Bedirhan GOKCE (KIRMIZI CIZGI ARALIK YAZISI)

Neden sevincler degil de, huzunler iz birakir yurekte? Iki mahkum, yagmur sonrasi demirlerin arasindaki kucuk pencereden disari bakar. Biri der ki “Of her taraf vicik vicik camur oldu!” Digeri der ki “Kaldir kafani bak ebemkusagi cikti reng�renk!” En son siz kime iyilik yapmistiniz? Peki, en son size kim kotuluk yapmisti? Bize iyiligi dokunan insanlari cabuk unutuyor ama kotulugu dokunanlari unutmuyoruz… Gunde binlerce basarili cerrahi mudahalede bulunan doktorlari gormuyor, bir tane sargi bezi unutan dikkatsiz doktoru unutmuyoruz… Yine binlerce polis namusuyla durustce isini yapiyor, rusvet alan iki polisten dolayi tum teskilati karaliyor hepsi boyle bunlarin diyoruz… Gundemden dusmeyen iki tane mankeni biliyor, hepsini de oyle kabul ediyoruz Terk ettiklerimizin sayisini bilmiyor, terk edenleri unutmuyor ve asla affetmiyoruz… Yolsuzluk yapan -deprem sonrasi da yargilanan- muteahhidi, Veli Gocer’i taniyor, ama yikilmayan yuzlerce binayi yapanlari tanimiyoruz. Iktidarin yaptiklarini gormuyor yapmadiklarini biliyoruz. Ogrenciyken iyi notu biz aliyor kotu notu hoca verdi diyoruz… Sayisiz orneklendirilebilir bunlar. Biz iyi seyleri unutmada balik hafizamiza siginiyor, kotu seyleri unutamamada deve kinine burunuyoruz Surekli sik�yet ediyor, surekli bir yerlerimizi kanatiyor bir turlu mutlu olmayi beceremiyoruz… Oysa Oktay Rifat nasil guzel deginiyor hayatin iskaladigimiz yerlerine, farkinda olamadiklarimiza, kiymetini bilemediklerimize… Son Soz Bogazindan likir likir Gecen Su suyun kiymetini Bil Nedir ki bu mavilik Deme Pencerenden gorebildigin Kadar Gogun kiymetini Bil Kiymetini bil cicek acmis Bademlerin Beyazin siyahin Yesilin Pembenin kiymetini Bil Dirilik oyle bir sey ki Yurekte Sevincler Cirpinir Kavak yelleri eser insanin Basinda Insanoglu kizar ofkelenir Savasir Halk icin girisilen Savasta O korkulu Sevincin Ofkenin kiymetini Bil Bil ki Bu Budur iste Gunes Yalniz dirileri isitir Gunesin kiymetini Bil Kotuyu dusunmek kotuyu cagirmaktir unutmayin! Polyanna olun demiyorum, ama karamsar da olmayin. Yarim bardak suya baktiginiz da , bu bardagin yarisi bos demeyin, bu bardagin yarisi dolu deyin yeter… Cocugunuzun, sevgilinizin, babanizin, elemaninizin, patronunuzun dolu tarafini gorun; kotuye meyletse de kalbiniz, akliniza iyi yanlarini getirin… Hepimiz bu ulkede yasiyor eksik olanlari hepimiz yasiyoruz ama yasadikca ve yogunlastikca da eksildigimizi goruyoruz… Enerjimizi yitiriyor, etrafa nefretle bakiyoruz. Siz umut dolu civil civil cevreniz olsun istiyorsaniz siz oyle olun once! Siz somurtan, surekli dert yanan sikayet eden birini ne kadar istemiyorsaniz bilin ki onlar da istemiyor… Simdi sorun kendi kendinize: “Ben ne kadar aranan bir arkadasim ve arkadaslarimin beni aralarinda gormek istemelerinin gercek sebebi ne?” Bir de tavsiye –nacizane- siz de, sizin gecmisiniz de cocuklugunuz dahil kotu iz birakan kimler varsa, hepini affedin yureginizde, ama samimiyetle… Iste o zaman rahatlayacak ve bunca yildir nasil kendi kendinizi bosu bosuna yediginizi anlayacaksiniz Ama once kendinizi affetmek sartiyla! Simdi sira sizde. Sevincler iz biraksin artik yureklerinizde.