lutfen okuyun,,,!

Atalarimiz yillarca er meydanlarinda savas verdiler..kim hakliydi gercegi kim biliyordu hic onemli degil,onemli olan,her iki tarafinda yurekten savastigini bilmek.Yurekten savas yuregimiz istedigi icin verdigimiz savastir.Kahramanlik caglarinda,sovalyelik caginda kolaydi bu.Fethedilecek ulkeler ve yapilacak cok sey vardi.Oysa bugun dunya cok degisti,yurekten savas artik savas meydanlarinda degil,icimizdeki meydanlarda veriliyor... Yurekten savas, hayallerimiz ugruna verilen savastir.Gencken ve hayallerimiz yuregimizde ilk kez tum gucleriyle patladiginda cok cesuruzdur,ama henuz nasil savasilacagini ogrenmemisizdir.Buyuk bir caba gostererek nasil savasilacagini ogreniriz,ama o zamanda savasa girecek cesareti kendimizde bulamayiz.O yuzden ,kendimize yonelir ve icimizde savasiriz.Kendimizin en kotu dusmani olup cikariz.Hayallerimizin cocukca oldugunu,gerceklestirelemeyecek kadar zor oldugunu ya da hayati yeterince tanimamamizdan kaynaklandigini soyleriz.Yurekten savastan korktugumuz icin hayallerimizi oldururuz. Hayallerimizi oldurdugumuzun ilk belirtisi vakitsizliktir.... Hayattaki en isi basindan asan insanlar,her zaman herseyi yapmaya vakit bulmuslardir.Hicbir sey yapamayanalar ise her zaman yorgundurlar ve yapmalari istenen azicik isle bile ilgilenmezler.Durmadan gunun cok kisa oldugundan yakinirlar.Aslinda yurekten savas vermekten korkarlar.... Hayallerimizin olmesinin ikinci belirtisi sinirliliklarimizda yatar.Hayati buyuk bir seruven olarak gormek istemedigimiz icin,hayttan pek az sey beklemekle bilgece,hakca ve dogru davrandigimizi dusunmeye baslariz.Gunluk yasantimizi kusatan duvarlarin otesine baktigimizda kirilan mizraklarin sesini isitir,toz ve terin kokusunu duyar,buyuk yenilgileri ve savascilarin gozlerindeki yangini goruruz.ama savasa girenlerin yureklerindeki sevinci,buyuk hazzi asla goremeyiz.onalrin gozunde zafer de,yenilgi de onemli degildir;onemli olan,yalnizca yurekten savasiyor olmalaridir...... Ve son olarak hayallerimizin yok olup gitmesinin ucuncu belirtisi huzurdur.Hayat bir pazar gunu ogleden sonrasina doner;buyuk seyler istemez oluruz,vermeye razi oldugumuzdan daha fazlasini istememeye baslariz.Bu durumda,kendimizin olgunlasmaya basladigini dusunuruz;genclik duslerimizi bir yana birakir,kisisel ve profosyonel basarinin pesine duseriz.Yasitlarimizin hala hayattan bekledikleri bir seyler oldugunu soylemeleri karsisinda saskinliga ugrariz.ama aslinda,yuregimizin derinliklerinde bilirizki,hayallerimiz ugruna savasmaktan vazgecmis,yurekten savas vermekten kacinmisizdir. Bana bu yazi mail olarak geldi kim tarafindan yazildigini bilmiyorum ama sizlerle paylasmak istedim.. eminim sizlerde kendinizden birseyler bulcaksiniz, ve savasmak icin gec kalmadiginizin farkina varirsiniz, bir pazar ogleden sonrasini yasasanizdaa....;)