30 Mayıs 2007 Çarşamba

ölünün odası...


Ölünün Odasi

Bir oda, yerde bir mum, perdeler indirilmis;
Yerde çiplak bir gömlek, korkusundan dirilmis.
Sütbeyaz duvarlarda, civilerin gölgesi;
Artik ne bir citirti, ne de bir ayak sesi...
Yatiyor yataginda, dimdik, upuzun, ölü;
Üstü, boynuna kadar bir carsafla örtülü.
Bezin üstünde, ayak parmaklarinin izi;
Mum alevinden sari, baygin ve donuk benzi.
Son nefesle gögsü bos, eli uzanmis yana;
Gözleri renkli bir cam, mihli ahsap tavana.
Sarkik dudaklarinin ucunda bir cizgi var;
Kücük bir cizgi, kücük, titreyen bir an kadar.
Sarkik dudaklarinda asili titrek bir an;
Belli ki, birdenbire gitmis cirpinamadan.
Bu benim kendi ölüm, bu benim kendi ölüm;
Bana geldigi zaman, böyle gelecek ölüm…

Necip Fazil Kisakürek


Mavi forum

0 yorum: