeye müsait olmadığı söylenir. Fakat bu temalar öylesine coşkulu bir anlatım ve özgün imgelerle ele alındılar ki Karakoç’un bu konulardaki pek çok şiiri, pek çok insanın hafızasında yerini aldı. Bence bu, eserin insanla onu yüreğinden yakalayarak bütünleşmesi, şairin okuruyla o mutlu buluşmayı gerçekleştirmesi anlamına gelmektedir. Şiiri belli bir azınlığın okuyup haz duyduğu bir tür olmaktan çıkararak geniş bir okur kitlesinin duyarlık dünyasına taşıması da Karakoç şiiri için söylenmesi gereken bir başka özellik sayılmalıdır. Öyle ki Karakoç şiiri bu anlamda salt şiir okuru donanımına sahip olanlarca değil tıpkı Yunus’un, Akif’in şiiri gibi camideki cemaata yani halka da ulaşmış oldu. Karakoç, bu insani temaları ele alırken temeldeki tutumunu hep sürdürdü. Yani onda mesela kadın salt biyolojik varlığıyla bir ilginin konusu değildi. Kadın metafazik kimliğiyle de birlikte ele alındı. Diğer temalar için de aynı şey söylenebilir. Dağ, deniz, ırmak vs. somut anlamlarıyla birlikte soyut anlamlarıyla da ele alınan, yorumlanan varlıklara dönüştüler. O, bu anlamda bence bütün varlıkların yani yerlerin ve göklerin dilini de okuyan bir şair oldu. Böylece Türk şiirinde Karakoç şiiriyle yeni bir dönem başladı. Türk şiirinin her kesimi bu şiire ilgi göstermek durumunda kaldı. Bugün fikri ve akidevi farklılıkları sebebiyle kendileri gibi olmayanları reddeden çevrelerin gözardı edemedikleri tek şair Karakoç’tur. O, bu anlamda karşı çevrelerin şiirinde de kimi olumlu etkilerin sahibi bir şairdir. Diğerleri onun gibi medeniyetimizin arı duru sularında gezinmeseler bile biçcimsel olarak bile olsa geçmişimize yaslanma ihtiyacı duydular. Ama onun asıl etkisi tabidir ki kendisiyle fikir ve akide bağı olan çevrelerde oldu. Bugünkü islâmî ve yerli değerlere yaslanan şairler topluluğu en çok da Karakoç’un eseridir. Çünkü ortada artık reddi imkansız hale gelmiş yerli-islâmî bir şiir vardır ve bu şiir Karakoç’un şiir ırmağından beslenmekte ve onun yeni zamanlara açılmış kolları olarak varoluşunu sürdürmektedir. Şüphesiz, bu yeni şiir varlığını Necip Fazıl, Mehmet Akif, Yahya Kemal gibi öncülere de borçludur. Aynı şekilde Yunus’a, Fuzûli’ye de borçludur. Ama bu imkanları da bu şairlere Sezai Karakoç sunmuştur. O bu bakımdan çağımızın şiir semasının en parlak yıldızı olarak şairlerimizin yolunu aydınlatmaya devam etmektedir. Bu genel tesbitlere ilâve olarak şunlar da söylenmelidir: Karakoç’un Türk şiir okurundan ve kültür hayatından hakettiği ilgiyi gördüğü söylenemez. Bu durumun pek çok sebebinden bahsedilebilir. Ama bence iki önemli sebep vardır. Birincisi Karakoç’un fikri kimliği diğeri ise onun tutumunun kimilerince kısa vadeli hesaplarla ucuzca harcanmak istemesidir. Ama o bütün bunların farkında bir şair olarak ne medyaya, ne mirasyedi siyasetçilere, ne de sanatını kısa zamanda gösteriye, çıkara dönüştürmek isteyenlere aldırmadan eserlerini vermeyi sürdürüyor. Kimi zaman geliyor ki susması bile anlamlı bir konuşmaya dönüşüyor. Gönül isterdi ki, hem bu ülke böyle bir imkanı değerlendirsin. Kendi şiir iklimiyle beraber kültür ve medeniyet iklimini kursun. Hayat üslubunu yeniden bulsun. Hem de Karakoç, Ortadoğu ve İslâm ülkelerine tanıtlarak onların da da bir neşvünema hareketine başlamalarına sebep olsun.. Hatta batıya tanıtılsın. Zira onun şiirde de, diriliş adını verdiği mücadelede de tutumu, kaygısı bu ülkeyle ve bu ülkenin insanları için sınırlı değildir. Dünyayı ve bütün insanlığı kucaklayan bir sese, uslûba ve duruşa sahiptir.