yorgunluguma ver yukselen burclardan yola cikarak ilerledigim bu patika yollarda dususumu… sabahlari uzerime bir rehavettir cokuyorsa ve iliman esintilerden alamiyorsam nasibimi, gozlerim kan canagi ve uykuya hasretse bir yanim, vebali boynumadir… ama seni kiriyorsam her sessiz cigligimda ve deviriyorsam koca koca canlari uzerine, yanik kokusu gelen ruhumdan bihaberim demektir. Issizlasiyorum gittikce… anlamlandiramiyorum bu hallerimi… yavas yavas oluyor muyum sence?
yorgunluguma ver, korpe cocuklarin basini oksamayisimi ve dahi bir yagmur damlasi dustugunde yanagima, aglayasim gelmiyorsa artik, rahmetten nem kapmayan gozlerim kurak collere donuyorsa, bittigimdendir. yorgunlugum had safhadayken ve bana guluyorken cesme basi sakinleri, sehirlerimi terk ediyorsa betonarme binalar, cimenleri yok ediyorsa atesi icimin, yorgunluguma ver bu haletiyemi.
aglamaktir omrumde en cok biriktirdigim. konusabilseydim, gozlerimin soylediklerini sozlerime dokebilseydim, anlatabilirdim en cok neden yorgundum… kapip kacmak istiyorum kendimi, bu mekanlardan. dunya sarsiyor ruhumu ve olmak zorunda oldugum mevkilerden basimi sarkitiyorum olmak istedigim(iz) mekanlara. huzur, sevinci takmis koluna civil civil cocuk sesi yukseliyor bulutlara. yeryuzune ne cok yesil yagiyor, agaclar aliyor rengini en cok.. cimenler…bir de gozler… bakiyorum aklima mavilik geliyor… gitmek istedigim(iz) “oteler”… bakislarim daliyor, biri beni kolumdan dunyaya cekiyor. aglamali miyim sence?
yorgunlugum engel degil ki hayallerime… biraz bikkinlik veriyorsam sana, anlatamiyorsam ve aklanamiyorsa duslerim bu dunya hallerinin icerisinde, biraz da tinisi karistigi icindir otelerin, icime… y�r… orada misin bana y�r? kavusacak miyim? dilegim olacak misin oralarda? daha gencecik hayallerin sahibiyken bu nefes alamayislarim da neden? kipirdayamiyorum sikismisim, basimda kerbelasi omrumun…dokundukca tenin tenime, titriyorum, kollarimda hayallerin dogurdugu gercekler… gececekler mi sence, bu bitmeyecek sandigim sanrilar?
“iyisin” deme bana.sesin arsimda yankilaniyor ve bir bir seni anlattigim karanliklarim ufkumda calkalaniyor…Iyisin, deme bana… Iyi olmadigimin kanitlari bu sancilar, yorgunum ve bir o kadar batmis bu mezarliklara… bilesin, o kadar cok ihtiyacim var ki duana, bu zamanlarda…ve serinligine... nedir bilirsin icimin serinligi...
oldukca neseli oldugum gunlerimi saydim da, saymadan bittiler. yorgunluguma ver eskisi kadar sefkat dagitamadigim dillerimi… basimi gogsune dayadigim anamdan bilirim, bihaberken kendinden beni istedigim gibi saramaz sefkat timsali kollariyla… bitkinligim kendimi yipratmisligimdandir…uzattim biliyorum… bildigim, birgun bu yorgunluklarim da, beni terkedecekler...
(gercegim ol, elifim ol, ilkim,sonum, otelerim ol...bitsin bu cekindigim/cekildigim hisler...bilirim olmadikca sen, bitmeyecek bu /oldurucu/ dusunceler...)
|
0 yorum:
Yorum Gönder