Ölünün Odasi Bir oda, yerde bir mum, perdeler indirilmis; Yerde çiplak bir gömlek, korkusundan dirilmis. Sütbeyaz duvarlarda, civilerin gölgesi; Artik ne bir citirti, ne de bir ayak sesi... Yatiyor yataginda, dimdik, upuzun, ölü; Üstü, boynuna kadar bir carsafla örtülü. Bezin üstünde, ayak parmaklarinin izi; Mum alevinden sari, baygin ve donuk benzi. Son nefesle gögsü bos, eli uzanmis yana; Gözleri renkli bir cam, mihli ahsap tavana. Sarkik dudaklarinin ucunda bir cizgi var; Kücük bir cizgi, kücük, titreyen bir an kadar. Sarkik dudaklarinda asili titrek bir an; Belli ki, birdenbire gitmis cirpinamadan. Bu benim kendi ölüm, bu benim kendi ölüm; Bana geldigi zaman, böyle gelecek ölüm… Necip Fazil Kisakürek
Mavi forum |
0 yorum:
Yorum Gönder