Yalnizliginda tukeniyorum...

Umulmadik yalnizliklarin ortasinda kaldim. Kendimi tanimlayamadigim bir zaman diliminde. Gidiyorum, sadece gidiyorum. Beni, belkide ruhumu birakip, sadece seni alip yanima adeta ay a goc ediyorum.Seni kaciriyorum. Dur diyen, kal diyen yok. Belki bir ses olsa... Belki de sicacik bir nefes olsa kalirdim. Ama bilemiyorum, seni birakip kalmak mumkun mu? Inan cozemiyorum. Gerci soyle bir gercek te var benim inanmak istemedigim. Sen bende degilsin biliyorum. Aslinda bilmek istemedigim, caresizlikten kabul etmek zorunda kaldigim bir durum. Aglamak, sizlamak yeterli gelmiyor. Caresizlige ilac yok malesef... Ya olecegim, ya da donecegim geri aglaya aglaya seni unuttugumu sanip. O gozlerin olmasaydi, belki her sey cok kolay olabilirdi .Her seyi baslatan o insani bir hos eden, tum derdini unutturan o gozlerin olmasaydi, inan seni unutmak cok kolay olurdu. Ve bir de dunyalar sigmaz vefakar yuregin . Onlar degil mi ki zaten benim onume set ceken. Keske bu kadar iyi olmasaydin da, bende her gun olmeseydim. Senin yureginin bir baskasini isittigini bile bile yine seviyorum. Aramizda ki o kisacik mesafedeki ucurumlari kapatmaya ne benim gucum yetecek. Ne de senin boyle bir istegin olacak. Sunu anladim ben, benden seni koparamiyorum. O kadar siki baglamisim ki farkinda olmadan .Baska mevzuya odaklanmam kimi zaman guclesiyor. Bana her baktiginda icim gidiyor. Gozlerin beni kuytu koselere atiyor bana her baktiginda. Ve kendimce manalar cikariyorum. Belki de senin aklina gelmeyen. Icine alabilmeni hayal ediyorum. Bana her baktiginda, gozlerinin en renkli aninda .Ve gozlerine fisildamak sevdami... Iste bu en buyuk hayalim. Gerceklesmeyecegini bildigim. Iste bu gerceklerle yuzlesmekten korktugum icin, her gece yuregimi karanliga gomuyorum. Bedenimin geri kalaninda efkar yoguruyorum ay isigi altinda. Gozlerine nispet yaparcasina... Ama ay isiginin parlakligini, senin gozlerinle mukayese etmek zor. Geceler de kendini yiyip bitiriyor. Sensizligin beni tukettigi anlarda . Daha sonra gunes kendini doguruyor. Mecburi mutluluklar basliyor, benim icin. Yalnizligim azalmiyor, gece her gun kendini eksiltse de. Sadece gunes gostermiyor icimdeki gurbeti. Adeta ruhumun derinliklerine gomuyor icimdeki yalnizligi. Istemesem de o her gunesin battiginda, icimde usul usul doguyor. O her dogdugunda, sen geliyorsun aklima. Nedeni; O senin yalnizligin, senin... Abdulkadir KAPLAN 04/01/2007 03.40