Bir Annenin Feryadi

Verem imis hastaligim, dediler ki ''çaren yok'' Yaniyorum, hararetten, bir yudum su veren yok. Bu hastalik, kirdi benim kanadimi kolumu, Ben yavruma doyamamisken, ayri koydu yolumu.. Ölecegim ciger parem, iyi dinle sözümü Canim yavrum, belki artik hic goremem yüzünü Kimse yok ki, birakayim seni emin ellere Sen aglarken, ben kabrimde bakarmiyim güllere? Ne olursun hic aglama, çatma hilal ka$ini Kimsesizsin minik yavrum, kimler silsin ya$ini? Kimler seni doyuracak, kimler seni saracak? Kimler ''yavrum gelin olmus'' diye hayal kuracak? Ah bilseydin, senin icin ne hayaller kurmustum Bir gün kizim büyür diye düsünüp durmustum Bu feryadim sitem degil, ben raziyim kadere Körpe kuzum, minik kalbin dayanir mi kedere? Küçücüksün, dunya seni harap eder bebegim, Seni boyle kundaginda nasil koyup gideyim? Yapayalniz cekemessin bu hayatin derdini Ne olur yavrum, sakin uzme harap etme kendini Son bir defa kundagini sararken agladim, ''Allah buyuk, seni korur'' diye ümit bagladim Bir gün büyür dusunursen, ''annem - babam kim'' diye, Bir fatiha oku yeter, senden bize hediye... Gel son defa koklayayim, nefeslerim sIklastI Karsimda dur seyredeyim, ölüm vakti yaklasti Ne o yavrum, agliyorsun, sus aglama bir daha Gidiyorum artik, ismarladim seni Allaha....