Elimde Kaldi Umutlarim...!

Elimde kaldi umutlarim Her sabah huzunle karisik bir umut var icimde. Sensizligin huznunu, yeni bir gunun seni getirmesi umuduyla bastiriyorum. Her dogan gun yeni bir umut, yeni bir arayis benim icin. Belki sana kavusacagim ana bir gun daha yaklasiyorum, bugun degilse yarin... Kim bilir belki de yanlizca kendimi avutuyorum. Gittiginden beri hep yanlizlik siirlerine takilir gozum. Bir basima degilim, sensizlikten yanlizim. Terk edilip gitmek en cok nasil koyar insana bir ben bilirim. Gitmelerin, gidenlerin arkalarinda biraktigi caresizlikleri, en koyu ozlemleri... Senin gidisin de ates gibi coktu yuregime. Hic bir yagmur yetmedi icimdeki hasret atesini kullendirmeye. Hicbir sevgi yetmedi senin ozlemini gidermeye. Ben her sabah beni sana goturecek yollarda yurudum, Senin duyacagin sarkilari soyledim yanlizca. Ve gelmeyisinin her aksaminda aslinda dogdugunu hic anlamadigim gunesle Beraber ben de battim bir kez daha... Geceleri hep uyudum, uyudum; Gun boyu hasretini ruyalarimda biraz olsun giderebilmek icin. Her seye iyi gelen, yaralari iyilestiren zaman hic bu kadar acitmamisti yuregimi. Bin bir umutla sarildigim sabahlar artik hic dogmaz oldu. Benim gunum de gecem de karanlik simdi. Ne ay ugruyor gecelerime, ne sana benzettigim yildizlar parliyor. Elimde kaldi umutlarim... Sensizlik oyle kotu bir yara oldu ki artik, icimde oyle bir yara actin ki, bir gun Olurda geri donersen kendi yaptigin bosluga sende yetmeyeceksin. Orasi hep bombos, paramparca kalacak. Busbutun cam kiriklariyla kapli kalbim. Ne zaman seni dusunsem, seni hatirlatacak en ufak bir gorsem o kiraklarla dolu Yerim batmaya basliyor yuregime. Artik sabahlari yanlizca huzunle uyaniyorum. Hicbir sey beklemiyorum gunden, seni bile... Varliginda sensizligi yasamaktansa icimdeki bosluklarla kiriklarla, bos umutlarimla Sensizken alisirim, alismaya calisirim yokluguna...