Sen de Sen den de çok bir Sen

Sen de Sen den de çok bir Sen Sensizliğimi yaşıyorum bu sabah Buruk bir merhaba ile başlıyorum güne Gözlerim birşeyler arıyor birden Ellerim kalemime gidiyor aniden Yokluğun dökülüyor şiirlerime Yalnızlığımın verdiği sessizlikte Sensizliğimdeki beni duymanı istiyorum. Bir başka yazıyorum sözcükleri bu sabah mısralarıma Canhıraç boğuşurken yalnızlığımla Sensizliğimde kaybolup adeta Sen den daha çok bir Sen oluyorum... Yokluğunda bile seni yudumluyorum Gözlerin karanlıklardaki ışığım oluyor Seninle her anım bir ömre bedelmiş diyorum Sensiz her dakikam ölümden de betermiş Bunu şimdi daha iyi biliyorum. Bu sabah çaresizlikler içinde lanet ediyorum tüm mesafelere İsyan ediyorum beni senizliğime mahkum eden herşeye... Ama birden hayalin geliyor gözlerimin önüne Bu işte diyorum sevmek birtanem,sensizkende seni yaşayabilmek... Ömrümün en harlı meşalesi parlıyor o an içimde Ve öpüşmelerimiz geliyor aklıma sonra Deliler gibi saatlerce o bitmeyen sevişmeleriz İçimde dayanılması imkansız bir özlem Yüreğim yanıyor içim acıyor... Arzunun ötesinde birşey bu birtanem Dudaklarının yokluğunda bile gözlerim kapanıyor Gülüşün damlıyor yüzüme, ürperen tenimi bedenin sarıyor Sözlerimi unutuyorum gözlerinde susuyorum Sessizliğimde avaz avaz bağırıyorum Ama kimselere duyuramıyorum Herşeyin ötesinde bir his bu birtanem Yokluğunda bile seninle olabilmek... Hayatta en acı şey yalnızlığımda sensizliği yaşamakmış... Gitgide aratan sessizliğimde Yalnızlığım sen,sensizliğim ben oluyor aniden Yalnızlıkla sensizlik eşit oluyor sanki yeniden Birbaşka yaşıyorum yalnızlığımı bu sabah İliklerime kadar heryerim seninle doluyor Yokluğunda öylesine eriyor öylesine bitiyorum ki Sensizliğimin şahidi beyaz bir kağıtla sadece kalemim oluyor. Ama üzülme birtanem,yokluğun dayanılmaz olsa da Bedenim yine dönüşünü düşleyerek güç buluyor Bir başka yaşıyorum sensizliğimi bu sabah Yalnızlık rüzgarları acımasızca eserken içimde Sana doğru savruluyor seni senden daha çok soluyor, Sen de Sen den de çok bir Sen oluyorum.... Mavi forum