yalnizligin kunyesi

YALNIZLIGIN KUNYESI Bir sevda dusun sevgili tek basina yarim kalmisligiyla... Bir dus tut kendine calinmis zamanlardan, ihanet olsun adi askin. Koynuna bir kolye gibi tak sonra, Yalnizligin hissizliginde kaybolan Ve her kaybolusunun kendine cikan, Issiz caddelerin kor boslugunu. Ciglik cigliga sussun otobus duraklari dillenmemis elvedalari... Yalnizlik bir dipnot yuregimin guncesinde. Radyolarda intihar tadinda sarkilar calar Tutsak bir haykiris filizlenir sagir duvarlarda Ozgur bir hasret, kor kuytularda yankilanir… Kim duysa sesini kimsesizligin, Hic kimse kaliyorum zamanin golgesinde. Usuyen sokaklarda buz kesiyor yalnizligim Hani dokunsan diyorum, Erir butun benligimdeki sen… Sonerse isiklari ustume sehrin Bir ben bulamam sana sunacak. Kayip bir ihbar olurum, Gazetelerin ucuncu sayfa haberlerinde, Yazarlar adimi benimde Adi konmamis bir kaybolusun kunyesinde… ARIF ONUR SOLAK uzun bir aradan sonra nasil olduysa yazabildim arkadaslar umarim begenirsiniz... selametle...