sen vurdunda ben olmedim mi?

Sen Vurdun Da Ben Olmedim Mi? Yoklugunda ne atesleri hasretimle yaktim da, Bir seni yakamadim beni yaktigin gibi. Colde su, mahpusta gun, oructa ekmek gibi bekledim seni. Sense araya korkular koydun, Yasaklar koydun, Bitmez tukenmez engeller koydun. Simdi nerdesin diye sakin sorma. Sen cagirdin da ben gelmedim mi? Sen varken darilmazdim ciceksiz baharlara, Yagmurlu havalara, bu kasvetli aksamlara. Sen varken; Bakip iclenmezdim tren istasyonlarina, Otobus duraklarina... Sen varken ayrilanlara aglamazdim... Yikilmazdim biten sevdalarin ardindan, Gidenlere kusmezdim, Kalanlara acimazdim... Sen varken boyle usumezdim, titremezdim. Masumdum, cocuklar gibi. Boyle delirmezdim, kufretmezdim... Hele olmeyi hic dusunmezdim. Simdi soruyorum sana: Adi sevdaysa bu cehennemin, Sen yaktin da ben yanmadim mi? Biliyorsun; Butun acilarina yesil isik yaktim olmadi. Butun korkularina arka ciktim olmadi. Daglara merdiven dayadim olmadi. Haziranda kar oldum yagdim avuclarina olmadi. Sevdim olmadi, yandim olmadi, taptim olmadi. Artik benden pes! Bu askin biletini istedigin gibi kes! Nasilsa gidiyorsun. Biliyorum, git... Ama ardinda; Aglayan bir cift goz, Paramparca bir yurek, Ve yikilmis bir dag gormek istemiyorsan; Cek silahini, daya sirtima, Titrersem namerdim... Sen vurdun da ben olmedim mi? Ahmet Selcuk Ilkan