seni hep bekledim....

gittin.. bense yarim biraktigimiz o yolda seni bekleyip durdum inatla. sokaklarda bekledim seni. deniz kenarlarindaki kirgin cay bahcelerinin aci caylarinda bekledim. bir basina girip, yalnizligimla ciktigim barlarin vurdumduymaz isiltisinda.. rutubet kokulu bu sehirde bekledim seni.. beni her sabah kentin obur ucuna tasiyan otobuslerin tozlu camlarinda.. dostlarin eksik sohbetlerinde.. yilgin sokaklarin ihtiyar parke taslarinda.. her gecen gun yuzumu daha da sahiplenen umutsuzlugu aynalarda makyaj malzemeleriyle boyarken.. hep seni bekledim, sevgili hep.. sen baska bi dunyanin buyusuyle butun tabularini yikip, butun zincirlerini kirarken.. benden esirgedigin herseyini, ozgurlugunu, baska hayatlara eklerken.. beni bir basina birakip gittiginde.. ve sonra askin durulunca, kalbimi yeniden hatirladiginda.. kalbine gonullu aldigin o sevda hayatini tehdit etmeye basladiginda.. bana nasil da taptigini, bensiz yasayamayacagini, ne olur biraz daha sabretmem gerektigini soylediginde.. ve sonra yeniden ustune fazla gelmememi, hatta beni artik istemedigini yuzume haykirdiginda.. ben hep, hep seni bekledim.. alinti