ilk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu Bebeklerin ulusu yok Başlarını tutuşları aynı, bakarken gözlerinde aynı merak, Ağlarken aynı seslerinin tonu. Bebekler, çiçeği insanlığımızın, Güllerin en hası, en goncası, Sarışın bir ışık parçası kimi, Kimi kapkara, üzüm tanesi. Babalar, çıkarmayın onları akıldan, Analar, koruyun bebeklerinizi Susturun, susturun, söyletmeyin, Savaştan, yıkımdan söz ederse biri. Bırakalım, sevdayla büyüsünler Serpilip gelişsinler fidan gibi. Senin, benim, hiç kimsenin değil Bütün bir yeryüzünündür onlar, Bütün insanlığın gözbebeği. ilk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu Bebeklerin ulusu yok. Bebekler, çiçeği insanlığımızın Ve geleceğimizin biricik umudu! ATAOL BEHRAMOĞLU |
0 yorum:
Yorum Gönder