Nede olsa insanim

Nede olsa insanim Doğuştan sever her insan anayı... Dokuz ay misafir eder bizi içinde. Sonra dünyadaki ilk yemeğimiz, Yine O’ ndandır. Hakkı ödenmez derler anaların... Anama olan sonsuz sevgim, Belki bundandır... Babamın da hakkı vardır üzerimde... Yemeyip yediren, Giymeyip giydiren... Soğuk kış gecelerinde, Avuçlarımı avuçlarına alıp, Küçük parmaklarımı ısıtan O’ dur. Baba saygı demektir benim için... Babama saygı duymamın sebebi; Belki budur... Bir sığınacak yer arar insan, sonraları, Anama olan sevgimden mi? Yoksa babama olan saygımdan mı bilmem? Ya da öğrettikleri dualar mı beni böyle eden, Yaradana bağlılığım, İşte bu yüzden... Yaşadıkça yeni şeyler öğrenir insan... Arkadaşlık, dostluk, İyilik, kötülük.... Yavaş yavaş belirir her şey, Perdeler kalkar gözlerimizden yavaş yavaş... Dost oluruz bazılarıyla, Bazılarıyla arkadaş... Sevda başlar sonra... Sevmeyi bilen temiz yüreklerde. Ben de yaşadım şüphesiz herkes gibi, Yaradılanı, yaradandan ötürü sevdim. Ama gönül ferman dinlemiyor ey sevgili! Belki de çok sevdim suçum bu! Görmez oldum, dünyada başka bir şeyi, Umursamaz oldum, olup biteni. Kimi sevdim biliyor musun? Seni sevdim, yüzüme gülmeyenim,SENİ!...... Mavi forum