Kalemini Kiriyorum

KALEMINI KIRIYORUM Benim kitabimda; Sevgiyle gelen Olumle giderdi. Senin gidisin ; Bende: Binlerce olum ederdi… Bana geldiginde, Hic donus yolu birakmamistin, Ama giderken, Arkana bile bakmamistin. Nerden bilirdim bir gun donecegini, Seni dugunumde gorecegimi nerden bilebilirdim?... Hic aklimdan cikmiyor Beni birakip gidisin, Bir cocuk gibi hazirliksiz Ve yapayalniz ortada terk edisin, Hic cikmiyor aklimdan… Ne okul yolu, Ne cay bahcesiydi, Nikah dairesiydi, Omzuma ayrilik yukunu yukledigin yer, Beni olume surukledigin yer. Hic aklimdan cikmiyor, unutamiyorum, Yillar oldu bu hanceri yiyeli, Bu ihaneti bir turlu yutamiyorum. Gozlerinden okuyabiliyorum Benden af dileyisini Bir sans isteyisini anlayabiliyorum. Ama artik cok gec; Simdi ben nikah masasindayim Simdi kalem benim elimde, Ve ben kendi kitabimin yasasindayim. Sen kalbimi kirarken bakmamistin gozlerime, Ben de senin kalemini kiriyorum Ve bakmiyorum gozlerine… KURSUNI 12.07.03