korkuyor(d)um....

/Korkuyor(d)um/ Geliverecekti hafakanlar ve boynuma doladigin ellerine vuracaklardi prangalar.rahat birakmayan acilarim, yine uyku girmez gecelerime dolacakti.korkularimin dorugundaki saheser oluveriyordun; bilmiyordun anlamadiklarinin agladiklarim oldugunu...bir cesarettin gokyuzunun illerinde...gozlerime hancerlerle ucuyordun... Hedefini bulamayan oklar ucusurken, hangi yay firlattigi okun azabini duyardi ki? Vurulmayacak mi sandin “icindeki” martilar. Gokyuzu bos, kanatlarimin hepsi sende kaldi ve durduramadigim bir hinc zihnime bulandi.oklar tum hiziyla yaylarindan firladi...kemirgen oldu bakislarim, sik sik duydugum tum kelimeleri bir bir yaktim...l�l olmakti bu; dilime doladigin tum belirsizlikleri yavas yavas yutkunmakti.bogazim yaniyordu; hedefe yakindi oklar ve vuruluyordu ruhum. kollarinda can vermekti,adi korkunun... /urperdim/ donuverecekti zaman...hani cokca onemsedigimiz,hani olmazsa olmaz dedigimiz iklimler donuverecekti ve hayatima doldurdugun tum hatiralari geri alacakti benden.zamana teslim ettigim duygularimi kimse alamamisti simdiye dek...sahdamarima ilistirdin, elindeki kor bicagi...olume cok yakindim ben.donuvermisti sozlerin.urpertisi hala tenimde gezen figurandi ellerin.bilemeyeceklerdi, bu ceset kimin? Sahibi olmayan hatiralari, ne yapacakti ki zaman? Simdi hatiralarimiz ne kadar da yetim... /“aglamak istegi” ruhuma bulasmis bir devinim.../ intiharin esigindeki insanlara sorsan, bir ozentiydi yasamak. bu hayatta kimse mutlu degildi! devrik cumlelerle yasamak istemeyenler devrik cumlecileri hic sevmemisti. Ve sen devrik cumlesiyken hayatimin, ben yal(i)niz oznesi olmak istemistim hayatinin... bu istegimi hatirlayip duruyordum... /yasamaktan da, olmekten de, vurulmaktan da, ucmaktan da, hedef olmaktan da, aglamaktan da, mutluluktan da k o r k u y o r (d) u m/