gitme.....

Ezik cumlelerim... Bu yuzdendir, karsinda konusma cesaretimin olmayisi... Sahte kahkahalar atmayi beceremedim bir turlu, ozlemle kavrulurken yuregim... Silahini unutmus bir asker gibi, kavganin ortasinda sasirmis gibiyim... Bir siginak bulamazsam, bu deli oklarin yuregimi paramparca etmeleri icten bile degil... Korkum nedendir bilmiyorum.. Olmekten mi? Hayir degil.. “Sensiz yasamak”tandir belki de..... Sen gidersen kalamam ben buralarda.. Ben gidersem sen kalir misin? Varliginla yoklugun birken, gitsen ne degisir ki aslinda? Ama hayir... Gonlum gitme-menden yana yine de... Gitme! Beraber gogus gerelim bu oklara.. Tek bilek olup, yikalim su zindan duvarlarini... Beraber soyleyelim zafer turkulerini.. Gitme! Bak yagmur yagiyor sehrimize.. Bunca haksizliklar yasaniyorken.. bak yagmur yagiyor yine de... Ayrim yapilmaksizin, daga, tasa, cicege, yaban otlarina.. UMUT! Var demek h�l�..! Neden alipta koymuyoruz gonlumuze, yaralarimiza merhem, yolumuza mes’ale olacak UMUDumuzu..... Gece ay isigini beraber izleyip, sevdamiza yeni anlamlar katmak varken, Her seyi anlamsizlastiracak bu gidisin neden??? Bir kez daha soyluyorum bak.. Gitme!...