Insansiz Dunyayi kovalarken, Kendimin disina ciktim Cinar yapraklari gulumsemeye baslamisti dallarinda Deniz dusmustu kiyilarin yakasindan Gogun eline elma sekeri diye gunes verilmisti Artik aglamiyordu Topragin nemiyle baskaldirmisti cicekler Oturup kendimi bekledim Zaman kendini tuketti epey Gok,Gunesi Atti bagrindan Sirtimi topraga emanet edip Ayyuka gozlerimi bagladim Onca Sessizlikte Bir Ses! Duydum Cozdum gozlerimi,baktim Bana benzeyen bir sen vardi otelerde Korktum Dogrulamadim Umut kiran gidislere yeminli ayaklarin, Kalbim ustundeydi artik Ezildim Ah'ladim Donup gidisindeki her adim cildirtti dunyayi Deniz,kiyilarin irzina geciyordu tekrar Gok cok kizdi Ofkesinden agliyordu Anlamsizca dokuldu butun yapraklar Kis geldi Buzlu camlar arkasina gectim Yarina bakiyorum simdi Martilar ahliyor, ben agliyorum... Erbain...Aralik 2006 |
0 yorum:
Yorum Gönder