Sadece Kokun Var

Dün sahil kenarına indim. Buluştuğumuz ilk banka oturdum. Gözlerim daldı ufuklara önce Sonra yaşla doldu. Gittikten sonra çok değişmiş buralar. Sana çiçek aldığım yer kapanmış. Çay içtiğimiz yer de. Yürüdüğümüz yollar yok artık. Adını yazdığım kaya parçası yosun tutmuş. İskelede balık tutan İnsanlar yok. Balkonunda oturup elini ilk tuttuğum Adalar vapuru emekliye ayrılmış. Benden başka herkes, her şey Unutmuş seni. Yalnız deniz hatırlıyor… Nereden mi biliyorum, Deniz halâ sen kokuyor.