(s)€n..

Itiraflara soyundum. Evet seni gercekten cok ama cok seviyorum. Gozlerine dalip gittigimde beni benden alip goturen masumiyetin, Saf ve kendine has guzelligin. Ask sarkilarini severek dinleten sihrin ve gozlerimin icini gulduren sevecen marifetin. Hosnutum. Hatta mutlu. Ama buruk. Keske bunca eziyeti gorupte hayata karsi silahlanmadan ve aska karsi savunmaya gecmeden once tutabilseydin ellerimden. Simdi bu senelerdir suren hazirlik doneminin bosa cikmasinin etkilerini yansitiyorum sana. Ozur dilerim! Ben icten ve inanabilecegin kadar hos sevebilirim seni. Su anda yakin oldugum kadar hic sana yakin olmadim belki de. Gun gectikce daha da yakinlasiyorum uzaktan da olsa. Sende kesfettigim her bir tepenin zirvesinde bir sonraki tepeyi goruyorum. Ve onunda zirvesine varmak uzere tekrar yola cikiyorum. Her yolculukta bugune kadar ne kadar uzak ve yanlis yonlere gittigimi goruyorum. Sende dogruyu buldugumu hissettikce ve sinirsizligini kesfettikce bir kere daha tamamen sende olmanin keyfine variyorum. Dogru olan her tarifle ve anlatamadigim bir tabirle seni seviyorum. Ask demiyorum. Olumlu olmasi korkutur beni. Sana gelene kadar askti. Artik sinirsiz ve gercek sevgi. Doyumsuz sevgi. Gozlerimi yasartabilecek kadar aci olan ne olabilir sende? Aci mutluluk yada baska birsey? Ne dersen de! Tarifsiz o kadar cok duygu varmis ki sende... Deli dusuncelerimi saptiran, sinir dusmanimi yaktiran, tek bir resme saatlerce baktiran, Bir damlayla aglatmaktan ote bir hissi tattiran, yok canimdan sonmus kullerimle beni tekrar yaktiran, Uykumda sayiklattiran, hep benden ote inanmaya korktugum herseyi bana inandirarak yasatan ilk ve tek kisisin. Sensin! Zayifliklarim ve hatalarimdan korkma. Ictenligimi yansitamamamin sucluluk duygusunu bana yasattirma. Unutma ki sen bir yikinti aldin. Yillarca kalbini emanet ettikleri tarafindan satilmis birini aldin. Insanlik sevgisine ve hayata guvenini yitirmis zor bir insani aldin. Gelgitlerden yorgun bir dalgaya kucak actin! Ucsuz bucaksiz denize son umutla bakip ta gozlerini yummus ve zifiri karanliktan ayrim yapamadan kapattigim gozlerime yansiyan bir isiksin sen. Kaybetmeme arzusuna ve hircinligina bulandigim los tebesumlerimin aynasisin sen. Daralmis umutlarimin icinde kivranirken bulabildigim tek cikis noktamsin sen. Sona ermeyen izdirabimla collerden cikamazken tek bir damla halinde dudagima damlayan yandigim o tesadufsun sen! Varligim ve yoklugumsun! Kokuna bulanip ta uykusuz kalmak. Benden artan o guzel uykuya dalmisken sana bakmak. Sana kizmak... Seni kizdirmak... Gormuyormus gibi yaparak aslinda her an seni gozlemek. Farkini her hareketinde bir kere daha cozmek. Senden ileri gidememek. Beni dize getiren bir tutku oldugunu gormek. Sana sarilmak. Seni simsiki sarmak. Sevincli hayallerimde haber verecegim ilk kisi olarak seni dusunmek. Senin icin dua etmek. Aglamak... Oylesine guzel ve tarifsiz hos... Oynamaktan deli zevk aldigim deli arkadasim. Ickisiz masalarda kendimi kurtardigim anlayisli ve hararetli dostum. Evcilligimi hos bulan biricik evcilim. Sorumsuzlugumda bana kaslarini catan cekindigim. Sevginden simariyorsam eksik kalan yanlarimin farkli taskinligindandir. Beni kaybetme! Seni kaybetmeyecegim! Korkuyorum ve korkumun hep bu sekilde tazelenmesini diliyorum. Seni seviyorum.!!!HuzuNL€rimiNPr€NSi iciN(KaNRevaN)D€M€T&S€RKaN