Beni Dusun Unutma...

BENI DUSUN, UNUTMA! Ay dogarken bir sogudun ardindan, Gol yuzunde sisli bir esintiyle, Aksamin gogsune huzun serperek, Ve yagmurdan geceye Cicekli perdeler cekerek, Beni dusun... Beni dusun, unutma... En umarsiz, en mutsuz gununde, Bagrina bir yumruk cokeldiginde, Ve daglarin mazlum atesi, O guzelim saclarina, Cayir-cayir yanip ulastiginda, Beni dusun... Beni dusun, unutma... Beni dusun bir kavganin icinde; Helal bir ekmegin pesinde... Ve kurtlardan arta kalmis yuregimin, Can cekisen o son parcasini da Sana sakladigimi bil!.. Bil ki haykirircasina, Bu esir govdemi yakarcasina, Kavusmak icin o serin bagrina, Atesten bir yol ariyorum... Kar yagarken mor daglarin ucundan, Sol yerine sessiz bir iniltiyle, Yastigin yuzune yaslar dokerek, Ve aksamdan gizlice bir ah cekerek, Beni dusun... Beni dusun, unutma... Kan kizili bir gelincik seherinde, Sirtima kahpe bir hancer indiginde, Ve bu gencecik ve bu hemencecik olum, Cigirtkan bir gazete basliginda, Ciglik-ciglik sana kavustugunda, Beni dusun... Beni dusun, unutma... Beni dusun, sehre her yagmur yagdiginda, Islak ve kirilgan bir turkunun icinde... Gogsunden dudaklarina dogru, Sancili bir isyan kabardiginda; Bastirarak kalbini avuclarinla Sesini oksadigimi bil!.. Bil ki yalvarircasina, Uzayan yollara dagilircasina, Sonsuz bir mahserin ortasinda, Bir zemzem suyu gibi, Seni, seni ozluyorum... YUSUF HAYALOGLU