“Yok” oldugun kadar “var”im ben!..

“Yok” oldugun kadar “var”im ben!.. Sen istedin diye yalandir –yalan olmustur-, goz alabildigine uzanan dogrular.. Egriler,egrilenler ve egilenler dogrudur, sen istedin diye... Tamam, peki: “Ask yalandir!” demek kolay;dedim gitti! Aska yalan demek, kuyruklu bir yalandir... Senin icin –ki sen, bizzat yalansin- yikilan her sey, yakilan her sey, ardindan bakilan herkes yalandir,sayende... Aglamayasin diye aglatilanlar, gitmeyesin diye terk edilenler, gulmen icin gulup gecilen her sey, yalandir... Inandigina inanmak icin inanmamak; bir asir gibi uzun gunlerce, inanmani beklemek, yalandir... Her gun ayri ayri yalandir! “Kalem kustu...” demistim... Aslinda bana degil, sana kustugunu soylememistim.. Simdi zamanidir; soylemenin ve kurtulmanin... Seni sevdim, kalem kustu... Ondan cok sevdim diye seni.. Onunla adini yazdim diye... Onu, senin yoluna adadim diye kustu... Sen bu kuskunlugu anlayamazsin! - Sana deger miydi? - Hayir! -Cunku Sen... -“Yoksun” ki... “Yok” olana “var”ligi fed� etmek, nice bir zavallilik? Oysa yeterdi gucum, gucunu zavalli etmeye “yokluk”larin.. Anlamadin degil mi??? Bu yuzden iste: "Sen sensin, ben de ben..." “Yok” oldugun kadar “var”im ben!.. (ALinti..)