Seni Yazıyorum...

Seni yazıyorum; Ellerimde senden kalma sıcaklık, Kulaklarımda söylediklerin, Yüreğimde yokluğundan kalma bir sancı, Gözlerimde gidişinin hüznü var. Odamda yokluğunla savaşıyorum. Sessizlik işlemiş konuşkanlığıma. Derken bir cinayet bölüyor sessizliği, Durgun yüreğime kalemimi saplıyorum, Durgun yüreğim kanıyor damla damla. Her damlada daha fazla acıyor, Her damlada daha fazla susuyorum, Ve ben geceye savrulan her damlada seni yazıyorum. Seni yazıyorum; Serin bir Eylül akşamında, Seni tanıdığım akşamda ki gibi hava, Ama bu sefer kendi şehrimdeyim. Sokaklar avaz avaz bağırıyor karanlığa, Karanlık çoktan esir düşmüş, Adım başı yanan lambalara. Bir ben kaldım, Bir de karaya bürünmüş yüreğimdeki umutlar, Meydan okuyan şehrin ışıklarına. Ve o aynı ben, Kalemimi boğup fosfora, Seni yazıyorum yüreğimin karanlığına. Seni yazıyorum; Senli zamanlar geliyor aklıma: Gülmesi gözbebeklerinin, Anlığına başının omzuma düşmesi, Kollarıma emanet sıcaklığın, Dizlerimdeki ağırlığın, Dizlerindeki uyuklamalarım, Ve yaptığım çılgınlıklar… Ne karanlık getiriyor bunları aklıma, Ne de yalnızlık eseri gece esiri sessizlik. Tek suçlu sensizlik. Ben sensizliğinde seni anıyorum, Ve ne kadar bilmesen de Ben senden kalan sensizliğine seni yazıyorum. Seni yazıyorum; Yavaş yavaş geceye dönüyor gün. Korna seslerini çiğneyen birkaç martı duyuyorum, Balkon bakışı. Gün geceye dönüyor, Ben geceye. Geceye dönüyorum kâğıtsız kalemsiz. Yatarken yazmıyorum sanma, Sadece onlara ihtiyaç duymuyorum Çünkü ben uykumda Seni rüyalarıma yazıyorum. Mavi forum