yılmaz erdoğandan-2 yağdıkça

değişen ben değilim dönüşen savaş... yaşlanmakla ıslanmak aynı şey; bi yağmurun gölgesinde ihtiyarlamak... şimdi ölüm bile yetmiyor acılarımızı sanmaya dostlar alıngan bir sahili pinekliyor... bir merhabayı bıçaklar gibi selamlaşmalar... değişen ben değilim dönüşen savaş... artık zaman bile yetmiyor acılarımızı tartmaya yinede ışıklar güzel gösteriyor bu şehri geceler... geceler... yani ahmet haşimin kafiyeleri... seni aklıma düşürüren yerçekimi değil yalancı yıldızlar... öyle uzaksın ki uflesem soğucaksın,sarılsam okyanus... bir aşka yetecek kadar ve anımsatacak kadar sebebsiz bir ölümü acılarımız ve kafiyelerimiz var işte hepsi bu kadar... yılmaz erdoğan