Tahta Perdedeki Civi
Kotu karakterli bir genc varmis.
Bir gun babasi ona civilerle dolu bir torba vermis. " Arkadaslarin ile tartisip
kavga ettigin zaman her sefer bu tahta perdeye bir civi cak"
demis.
Genc, birinci (ilk) gunde tahta perdeye 37 civi cakmis.
Sonraki haftalarda kendi kendini kontrol etmeye calismis ve
gecen her gunde daha az civi cakmis. Nihayet bir gun gelmis,
hic civi cakmamis.
Babasina gidip soylemis. Babasi onu yeniden
tahta perdenin onune goturmus. Gence; "Bugunden baslayarak
tartismayip, kavga etmedigin her gun icin tahta perdelerden
bir civi cek, cikart (sok)" demis.
Gunler gecmis. Bir gun gelmis, her civi cikarilmis.
Babasi ona; "Aferin iyi davrandin… Ama bu tahta perdeye dikkatli bak.
Gordugun gibi cok delik var.
Artik gecmisteki gibi puruzsuz, dumduz bir yuzey gormeyeceksin.
Eskisi kadar da guzel olmayacak…" demis.
Arkadaslarla tartisip, kavga edildigi zaman, elinde olmadan kaba davranislar yapilir.
Kotu kelimeler soylenilir.Her kotu kelime bir yara, bir iz (delik) birakir.
Bir arkadasina, bin defa kendisini affettigini soyleyebilirsin. Ama o iz aynen
kalacak, hicbir zaman da kapanmayacak maalesef.
Iyi bir arkadas, ender bir mucevher gibidir.
Seni sevindirir, neselendirir, guldurur, yureklendirir. Zor gunlerinde yaninda olur.
Ihtiyac duydugunda yardimci olur.
Seni dinler, sana yuregini acar. Derdine derman olur." demis.
Bir ata sozunu tekrarlamis:
“KAZANIRSAN DOST KAZAN. DUSMANI ANAN BILE DOGURUR...”ALINTI |
0 yorum:
Yorum Gönder